خبرگزاری مهر؛ گروه استانها کوثر کریمی: بخش «غیزانیه» اهواز بیش ۸۰ روستا دارد و بر اساس سرشماری سال ۹۵ جمعیتی بیش از ۲۴ هزار نفر دارد؛ بخشی سرشار از نفت که تعداد چاه‌های نفت حفر شده در آن بیش از ۳۰۰ حلقه بیان شده است ولی مردم ساکن در آن از رنج «بی آبی» گلایه‌های بسیار دارند.
دمپایی‌های تا به تا پوشیده و نه میوه یا کیک بلکه پسماندی از زباله‌های سرزمین نفتی‌اش را در دست گرفته است؛ زیر پایش نفت است و او از بی‌آبی رنج می‌برد؛ کودک سه‌ساله‌ای که کنار دیگر کودکان و نوجوانان غیزانیه باید به جای سُرسُره روی لوله‌های نفت روزگار بگذرانند.
خانه به خانه تانکرهای آب پلاستیکی و فلزی با پوشش پارچه، گونی و یا بدون پوشش، شیلنگ و لوله‌های کم اینچ خودنمایی می‌کند؛ حیاط هر خانه به یک مخزن سیمانی یا چاه مزین شده ولی خبری از آب نیست.
پیاده‌روها نیز یک خط در میان شاهد اجرای کف‌پوش شده‌اند؛ لوله‌گذاری‌ها و اجرای جوی‌های روباز نیز گاهی برای تردد وسایل نقلیه به خصوص ماشین آلات کشاورزی نه تنها مردم را با مشکل مواجه کرده است بلکه از ناکارآمد بودن این اقدام به ستوه آمده‌اند.
لوله‌هایی که سال‌هاست با کم‌کاری متولیان امر رنگ آب به خود ندیده و مردم روستا را در رنج بی‌آبی، غرق کرده است.
مردم غیزانیه با نخل و زمین کشاورزی امکان کشت دیم دارند ولی آنها آب برای خوردن ندارند چه برسد به اینکه بخواهند کشاورزی یا دامداری انجام دهند؛ این روزها که بروز بیماری کرونا مزید بر علت شده تا دردشان بیشتر شود، ظرف‌های آشپزخانه خاک می‌خورد و اهالی آنجا شاید یک ماه است که به حمام نرفته‌اند.
سهام ۹ ساله می‌گوید که «مار، مارمولک و انواع جانوران در آب مصرفی آنها سکنی گزیده‌اند و این وضعیت را دوست ندارد.» مادرش هم که دست پسر کوچکش را گرفته می‌گوید که «برای استفاده از این آب خیلی ترس دارند تا مبادا با ورود جانوران آب سمی شود.»
فقط آب می‌خواهیم
مردی میان‌سال که در حال عبور از کوچه‌پس‌کوچه‌های غیزانیه است. وی در مورد اعتراض مردم غیزانیه به بی‌آبی و بستن جاده اهواز به امیدیه می‌گوید: هیچ وقت به سمت ماشین‌ها سنگی پرتاب نکردیم و قصد آسیب زدن به خودروها را نداریم؛ روز اعتراض هم فقط به راننده‌ها اعلام کردیم تا حرکت نکنند که بخشدار برای حل مشکل ما حضور پیدا کند.
او می‌گوید که «مسئول تأسیسات آب همیشه دیروقت سرکار است» و روز اعتراض نیز به خاطر اینکه با او تماس گرفته بودند، اصلاً حضور پیدا نکرد.
میاحی با اشاره به اینکه برخی فیلم‌های منتشر شده در فضای مجازی به غیزانیه تعلق ندارد، انتقاد می‌کند: ما اصلاً قصد شورش نداریم و کشورمان را دوست داریم؛ بارها گفتیم و باز هم تکرار می‌کنیم که هیچ مشکلی به غیر از «آب» نداریم.
این مرد ساکن غیزانیه می‌گوید: هیچ راننده ماشینی از اعتراض ما شکایت نکرده و حتی شیشه‌ای را هم خُرد نکردیم. از سال ۱۳۵۷ مشکل بی‌آبی در این بخش بیداد می‌کند و هر مسئول و کاندید مجلسی هم فقط وعده‌های بی تحقق سر می‌دهد.
او از نبود آب برای کشاورزی دیم گلایه می‌کند و ادامه می‌دهد: کاندیدای مجلس بسیاری با حضور در غیزانیه وعده حل مشکل آب را دادند ولی صندلی را که گرفتند، دیگر سراغی غیزانیه نمی‌گیرند؛ شاکر تمامی نعمات الهی هستیم و هیچ انتظاری به غیر از حل مشکل بی‌آبی نداریم.
