به گزارش خبرنگار مهر، اواخر هفته گذشته بود علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی به تشریح وضعیت این رشته المپیکی و پرافتخار پرداخت که بخش اعظمی از این اظهارات، بسیار نگران کننده بود. وی در تازهترین اظهارات خود به دغدغههای فراوان مالی و همچنین خالی شدن صحنه از حضور کشتیگیران آیندهساز خبر داد و آمارهای ناامیدکننده ای را مطرح کرد.
رئیس فدراسیون کشتی صراحتاً گفت: «وضعیت به گونهای است که در واقع باید ۲ فدراسیون را اداره کنیم؛ فدراسیون کشتی آزاد و فدراسیون کشتی فرنگی، اما به عنوان یک فدراسیون به آن نگاه میشود.در حالیکه ورزشهای دیگر مانند والیبال، بسکتبال یا فوتبال یک رشته هستند، اما در کشتی ما ۵ رده سنی در آزاد و ۵ رده سنی در فرنگی و ۱۰ تیم کامل داریم. فدراسیون کشتی در طول سال، حدود ۴۰ اعزام برون مرزی دارد که هر اعزام به طور میانگین حدود یک میلیارد تومان هزینه دارد. نکته قابل تأمل اینجاست که این هزینهها نیز فقط مختص به اعزام هاست، نه اردوها و مسائل دیگر!»
بحث دیگری که دبیر در خصوص آن اظهار نگرانی کرد، خالی شدن میدان از حضور آینده سازان کشتی بود. بطوریکه تا پایان دهه ۷۰ حدود یک و نیم میلیون کشتیگیر فعال وجود داشت، اما امروز این آمار به زیر پنجاه هزار نفر رسیده! به گفته دبیر این آمار بدان معناست که کشتی تا ۵ سال آینده رو به تعطیلی خواهد رفت و زنگ خطر کشتی به صدا درآمده است.
پس از اظهارات قابل تأمل علیرضا دبیر و هشدار در خصوص آینده کشتی ایران، رئیس کمیته ملی المپیک هم وارد گود شد و به این دغدغهها واکنش نشان داد. سید رضا صالحی امیری در پاسخ به برخی دغدغههای رئیس فدراسیون کشتی گفت: کشتی به عنوان یک ارزش فرهنگی تاریخی باید مورد توجه قرار گیرد. ما همه توان خود را برای کشتی گذاشته ایم. وزارت ورزش در حدود ۱۵ میلیارد تومان برای این رشته در نظر گرفته است. همچنین حمایتهای نقدی و غیرنقدی که در مجموع ۳۰ میلیارد کمک غیر مستقیم و ۲ و نیم میلیارد کمک مستقیم خواهد شد. اما بیش از این توان حمایت وجود ندارد که آن هم به دلیل محدودیتهای خودمان است.
صالحی امیری به اهمیت منابع انسانی در کشتی هم اشاره کرد و گفت: همه چیز پول نیست و ما باید به منابع انسانی هم توجه داشته باشیم. شهرستان جویبار در شمال کشور و مناطق دیگری در نقاط مختلف ایران، هر کدام در کشتی حائز اهمیت هستند. بطور کلی این نیروی انسانی و پیشکسوتان هستند که میتوانند باعث ارتقای جایگاه و اهمیت ورزش شوند. در گذشته هم که پول و حمایتهای کافی از ورزش نبود، این منابع انسانی بودند که باعث رونق ورزش میشدند.
آنچه مسلم است فدراسیون کشتی روزهای سخت و پر فراز و نشیبی را تا حضور در بازیهای المپیک توکیو پیش رو دارد و اگر مورد حمایتهای مالی و معنوی متولیان ورزش و اسپانسرهای مالی قرار نگیرد، بعید به نظر میرسد بتواند همچون گذشته به عنوان پرافتخارترین ورزش ایران در میادین جهانی و المپیک عرض اندام کند.