به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین جعفر ناصری، مدیر بنیاد علمی فرهنگی هاد و فرزند آیت الله ناصری دولت آبادی از اساتید برجسته اخلاق، در جمع اساتید حوزه علمیه صاحب الزمان (عج) با توصیه به حفظ اعمال عبادی ماه رمضان گفت: یکی از دعاهایی که در ماه رمضان می‌خواندید، دعای ابوحمزه ثمالی بود که اوج ارتباط با خدا در کیفیت مناجات با عبد خودش را در این دعا نشان می‌دهد. مرور و خواندن دعای ابوحمزه ثمالی در طول سال این خاصیت را دارد که اسرار و رموز کیفیت ارتباط سلوکی و موانع سلوک را گوش زد می‌کند.
وی ادامه داد: در ابتدای این دعا آمده است: «اِلهی لا تُؤَدِّبْنی بِعُقوُبَتِکَ؛ خدایا مرا به مجازات و عقوبتت ادب مکن». این مناجات ابوحمزه ثمالی برای سحر ماه رمضان است که مناجات‌کننده در این دعا می‌گوید خدایا ما رفاقت‌مان سرجایش اما خدایا اگر بلایی سر من بیاید این برای تأدیب است نه برای غیظ و غضب.
این استاد حوزوی افزود: حالا کسی که این مناجات را می‌خواند که ارتباط او با حق تعالی مفروغ عنه است، منتهی دقیقاً اگر دعای ابوحمزه نبود همین یک جمله از این دعا خیلی جای تأمل دارد و اگر فرصت‌هایی برای همین یک جمله می‌گذاشت، جا داشت. هر گرفتاری که می‌کشیم احتیاج به ادب کردن است، منتهی خدایا بیا بزرگی کن و با عقوبت‌هایت مرا تأدیب نکن، اگر می‌خواهی فاصله من را کم کنی با لطف و کرمت و با نوازش باشد.
ریزه کاری‌های سلوکی در دعای ابوحمزه ثمالی
مدیر بنیاد علمی فرهنگی هاد گفت: در سیر و سلوک ریزه کاری‌های سلوکی یک نفر در ارتباطش با خدا در این دعای ابوحمزه آمده است. کسی که توجه به این دعا ندارد اهل این ارتباط نیست، یا کسی که گذرا این دعا را می‌خواند هنوز در خودش نرفته است، یا کسی که توجه به این دعا ندارد اهل عشق به حق تعالی نیست و اهل نکات سلوک عملی نبوده است.
وی ادامه داد: اگر انسان یک گامی برداشته باشد می‌بیند که تمام ابعاد حرکتی به بهترین شیوه در این دعا ارائه شده است، که با خدا انسان هم عشق می‌کند و هم اینکه نکات و دقایق سلوک عملی را درس می‌گیرد.
حجت الاسلام و المسلمین ناصری اظهار کرد: این قدر یک نفر سالهای طولانی باید رفته و زمین خورده باشد تا درمان و داروی خود را در دعای ابوحمزه پیدا کند و این قدر در نشیب و فراز افتاده باشد و طلب در وجودش موج‌زده باشد، که راهکارهای درمانی و مناجاتی دعای ابوحمزه را درک کند و سرش بشود و بتواند با آن عشق کند. دعای افتتاح هم همین طور است.
وی ادامه داد: اگر از ماه رمضان می‌خواهید چیزی برایتان بماند باید با توجه و دقت دعای ابوحمزه ثمالی را بعد از ماه رمضان مرور کنید، حتی هر دفعه یک صفحه دعای ابوحمزه را با دقت بخوانید که این دعا یادگار ماه رمضان است.
این استاد اخلاق با اشاره به شخصیت ابوحمزه ثمالی گفت: ابوحمزه ثمالی از خواص اصحاب امام سجاد (ع) و محدثی بزرگ بود؛ آن وقتی که قبر امیرالمؤمنین (ع) در نجف مکتوم بود و کسی محل قبر حضرت را نمی‌دانست، ابوحمزه به آنجا رفت و ساکن شد و سالهای طولانی با بعضی از شاگردانش سر قبر حضرت می‌رفتند.
عرفان شیعی در دعای ابوحمزه و مکارم الاخلاق
حجت الاسلام و المسلمین ناصری گفت: در عرفان شیعی همین دعای ابوحمزه ثمالی و دعای مکارم الاخلاق کافی است، منتهی دلی نیست که واقعاً این حرکت تهذیبی از او شروع شده باشد و او را درگیر کرده باشد و در سبب رشد و طی طریق باشد. کجاست کسی که بیماری‌ها و آسیب‌های روحی خود را درک کرده باشد؟ اما برخی نمی‌دانند که مریض روحی هستند و نمی‌داند چه بلایی سر خود آورده است و این بیماری از بیماری‌های دیگر خطرناک‌تر است.