حضور غیرمنظم تانکرها
مردی ۲۷ ساله که ۱۱ سال قبل به واسطه شغلش ساکن روستای غیزانیه شده است، می‌گوید: مشکلات بی‌آبی ۴۰ سالی می‌شود که گریبان گیر این روستاهاست و با وجود راه‌اندازی تأسیسات آب ولی با افت فشار شدید آب روبه‌رو شدیم؛ تانکرهای آب نیز هرچند روز یک بار با فاصله و به صورت غیرمنظم در روستا حاضر می‌شوند.
صفی خانی با انتقاد از صحبت برخی مسئولان که فکر می‌کنند آب تانکر سالم‌تر از آب برخی مناطق شهری در اهواز است، ادامه می‌دهد: آنها نمی‌دانند که در این تانکرهای آب سیار چه خبره است و فکر می‌کنند که آب آن باید تمیز باشد؛ این آب شرب نیست و آب غیر آشامیدنی است.
او با گلایه از اینکه اهالی از این آب به بیماری‌های پوستی مبتلا شده‌اند، می‌گوید: از این آب آلوده خیلی در رنج هستیم؛ حوض‌های آب نیز پر از رسوبات، جانوران، ته مانده گل و لای است.
این جوان اهل غیزانیه می‌گوید: مردم با تراکتورهای خود روزی ۶ بار می‌روند بلکه آب را به خانه بیاورند.
کودکانی محروم از خواندن و نوشتن
مرد دیگری هم از راه رسید و از نصف و نیمه باقی گذاشتن پروژه پیاده‌روها گلایه می‌کند و می‌گوید: شهرداری دو سه کارگر برای اجرای پیاده‌روها گذاشته که کار انجام نمی‌دهند؛ آنها از ۱۰ شب تا چهار صبح با تراکتور آلودگی صوتی ایجاد و صبح هم باز شیفت بعدی سر و صدا می‌کنند ولی آخر هیچ خروجی مناسبی عاید نشده است.
مردی ۳۰ و چند ساله نیز دست به سمت حوض خالی خانه اشاره کرد و گفت: اینجا چند خانوار زندگی می‌کنند ولی آبی نداریم که کارهای روزمره خود را انجام دهیم.
او ادامه می‌دهد: هرچند که مشکل آب اساسی‌ترین مشکل این روستاهاست ولی از وضعیت تحصیلی دانش آموزان هم گلایه‌های بسیاری دارم؛ در روزهای عادی آنطور که باید رسیدگی نمی‌شد و این ایام هم که کرونا اضافه شده است.
پدر ۶ دختر و یک پسر که مجبور است برای هر فرزند خود کلاس خصوصی با هزینه ۲۰۰ هزار تومانی جور کند تا فقط خواندن و نوشتن را یاد بگیرند، می‌گوید: معلمان غیربومی ساعت دو ظهر به بهانه دور بودن مسیر به مدرسه آمده و عصر هم ساعت چهار بر می‌گردند؛ فرزندان من مثلاً دوره ابتدایی را تمام کرده‌اند ولی فارسی حرف نمی‌زنند و حتی توان خواندن کلمات فارسی را هم ندارند.
لیلای ۱۰ ساله یکی از فرزندان کلاس پنجمی و زینب ۱۳ ساله دیگر فرزند او بودند و واقعاً هر دو امکان خواندن یک پیامک فارسی را هم نداشتند.
مهاجرت از روستا
مرد ۳۵ ساله دیگری که در آن خانه زندگی می‌کند، می‌گوید: هر ساله به رامهرمز رفته و زمین اجاره می‌کنیم؛ هفت ماه آنجا می‌مانیم چون آب نداریم ولی بعد باران باز هم غیزانیه بر می‌گردیم تا آب جمع شده باران را برای استفاده به خانه‌های خود بیاوریم.
او با گلایه می‌گوید: هیچ آبی از لوله‌ها به مردم نمی‌رسد؛ اینجا مشکلات برق و گاز را کمتر از یک ساعت رفع می‌کند ولی سال‌هاست که به مشکل آب هیچ رسیدگی نمی‌کنند.
هیچ‌چیز نباشد ولی آب باشد
ننه سمیه که بیش از ۷۰ سال سن دارد نیز می‌گوید: در این ۴۰ سال مردم اینقدر روزگار سختی را گذرانده‌اند که حاضرند برق و گاز نداشته باشند ولی آب داشته باشند.
او ادامه می‌دهد: آب برای خوردن نیست؛ احشام و پرندگان تشنه مانده‌اند و اصلاً معلوم نیست برای لباس، ظرف‌ها و حتی استحمام باید چه کاری انجام بدهیم.
