خبرگزاری مهر - گروه ورزش: انتخابات روز یکشنبه فدراسیون تنیس و نتیجه به دست آمده در آن مُهر تأییدی بود بر دورنمایی که وزارت ورزش از ماه‌ها پیش برای تعامل حداکثری با مجلس یازدهم ترسیم کرد تا یک سال باقی مانده تا پایان عمر دولت فعلی را هم به خیر و سلامت و بدون گذر از مسیر استیضاح و ورود انتقادی نمایندگان خانه ملت سپری کند.
مجلس یازدهم از هفته گذشته در حالی به صورت رسمی آغاز به کار کرد که برخی از نمایندگانش پیشینه‌ای پُررنگ از ورزش و مدیریت در این عرصه دارند اما در دوره مسعود سلطانی فر یا دیگر وزرا مجبور به بخشیدن عطای کار به لقایش شدند. حالا اما دست روزگار آنها را جایی نشانده که می‌توانند مو را از ماست بیرون کشیده و اینگونه دلخوری گذشته - اگر به جا مانده باشد- را تلافی کنند، البته اگر اقدامات پیشگیرانه وزیر ورزش به نتیجه نرسد.
ورزشی‌های حاضر در مجلس
البته پیش از این هم بودند مدیران ورزشی که به مجلس راه یافتند اما این اولین بار یا از معدود دفعاتی است که برخی نمایندگان مانند میرسلیم و دنیامالی کارنامه‌ای پُر و پیمان از مدیریت ورزشی دارند.
دنیامالی سال‌ها مدیریت در فدراسیون قایقرانی و تصدی کرسی بین المللی این رشته را در کارنامه دارد اما عقبه ورزشی میرسلیم از او هم بیشتر است. میرسلیم از سال ۶۸ و از ابتدای فعالیت رشته نجات غریق و غواصی در ایران بر مسند ریاست این فدراسیون بود اما مطرح شدن بازنشستگی‌اش او را مجبور به پایان حکومت ۲۸ ساله‌اش در این رشته کرد.
این اتفاق سه سال پیش و بعد از انتخابات دوره قبل ریاست جمهوری که میرسلیم هم به عنوان یکی از کاندیداها در مناظرات آن حضور داشت، انجام شد. البته میرسلیم بعد از شروع ریاست ایلخان نوری در فدراسیون نجات غریق و غواصی (دی ماه ۹۶) با حکم وزیر ورزش عضو هیأت رئیسه این فدراسیون شد اما این حکم ۶ ماه بعد از انتخابات (تیرماه ۹۷) و با تأخیر نسبت به دیگر اعضای هیأت رئیسه صادر شد.
حالا میرسلیم که رقیب کم توان قالیباف برای ریاست مجلس بود در مسند قدرت مقابل وزیر قرار گرفته است. اما علاوه بر وی و دنیامالی که نماینده انزلی در مجلس شده، خبره‌های ورزشی دیگری هم در مجلس جدید آغاز به کار کرده‌اند مانند سید احمد رسولی نژاد رئیس سال‌های دور هیأت مدیره پرسپولیس و معاون امور مجلس، حقوقی و استان‌های وزارت ورزش در دوره محمد عباسی که بعدها جای خود را به امیررضا خادم داد.
فدا حسین مالکی عضو پیشین هیأت مدیره پرسپولیس هم از جمله ورزشی‌هایی است که به عنوان نماینده زاهدان در میان مجلسی‌ها قدرت را به دست گرفته است.
خبرگان ورزشی رو در روی وزارت و وزیر
این افراد با شناختی که از حوزه ورزش و پشت پرده‌های آن دارند می‌توانند اهرمی باشند برای حرکت تیزتر مجلس به سمت وزارت ورزش که متصدی آن طی عمر چهارساله مجلس گذشته سه بار طرح استیضاحش مطرح شد اما هر بار از آن گریخت. از دیگر خوش شانسی‌های وزیر ورزش تعویق یک ساله بازی‌های المپیک بود که کمک کرد کارنامه عملکردش در دولت دوازدهم کمتر به چشم بیاید.
