خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه_سیدمرتضی موسوی*: دفاع کارآمد از توحید و مبانی توحیدی بایستی در نهایت تأثیراتش را در بسط توحیدمحوری و جهت دهی به رفتارهای اختیاری و شئون متعدد حیات بشری نشان دهد. در این صورت بیشترین فایده دنیوی و اخروی را نصیب بشر خواهد ساخت.
در منابع اسلامی، به فرزندآوری به منظور سنگین شدن زمین از گوینده «لاإله إلا الله»، توصیه شده است. اساساً نگاه دین به جمعیت، نگاهی راهبردی، بنیادین و تمدنی به منظور تحقق اهداف توحیدی است. راهبردی که با آیات و روایات فراوان دیگری تأیید شده و سنت‌های تکوینی و تشریعی الهی نیز با آن همراهی و سازگاری دارد.
امروزه هرچند کشف توحیدگریزی در عرصه فکری برخی از افراد نیازمند دقت و ژرفکاوی است، اما در عرصه‌های عملی همچون سبک فرزندآوری و فرزندپروری آنها مشهود است. اگر افراد جامعه به خاطر بی اعتنایی و عدم اهتمام به آموزه‌های اسلامی، نسبت به سرنوشت جمعیت خود حساس نباشند، انقراض نسل و ضعف جوامع توحیدی، دور از انتظار نیست. حقیقت تلخی که دلسوزان جامعه بارها نسبت به وقوع آن هشدار داده اند.
امروزه سایه فرهنگ مدرن بر سبک فرزندآوری و فرزندپروری به شدت سنگینی می‌کند، به گونه‌ای که حتی استدلال آوری برای اقناع جامعه دینی نسبت به افزایش جمعیت، تنها در این چارچوب قابل فهم و پذیرش شده است. هرچند که در حال حاضر حتی تأکید بر منافع دنیوی فرزندآوری نیز کارآیی زیادی نداشته و مخالفان افزایش جمعیت نیز منافعی برای عدم فرزندآوری ذکر می‌کنند.
با توجه به نقش و اهمیت جمعیت فراوان توحیدباور در بسط و توسعه توحیدباوری در سطح جهان، نقش یک متکلم در این زمینه چه خواهد بود؟ آیا متکلم نمی‌تواند در اثبات نظریه جمعیتی اسلام و تبیین مسائل آن و دفاع از شبهات مطرح نقش آفرینی کند؟ مگر نه این است که یکی از وظایف متکلم، تقویت باورهای مؤمنان و حفظ آنها از انحرافات اعتقادی است؟
آیا یک متکلم نباید جایگاه حقیقی و اسلامی بسیاری از مسائل مرتبط با فرزندآوری زیاد را از نگاه توحیدی تبیین کند؟ چرا بسیاری از مذهبی‌ها در مسائل مرتبط با جمعیت از جمله مسأله رزق و روزی، کیفیت و کمیت تحصیلات، تعیین سطح کمی و کیفی زندگی، وظایف زن و مرد، جایگاه و ارزش فرزند، ارزش و جایگاه ازدواج و …دچار التقاط شده اند؟
به نظر می‌رسد یک متکلم به هر یک از این ابعاد که بپردازد و با انجام پژوهش‌های کلامی، جایگاه واقعی و اسلامی هر یک از این موضوعات را تبیین و معرفی کند، گام مهمی برای افزایش جمعیت توحیدی برداشته و سنگلاخ‌های التقاط و انحراف را از مسیر واقعی سبک فرزندپروری اسلامی برداشته است.
با سرلوحه قرار دادن توحیدمحوری در طرح مباحث جمعیتی و اثبات کارکردهای مثبت آموزه‌های جمعیتی اسلام در حل مسائل و چالشهای جمعیتی، علاوه بر اینکه می‌توان به شیوه‌ای کاربردی از آموزه‌های توحیدی در مقابل هجوم اندیشه‌های الحادی و سکولاریسم دفاع کرد، می‌توان فواید دنیوی و مادی فرزندآوری را نیز در چارچوب خداباوری و معادباوری تعریف کرد و افق‌های ارزشمندتر، والاتر و پایدارتری را فراروی بینش و تصمیم گیری افراد نسبت به افزایش جمعیت گشود.
*دانش آموخته کلام اسلامی