ننه سمیه انتقاد می‌کند: نوه‌های ما در مدارس با سرویس بهداشتی بسیار ضعیف درس می‌خواندند و این روزها نیز باید با همان وضعیت برای رفع اشکالات به مدرسه بروند؟
کمبود اقلام بهداشتی
بدون ماسک و دستکش در حال رفتن به سمت ماشین ماهی‌فروشی سیار است؛ خریدش را که تمام کرد، می‌گوید: داروخانه‌ها ماسک و دستکش ندارند؛ همان چند ماسکی هم که برخی اهالی دارند را هر کدام پنج هزار تومان خریده‌اند.
این مرد اهل غیزانیه یادآور می‌شود: کمیته امداد و سپاه نیز کمک‌های مردمی را در قالب بسته‌های معیشتی برای برخی از اهالی آورده‌اند ولی تاکنون ماسک و اقلام بهداشتی برای ما نیاورده‌اند.
نماینده مردم اهواز، باوی، حمیدیه و کارون در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار می‌کند: مشکلات آبی خوزستان تنها در غیزانیه خلاصه نمی‌شود و متأسفانه ۵۰۰ روستای این استان با تانکر آب‌رسانی می‌شوند.
مجتبی یوسفی ادامه می‌دهد: آب پایدار و بهداشتی یک نیاز اساسی مردم برای زندگی است که متأسفانه برخی از مردم در نقاط مختلف استان پرآبی مثل خوزستان از این نعمت برخوردار نیستند.
وی با اشاره به ظرفیت‌های منطقه غیزانیه در صنعت نفت و گاز و لزوم اهمیت بیشتر این صنایع به مسئولیت‌های اجتماعی خود، بیان می‌کند: در غیزانیه ۸۳ روستا با تانکر آب‌رسانی می‌شوند در حالی که هشت سد عظیم خوزستان با مخازن مختلف ذخیره آب نسبت به تولید برق در کشور هم اقدام می‌کنند.
نماینده مردم اهواز، باوی، حمیدیه و کارون در مجلس شورای اسلامی با اشاره به تولید ۱۹ درصد محصولات کشاورزی کشور در خوزستان یادآور می‌شود: بخشی از مشکلات آبی موجود به دلیل سیاست‌های غلط در مدیریت منابع آب کشور و انتقال بین بخشی آب از سرشاخه‌های بالادستی است که از نظر جغرافیای طبیعی آب به جلگه خوزستان سرازیر می‌شود.
یوسفی با طرح این سوال که چطور تالاب‌های استان خوزستان خشک و به منبعی برای ریزگردها تبدیل می‌شود، ادامه می‌دهد: دلیل این واقعه نیز انتقال غیر کارشناسی آب بین بخشی به فلات مرکزی است که به مدیریت غیر کارشناسی و بدون برنامه وزارت نیرو و ادارات تابعه آن بر می‌گردد.
وی عنوان می‌کند: خوزستان بیشترین اعتبارات عمرانی را با فاصله معناداری از دیگر استانها به خود اختصاص می‌دهد ولی به دلیل مدیریت نادرست این منابع و همچنین استفاده از نیروهای بی تجربه و جابه‌جایی‌های زیاد مسئولان شاهد اولویت‌بندی غلط در صرف این اعتبارات هستیم.
نماینده مردم اهواز، باوی، حمیدیه و کارون در مجلس شورای اسلامی با تأکید بر اینکه بی مدیریتی این منابع مشکلاتی را برای مردم ایجاد کرده است، اضافه می‌کند: اگر مسئولان و نمایندگان مجلس درد مردم را درد خودشان بدانند هرگز با وجود این مشکلات نسبت به ساختمان‌سازی‌های جدید اقدام نمی‌کنند.
یوسفی با طرح این سوال که وقتی مردم مشکل آب دارند چرا باید ساختمان‌های چند ۱۰ میلیاردی جدید ساخته شود، می‌گوید: اگر بنا بر کوچک‌سازی دولت گذاشته شده پس چطور مسئولان با ۵۰ میلیارد تومان اعتبار نسبت به ساخت یک ساختمان جدید اقدام می‌کنند؟ آن هم در حالی که کل اعتبار موردنیاز در پروژه آب‌رسانی غیزانیه تنها ۱۷ میلیارد تومان بوده است.
وی با اشاره به اینکه بر اساس علم مدیریت منابع محدود و نیازها نامحدود است، پس منابع باید در بخش‌های اولویت‌دار هزینه شوند، تصریح می‌کند: شأن مردم غیزانیه، روستاهای دهدز و دیگر مناطق شمالی و جنوبی خوزستان خیلی بیشتر از این وضعیت فعلی است؛ بنابراین باید به اقدام غیر کارشناسی انتقال آب بین بخشی پایان داد.
