به گزارش خبرنگار مهر ، یکی از پروژه هایی که با توجه به نیاز منطقه شهرقدس شهریار طولانی شده است و شهروندان برای استفاده از آن دچار مشکل شده اند تنها پروژه فنی حرفه ای شهرقدس است که از زمان کنگ زنی آن تا کنون سه سال می گذرد اما این پروژه تنها 50 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و دانش آموزان علاقمند به یادگیری مهارت های فنی و حرفه ای همچنان باید به شهرهای اطراف بروند .
چندی پیش در جلسه کمیته برنامه ریزی شهرستان شهریار این مسئله به عنوان یکی از کاستی های منطقه عنوان شد اما جواب نماینده سازمان تجهیز و نوسازی مدارس بسیار عجیب بود و مدیران حاضر در جلسه را متعجب کرد .
علی واحدی در این جلسه علت تاخیر در راه اندازی این پروژه عمرانی را جمع آوری اتباع بیگانه از سطح شهر و کمبود کارگر برای امور ساختمانی اعلام کرد .
وی افزود : از زمانی که طرح جمع آوری اتباع بیگانه از سطح شهر آغاز شده کارهای ساختمانی منطقه مختل شده است و مرکز فنی حرفه ای شهرقدس نیز تنها به این دلیل تاکنون به اتمام نرسیده است .
این در حالی است که در منطقه شهر قدس و شهریار بیکاری بیداد می کند و روزی نیست که در مبادی ورودی این شهرها موجی از کارگر بیکار ایرانی مشاهده نشود .
این کارگران حاضرند با دستمزدی معادل دستمزد کارگران افغانی به کار مشغول شوند اما پیمانکاران این پروژه ها حتی حاضر به مذاکره با کارگران ایرانی نیستند و همواره خواهان به کارگیری افغانی ها و سایر اتباع بیگانه اند.
برخی مسئولان شهرهایی نظیر شهرقدس و شهریار که در شهرستان های استان تهران بعد از ورامین بیشترین تعداد اتباع افغانی را در خود جای داده اند به جای کمک به خروج سریع تر آنها از شهرشان ، جمع آوری اتباع بیگانه را سبب وارد آمدن لطمه به کار خود اعلام می کنند در حالی که به اعتقاد برخی مسئولان شهر به خصوص فرماندار شهریار تنها علت طولانی شدن پروژه ای نظیر فنی حرفه ای شهرقدس ، اهمال کاری مسئولان و مصرف بودجه های اختصاصی این امر در موارد دیگر است .
فرماندار شهریار مسئولان این پروژه را موظف کرد در اسرع وقت کار خود را به پایان برسانند و این مرکز را قبل از سال آغاز سال تحصیلی 87-86 تکمیل کنند .
مورد یاد شده یکی از چندین موردی است که در طول ماه های اخیر به طور مکرر توسط مسئولان شهرستان های مختلف استان تهران مطرح شده است.
جالب اینجاست که بسیاری از این مسئولان ، دلسوزی های خود را برای این اتباع بیگانه افغانی به دلیل خروجشان از کشور به وضوح اعلام می کنند در حالی که اگر مقداری از دلسوزی های آنها به جوانان بیکار ایرانی که بسیاری از فرصت های شغلی خود را به دلیل حضور اتباع بیگانه و اشغال مشاغل ساختمانی از دست داده اند ، معطوف می شد هم اکنون 30 درصد جوانان شهریار و شهرقدس بیکار نبودند .
علاوه بر این اتباع بیگانه ای که هم اکنون از کشور خارج می شوند شرایطی مطلوب تر از بسیاری از جوانان ایرانی دارند زیرا دولت ایران هنگام خروج آنها از خاک کشور به هر خانواده افغانی یک 500 دلار و به هر جوان مجرد افغانی 300 دلار می پردازد . سفیر افغانستان در ایران نیز قول های مساعدی برای ارائه تسهیلات ، تحویل زمین حاصلخیز به صورت رایگان ، آذوقه ، وسیله نقلیه برای حمل اسباب منزل خود از اقصی نقاط ایران به افغانستان و ... داده است .
به هر ترتیب شاید کارگران زحمتکش افغانی در انجام فعالیت های ساختمانی بسیار خوب عمل می کردند اما خروج و جمع آوری آنها به هیچ وجه نمی تواند توجیهی برای به تعویق افتادن پروژه های عمرانی شود زیرا در کشور ما به خصوص در برخی شهرهای حاشیه نشین ، نیروهای بیکاری که برای انجام هر نوع کاری اعم ساختمانی ، کشاورزی ، و .... به منظور امرار معاش تن می دهند، کم نیست و استفاده از آنها می تواند به نحو مطلوبی به پیشرفت پروژه های عمرانی شهر کمک کند .