وی ادامه داد: جهل گاهی مرکب می‌شود و این نوعی جهل مرکب است و این دعای ابوحمزه در ضمن ابعاد و زوایای آسیب‌های سلوک عملی و راهکار درمانی آن را با ارتباط گوش زد می‌کند. و این یادگار ماه رمضان است.
این استاد حوزوی افزود: از یادگاری‌های ماه رمضان در بخش ادعیه این دعای ابوحمزه است و در بخش دیگر تلاوت قرآن و ارتباط و انس با قرآن و همچنین انس با سحر است. این برکات ماه رمضان را باید بعد از ماه رمضان حفظ کنید و اگر بخواهید بماند به جد باید مشغول حفظ آن باشید.
لزوم اجتماع قلوب و پرهیز از پراکندگی قلوب
مدیر بنیاد علمی فرهنگی هاد بیان کرد: یک سبب مهم که از اهل بیت (ع) به ما رسیده اجتماع القلوب است. یک اجتماعی که پیدا می‌کنید اجتماع فیزیکی است، اما باید قلب‌هایمان اجتماع کند و با هم یکی شود و بزرگترین آفت پراکندگی است که در طول روز کسب می‌کنید و از آن نمی‌توانید فرار کنید، تشتت افکار، اشتغال ذهن به امور متکثره و متشتته و همچنین عدم تمرکز و عدم آرامش بد چیزی است و باعث مشغول شدن نفس می‌شود و نمی‌شود نفس را آرام کرد و در آرامش بود.
وی ادامه داد: ما اجتماع قلوب را می‌خواهیم و یک نفر اگر که در جمع باشد و دلش با جمع نباشد غیر اینکه خودش بهره نمی‌برد گاهی تأثیر منفی در دیگران هم می‌گذارد.
مدیر بنیاد علمی فرهنگی هاد با بیان اینکه قرآن می‌فرماید: «أَلَا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»، گفت: تنها راه درمان ما توجهات به حق تعالی و اهل بیت (ع) است و همچنین نماز طولانی، سجده طولانی است؛ نمی‌شود این قدر پراکندگی نفوس و قلوب و افکار داشته باشید و بخواهید شما به امام زمان (عج) توجه کنید و حضرت هم به شما توجه کند!
وی ادامه داد: خوب حالا با این پراکندگی ذهن و افکار و قلوب چه کار کنم؟ گام اول انسجام فکر است. انسان یک برنامه ۲۴ ساعته طولانی می‌خواهد، طولانی به این طریق که مثلاً حداقل یک ساعت سحر داشته باشد و اگر بتواند طلوع آفتاب هم نخوابد در جمع و جور کردن ذهن و پریشانی فکر و تشتت آرا خیلی مؤثر است. بعد هم خیلی جاها بیخودی دارید می‌دوید، اگر یک مقدار آرام شدید و قرار بگیرید رزق‌های خیلی با برکت معنوی نصیب شما می‌شود و حتی رزق‌های مادی هم به سمت شما می‌آید.
باز شدن گره‌های زندگی با توجه به مسائل معنوی
حجت الاسلام ناصری اظهار کرد: برخی نسبت به شخصیت خود ضعف نشان می‌دهند، گاهی پشت به نعمت‌های الهی می‌کنید و گاهی دارید دور می‌شوید. اگر اولویت خود را برای توجهات عمیق توسلی و توحیدی، معرفتی وعبادتی، سحر و قرآن بگذارید، گره‌های کارتان باز می‌شود.
این استاد حوزوی گفت: گاهی ما بیمار حرکت هستیم نه بیمار رشد! حدود ۵۰ – ۴۰ سال پیش بلیط بخت آزمایی بود و مردم آن را می‌خریدند، بعضی‌ها با هم شوخی می‌کردند و می‌گفتند اگر تو یک میلیون برنده شدی با آنچه می‌کنی؟ و آن فرد هم می‌گفت ۵۰۰ تومان آن را نان بربری می‌خرم و ۵۰۰ تومان هم مقداری پنیر و یک نان و پنیر می‌خورم که بتوانم درست حمالی کنم!
وی ادامه داد: واقعاً گاهی ما اینها را می‌شنویم اما عمل نمی‌کنیم. نکند خودمان هم همین کارها را با خدا بکنیم، یعنی مرکز توجهات الهی را که رشد، سلامت و صداقت و تأمین آخرت و حتی دنیا و همه برکات در آن است را رها کرده و دنبال چیزهای دیگر و دنبال دویدن هستیم!
حجت الاسلام ناصری در پایان گفت: تشتت روزانه خود را کم کنید و زیاد استغفار کنید و همچنین مدیریت کارها را به گونه‌ای مدیریت کنید که یک سحر موفق داشته باشید که اگر واقعاً یک روز سحر قضا شد، نگذارید طوری شود که سحر از بین برود سریع قضای آن را انجام دهید.