البته حالا هم در مورد نمره سلطانی فر و چگونگی پایان دوره‌اش هیچ تصمیمی نیست چون از حالا تا یک سال آینده نظارت کسانی را روی عملکردش دارد که خیلی خوب با ورزش، چالش‌های این حوزه و حتی زد و بندهایش آشنا هستند و اگر بخواهند، مسئله‌ای از وزارتِ تعیین کننده ورزش و جوانان از چشم‌شان پنهان نخواهد ماند.
لحاظ کردن تیزبینی خبرگان ورزشی در مجلس و البته لزوم تعامل با مجلسی‌های جدید برای رهایی از گزندهای احتمالی‌شان، وزیر ورزش را وادار کرد با برخی جابه جایی ها و انتصاب‌ها، مسیر تعامل با آنها را ترسیم کند.
اقدامات سلطانی فر برای رهایی از گزند مجلسی‌ها
آغاز به کار مسعود سلطانی فر برای تعامل حداکثری مجموعه تحت مدیریتش با مجلس جدید بلافاصله بعد از انتخابات سال گذشته و مشخص شدن آرا آغاز شد، آنجا که اواسط اسفندماه و دو هفته بعد از انتخابات مجلس بحث تغییر مدیرکل روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ورزش مطرح شد و به کارگیری کاوه احمدی با سابقه فعالیت در اداره کل اخبار مجلس در این حوزه؛ اگرچه این جابه جایی اردیبهشت ماه امسال به سرانجام رسید.
انتصاب علی نیکزاد به عنوان عضو هیأت رئیسه فدراسیون تیراندازی دیگر اقدام مسعود سلطانی فر بود که به نظر می‌رسد برای ایجاد روابط حسنه با مجلس انجام شد. نیکزاد بعد از این انتصاب، به عنوان نایب رئیس مجلس انتخاب شد؛ انتخابی که قابل پیش بینی بود.
در ادامه هم انتخابات روز یکشنبه فدراسیون تنیس با آنچه خواستِ وزارت ورزش بود برگزار شد یعنی کسب اکثریت آرا برای داود عزیزی تا بهانه تراشی قانونی برای استعفای وی باشد و انتصاب مدیری جدید در دفتر امور مجلس وزارت ورزش با قابلیت‌هایی بهتر و کارآمدتر جهت ارتباط با نمایندگان.
حالا اگر در این میان وزیر ورزش برای یکی از نمایندگان مجلس هم حکمی زد و او را در جایی از ورزش منصوب کرد، نباید خیلی تعجب کرد.
نتیجه چه می‌شود؟
به گزارش خبرنگار مهر، مدت زمان زیادی تا پایان عمر مدیریتی مسعود سلطانی در ساختمان تعیین کننده سئول برای ورزشی‌ها نمانده است. با توجه به تناقض و تعارضی که میان طیف خطی و جناحی او با نمایندگان وجود دارد، احتمال حضور او در دولت بعدی کم است اما به هر حال برای سلطانی فر ایده آل است که به عنوان اولین وزیر دو دوره‌ای ورزش، با کارنامه‌ای بدون استیضاح در صحن علنی ترک پست کند.
به همین دلیل او از ماه‌ها قبل زمینه چینی برای جلب نظر و رضایت نمایندگان مجلس را آغاز کرد اما به معنای واقع، باید و قطعیتی در مورد این اقدامات وجود دارد؟
به هر حال حضور ورزشی‌های با سابقه در مجلس برای وزیر و مجموعه تحت مدیریتش حکم شمشیر دو لبه را دارد. این حضور با توجه به پیشینه‌هایی که به آن اشاره شد می‌تواند پای سلطانی فر را روی پوست موز قرار دهد یا با شناخت نسبی که دو طرف از رگ خواب یکدیگر دارند، او را از هر آمد و رفتی در امان نگه دارد؟!