به گزارش خبرنگار مهر، برگزاری جلسه مشترک مارک ویلموتس سرمربی وقت تیم ملی فوتبال ایران با فرهاد مجیدی، سیروس پورموسوی و حسین عبدی سرمربیان پایه فوتبال کشورمان در تیرماه ۹۸ این امید را ایجاد کرده بود که فوتبال ایران قرار است به یک ثبات قابل توجه دست یابد و با هماهنگی سرمربیان، در یک مسیر مشخص گام بردارد.
فدراسیون فوتبال با برگزاری این جلسه وانمود کرد که مشکلات دوران کارلوس کی‌روش و چالش‌هایی که گاه و بی‌گاه با تیم‌های پایه داشت، تمام شده است اما دیری نگذشت که رؤیای فدراسیون نقش بر آب شد.
از آن جلسه مشترک، فقط حسین عبدی سرمربی تیم نوجوانان در سمت خود باقی مانده است و سرنوشت متفاوتی برای سه سرمربی دیگر رقم خورد.
حمید استیلی، فرهاد مجیدی و سیروس پورموسوی در نشست هم اندیشی مربیان ملی با مارک ویلموتس
هدایت تیم امید آن روزها با فرهاد مجیدی بود. مجیدی خرداد ۹۸ سرمربی امیدها شد اما در پی اختلافاتی که بین او و کمیته فنی ایجاد شد، از هدایت این تیم استعفا کرد.
مجیدی به صراحت عنوان کرد که کمیته فنی قصد دخالت در برنامه‌های فنی‌اش را داشته که این مسئله با واکنش تند اکبر محمدی عضو کمیته فنی مواجه شد.
محمدی، مجیدی را متهم کرد که قصد داشته برادرش را به کادر فنی اضافه کند. بعد از مجیدی، استیلی سرمربی تیم امید شد که او هم بعد از ناکامی در مسابقات انتخابی المپیک، از این سمت کنار رفت.
مارک ویلموتس که خودش اردیبهشت ۹۸ سرمربی تیم ملی شده و قرار بود مربی «نجیب» فوتبال ایران باشد، حتی برف زمستان کشورمان را ندید و بعد از فسخ قراردادش در پی باخت به تیم‌های بحرین و عراق، کار ایران را با شکایت به فیفا کشاند.
حضور ویلموتس در تمرین تیم فوتبال جوانان در روزهای نخست کارش در ایران
اما سرمربی تیم فوتبال جوانان ایران هم سرنوشت نه چندان متفاوتی با همتایان خود در تیم‌های ملی و امید داشت. سیروس پورموسوی دی ماه ۹۷ هدایت تیم جوانان را بر عهده گرفت و به گفته خودش برای ساختن این تیم، بیش از هزار بازیکن را در سراسر ایران زیر نظر گرفت.
وی با تیم جوانان مجوز حضور در مرحله نهایی مسابقات قهرمانی آسیا را گرفت که قرار است مهرماه امسال در کشور ازبکستان برگزار شود ولی در فاصله کمتر از چهار ماه تا شروع مسابقات، با استعفای خود به فدراسیون فوتبال ایران «شوک» داد.
گفته می‌شود دلایل استعفای پورموسوی، عدم دریافت بخشی از قراردادش و همچنین بعضی از نظراتی است که کمیته فنی به وی ارائه می‌داده است.
کشتی فوتبال ایران قرار بود با لنگر فدراسیون‌نشین‌ها در اقیانوس بی‌ثباتی‌ها آرام بگیرد و مسیر پیشرفت را حداقل در بخش تیم‌های ملی طی کند اما شرایط طوری رقم خورد که حتی رئیس فدراسیون فوتبال هم در میان امواج بی‌تدبیری‌ها غرق شد و فوتبال ملی را در شرایط خاصی قرار داد.