به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، سینمای ایتالیا که پیش از شیوع کرونا شرایط موفقی داشت پس از دوره تعطیلات کرونایی با برگزاری مراسم آنلاین اهدای جوایز دیوید دی دوناتلو که از بزرگترین جوایز فیلم کشور است، جان دوبارهای گرفت.
مراسم امسال که شصتوپنجمین سالگرد اهدای این جوایز بود، عصر دیروز بدون فرش قرمز و در حالی برگزار شد که ستارهها به صورت آنلاین در آن حضور داشتند و مراسم از شبکه «رأی» به نمایش درآمد. مراسم تنها چند روز پس از ورود ایتالیا به فاز دوم قرنطینه و در حالی برگزار شد که تهیهکنندگان محلی مشغول سازماندهی پروتکلهای ایمنی و برنامهریزی آغاز دوباره فیلمبرداری پروژهها در ماه ژوئن هستند.
فیلم درام جنایی «خائن» ساخته مارکو بلوچیو که داستان نخستین عضو بالارتبه مافیا را تعریف میکند که سوگند سکوت مافیای سیسیلی را شکست، برنده بزرگ شصتوپنجمین جوایز داوید دی دوناتلو ایتالیا، معادل اسکار این کشور بود.
این فیلم برنده شش جایزه از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و همچنین چند جایزه برای بازیگران شد. این فیلم جایزه بهترین فیلمنامه غیراقتباسی را نیز برای بلوچیو٬ لودوویکا رامپولدی و وایلا سانتلا برد و به عنوان برنده جایزه بهترین تدوین هم معرفی شد.
بلوچیو که یکی از کارگردانهای کارکشته سینمای ایتالیا است، از خانهاش در این مراسم آنلاین شرکت کرد و گفت: آرزوی من این است که جامعه فیلم ایتالیا دوباره بتواند شروع به کار کند. من ۸۰ سال دارم و امیدوارم بتوانم چند فیلم دیگر بسازم.
یاسمین ترینکا برای «الهه ثروت» بهترین بازیگر زن شد و پییر فرانچسکو فاویانو برای «خائن» بهترین بازیگر مرد خوانده شد.
بهترین بازیگران مکمل هم والریا گالینو برای «۵ بهترین عدد است» و لویجی لو کاسیو برای «خائن» انتخاب شدند.
در واقع بخش بازیگر مکمل بزرگترین سورپرایز جوایز را در بر داشت و در حالی که انتظار میرفت روبرتو بنینی بتواند برای ایفای نقش ژپتو در «پینوکیو» ساخته ماتئو گارونه برنده جایزه شود، این بازیگر به لویجی لو کاسیو که در «خائن» نقش یکی از رییسهای مافیا یعنی سالواتوره کونتورنو را ایفا میکرد باخت.
جایزه بهترین کارگردان اول به رحیم بهویان برای «بنگلا» رسید و «مارتین ادن» نوشته موریتسیو بروچی و پیترو مارسلو جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی را از آن خود کرد.
«پینوکیو» هم ۵ جایزه برد که شامل بهترین طراحی تولید، طراحی لباس٬ چهرهپردازی٬ آرایش مو و جلوههای ویژه بود.
جوایز دیوید ۱۶۰۰ رایدهنده دارد و مارکو بلوچیو کارگردان کارکشته با درام جنایی «خائن» که توسط سونی در ژانویه در ایالات متحده منتشر شد، در صدر نامزدهای این مراسم قرار داشت.
متئو گارونه با لایو اکشن «پینوکیو» از دیگر نامزدهای اصلی بود و در کنار آن عناوین متفاوتی از جمله «رومولوس و ریموس: نخستین شاه» ساخته متئو رووره به عنوان یک کارگردان تازهکار و «مارتین ایدن» ساخته پیترو مارسلو قرار داشتند. فیلم «پیراناها» که داستانش در ناپل به وقوع میپیوندد هم در بخش بهترین فیلم از نامزدها بود.
فیلم جنایی دیگر که داستانش در ناپل اتفاق میافتد «۵ بهترین عدد است» با نقشآفرینی تونی سرویلو بود که توانست ۹ نامزدی دریافت جایزه دیوید را کسب کند. این فیلم نخستین تجربه کارگردانی ایگور تووری تصویرگر است.
پیرا دتاسیس رییس آکادمی فیلم ایتالیا که مسئولیت هدایت جوایز دیوید را بر عهده دارد گفت: چیزی که دوست دارم ترکیب نسلهایی است که یکدیگر را قبول میکنند. جوایز امسال واقعاً نمایانگر بهترینهای سینمای ایتالیا پیش از پاندمی است، زمانی که سینماهای محلی واقعاً وضع خوبی داشتند و بیش از ۳۰ درصد از باکسآفیس محلی را به خود اختصاص میدادند.»
پائولو دل براکو رییس شبکه «رأی» که بازوی فیلم این شبکه تلویزیونی است، گفت: «رای» با پخش کردن این جوایز شعله سینمای ایتالیا را زنده نگه میدارد. مهم است که رابطه بین مخاطبان و فیلمها حفظ بشود، حتی با وجود اینکه پخش این برنامه از منظر تعداد بینندگان ممکن است ریسک باشد.
این جوایز قرار بود ۳ آوریل برگزار شود که در نهایت به ۸ ماه می بدون فرش قرمز و شرکتکننده موکول شد. تنها کارلو کونتی در استودیو اجراکننده مراسم بود.
جایزه بهترین مستند به آگوستینو فرانته برای «سلفی» رسید که داستان دو مرد ایتالیایی را تعریف میکند که در ناپل بزرگ میشوند. نکته عجیب اینجا بود که بر خلاف دیگر بخشها، برنده بخش مستند شایسته ایراد سخنرانی جداگانه دانسته نشد.
جایزه بهترین فیلم خارجی مراسم از قبل اعلام شده بود و اهدا شد. این جایزه برای «انگل» به بونگ جون-هو کارگردان کرهای رسید که چند ماه پیش برنده جایزه بهترین فیلم اسکار و بهترین فیلم خارجی اسکار هم شده بود.
سرجیو ماتارلا رییسجمهور ایتالیا هم پیغامی برای برای مراسم فرستاد و حمایت خود از صنعت فیلم کشور را اعلام کرد. این صنعت حدود ۲۰۰ هزار ایتالیایی را در استخدام دارد. او گفت اطمینان دارد این جوایز میتواند همان جایگاه خلاقی را پیدا کند که باعث شکل گرفتن نئورئالیسم بعد از جنگ شد.
طی مراسم حدود ۴ هزار سالن سینما در سراسر ایتالیا بیلبوردهای خود را در حرکتی متحد روشن کردند تا نشان دهند میخواهند دوباره در نخستین فرصت درهای خود را باز کنند.