نماینده مردم اهواز، باوی، حمیدیه و کارون در مجلس شورای اسلامی هشدار می‌دهد: به تمامی مسئولان استانی و وزارت نیرو تذکر می‌دهم که چهار ماه آینده دوباره فاضلاب به مردم آسیب نزند؛ نگویند که غافلگیر شدیم، بنابراین از همین امروز باید معضل فاضلاب را حل کرد تا از ورود یک متر فاضلاب به منازل مردم جلوگیری شود.
یوسفی اظهار می‌کند: مسئولان مربوطه و وزارت نیرو پای کار باشند تا شاهد مشکل فاضلاب در پاییز امسال برای مردم نباشیم؛ مجلس نیز به سهم خود هر اقدام لازمی را در حیطه وظایف خود انجام دهد و حمایت لازم را برای رفاه حال مردم از این موضوع دارد.
وی در پایان می‌گوید: به صورت خلاصه انتقال آب بین بخشی به صورت غیر کارشناسی، مدیریت نادرست منابع در خوزستان با صرف اعتبارات در بخش‌های غیرضروری و همچنین استفاده از مدیران بی‌تجربه سه دلیل عمده ایجاد مشکلات برای مردم خوزستان است.
به گزارش خبرنگار مهر، «غیزانیه» چه مردم نجیبی دارد که سال‌ها رنج بی‌آبی را با کوله باری از غصه بر دوش کشیدند؛ هر ساله چمدان به دست برای چند ماه راهی رامهرمز شده و در اراضی کشاورزی اجاره‌ای سکنی گزیدند تا دست نیاز را به کسی دراز نکنند.
خیلی‌ها هم برای همیشه چمدان به دست راهی اهواز و دیگر شهرها شدند تا نامشان مهاجر و شهروندی غیربومی باشد، آن هم به خاطر اینکه از حق طبیعی خود آب برای حیاتشان محروم بودند.
این روزها هم که در عین بی‌آبی بروز بیماری پوستی و همچنین وجود جانوران و خزندگان سمی از جمله مار در آب حوض و چاه‌های مختلف در این بخش مردم را به ستوه آورد تا اعتراض کنند؛ و همه این وقایع درست زمانی رخ می‌دهد که خوزستان از حق طبیعی خود محروم و استان‌های مرکزی با طرح‌های فاقد پیوست زیست‌محیطی نسبت به انتقال آب بین بخشی که در تمام دنیا منسوخ شده اقدام می‌کنند.
هرچند مسئولان بسیاری برای این موضوع عذرخواهی کردند و حتی مدیرعامل آبفا خوزستان که طی مصاحبه‌های مختلف اعلام کرده به تازگی مسئولیت پروژه آب‌رسانی به غیزانیه را به آنها سپرده‌اند؛ این پاس‌کاری بین مسئولان جز ضربه رساندن به مردم و تلخ کردن زندگی به کام مردم هیچ عایدی دیگری ندارد.
چرا برای امر آب‌رسانی باید آبفای شهری را از روستایی جدا کرد و آخر خودشان به فکر یکپارچه‌سازی باشند؛ همه این شرکت‌های عریض و طویل زیرمجموعه وزارت نیرو هستند و به نظر می‌رسد بهترین بهانه‌جویی برای خدمات‌رسانی نکردن، به مردم مطرح کردن تفاوت وظایف همین شرکت‌ها بوده است.
مسئولان نفتی هم در دفاعیه‌ای برای مطرح کردن توجه خود به مسئولیت‌های اجتماعی در غیزانیه اخباری را منتشر کردند ولی باید با مردم شفاف بود، میزان عوایدی نفت در این منطقه چقدر بوده و چه میزان از آن بر اساس قوانین موجود در کشور (سه درصد سهم مناطق نفت‌خیز) برای غیزانیه هزینه شده است؟
و اما مسئولان ارشد استانی و ملی که پای عذرخواهی را پیش کشیده‌اند، وضعیت آب و فاضلاب در خوزستان آنقدر اسفبار است که هر زمان از سال شاهد نارضایتی و بی‌اعتمادی گسترده مردم در این زمینه هستیم؛ بالازدگی فاضلاب، کمبود آب و مسائلی از این قبل همه نشان می‌دهد که وضعیت خوزستان بر کسی پوشیده نیست و نباید تراژدی غم‌انگیز غیزانیه دوباره در نقطه دیگری از این استان تکرار شود.