برزو نیکنژاد کارگردان «دوزیست» که در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، در گفتگو با خبرنگار مهر عنوان کرد: من اطلاع و آگاهی کامل درباره اکران آنلاین ندارم چون یک اتفاق نوپا و جدید است و باید زمان بگذرد تا متوجه شویم چه سرانجامی پیدا میکند.
این کارگردان ادامه داد: به طور کلی به نظرم سینما یک نوستالژی است و خودم دوست دارم فیلم را روی پرده سینما ببینم. من نود درصد فیلمهایی را که در ایران ساخته میشود روی پرده نقرهای میبینم چون دوست ندارم یک فیلم سینمایی را در قاب تلویزیون ببینم، چه رسد در قابهای کوچکتری مثل تبلت و موبایل! ترجیحم این است که همه فیلمهای سینمایی را روی پرده سینما ببینم. بر همین اساس هم فیلم «خروج» ساخته ابراهیم حاتمیکیا و «طلا» ساخته پرویز شهبازی را در جشنواره دیده بودم به همین دلیل دوست نداشتم آنها را به این شکل ببینم و ندیدم چون ساختار و فرم یک فیلم، ما را معطوف به پرده سینما میکند. البته این عقیده من است و شاید من به روز نشدهام.
وی افزود: نمایش آنلاین به فراخور مشکلی به نام کرونا پیش آمد. در جهان هم هرچند چنین نمایشهایی وجود دارد اما همچنان فیلمها برای سینما ساخته میشود. بنابراین امیدوارم این مشکل حل شود. ما هم متوجهیم که برقراری اجتماع در این شرایط برای سلامتی مردم خطر دارد، ولی ما از «لذت تماشای فیلم» صحبت میکنیم و به نظرم این موضوع با پرده سینما حاصل میشود. البته سینماگرانی که به خاطر شرایط اخیر حاضر به اکران فیلمشان به این صورت شدهاند، تحسین میکنم اما نظر شخصیام این است که اجتماع سینما، احوال خوش آن و این جمع شدن افراد دور هم برای تماشای یک فیلم، زیبایی خاص خود را دارد.
نیکنژاد بیان کرد: تئاترها و کنسرتها را هم میشود بهصورت آنلاین دید اما قطعاً لذت تماشای آنها برای کسی که به صورت اینترنتی تماشا میکند با کسی که برای دیدن این آثار در سالن حضور دارد، متفاوت است. تماشای فیلم هم به همین صورت است چون میشود در سالنها بازخوردهای مخاطبان و انرژی آنها را گرفت.
این کارگردان توضیح داد: قطعاً علاقهمندی من این است که «دوزیست» روی پرده سینما دیده شود، چون بر اساس ابعاد سینما ساخته شده است، هرچند این فیلم نماهای بسته زیادی دارد اما محاسبات ما برای ساخت آن، بر اساس پرده سینما بوده است. خودم هم دوست دارم این اثر در سینما اکران شود.
وی افزود: فیلم «دوزیست» قصهای دارد که بعید میدانم به این زودیها رنگ کهنگی به خود بگیرد. من میدانم که معنی کهنه نشدن این است که یک فیلم میتواند حتی بیست سال بعد هم تماشایی باشد و تازگی خود را حفظ کند، در عین حال حتماً بهتر است از زمان تماشای فیلم زیاد نگذرد. امیدوارم این اتفاق برای «دوزیست» رخ ندهد و زودتر و در دوران پساکرونا به نمایش دربیاید با این وجود هر تصمیمی که تهیهکننده فیلم بگیرد برای من قابل احترام و اجراست.
نیکنژاد در پایان با اشاره به دیگر فعالیتهایش توضیح داد: واقعیت این است که با این شرایط نمیدانم چه باید کرد. من ترجیح میدهم قبل از ساخت، تصمیمی برای نوع نمایش یک فیلم بگیرم برای مثال بدانم که شاید اصلاً بهتر است برای شرایط آنلاین فیلم بسازیم. شاید واقعاً قرار است که اینچنین فیلم بسازیم. این موضوع مشکلی ندارد ولی به شرط اینکه بدانیم بر اساس شرایط جدید باید کار کنیم و فیلم بسازیم نه اینکه بر اساس ساختار سینما اثری را تولید کنیم و آن را به یکباره در بسترهای آنلاین به نمایش بگذاریم.