رضا امامی بازیگر در گفتگو با خبرنگار مهر درباره حضورش در سریال «پرگار» که این شب‌ها به کارگردانی شهرام شاه‌حسینی روی آنتن می‌رود، بیان کرد: بازخورد خوبی از حضورم در این سریال داشتم. البته برخی می‌گویند فضای کار غم‌انگیز است ولی در نهایت قصه کشش و جذابیتی داشته که آن را پسندیده بودند.
وی که اولین حضورش در سریال‌های تلویزیونی به «خط قرمز» بازمی‌گردد، عنوان کرد: اولین کار تصویری من سریال «خط قرمز» بود که نقش یک معتاد البته متفاوت با کلیشه‌ها را داشتم. بعد از آن فاصله‌ای در کارهایم افتاد چون پس از آن سریال نقش‌های مشابه به من پیشنهاد می‌دادند. یک بار دیگر نقش معتاد را در سریال «رسم شیدایی» بازی کردم و بعد از آن دیگر تصمیم گرفتم چنین نقشی کار نکنم.
امامی که در این سال‌ها بیشتر به کارهای تئاتری مشغول بوده است عنوان کرد: ورود من به عرصه هنر با تئاتر و با کارگاه‌های دکتر علی رفیعی بود و با شهرام حقیقت دوست با هم در آن گروه کار کردیم و بعد از «خط قرمز» با گروهی تئاتری به سرپرستی داوود دانشور آشنا شدم که نگاه مرا به بازیگری تغییر داد.
نخواستم فقط به قیمت دیده شدن در سریال کار کنم
وی اضافه کرد: در این سال‌ها هم نخواستم فقط به قیمت دیده شدن در سریال کار کنم و برای همین بیشتر در تئاتر حضور داشتم. می‌توان گفت در این سال‌ها حدود ۲۰ تئاتر روی صحنه داشتم.
بازیگر سریال «پرگار» درباره دیده شدن روی صحنه تئاتر و در تلویزیون عنوان کرد: تلویزیون و کار تصویر مخاطب بیشتری دارد و شما با مخاطب میلیونی طرف هستید در جامعه تئاتر با سالن‌های کوچک و با مخاطب محدودتری طرفید ولی وقتی از طریق یک شبکه سراسری دیده می‌شوید خیلی متفاوت است.
وی که در سریال «رنگ شک» به کارگردانی فریبرز عرب‌نیا نقش یک پلیس را ایفا کرده بود، گفت: شهرام شاه‌حسینی بازی من در این سریال را دید و بعد از برای حضور در «همه چیز آنجاست» دعوت کرد که آنجا هم نقش پلیس را داشتم و همین همکاری باعث شد در سریال اخیر خود «پرگار» نقش دیگری به من پیشنهاد بدهد.
مخاطب را به سریال‌های «بزن دررویی» یا کارهای پرهیاهو عادت داده‌ایم
این بازیگر درباره فضاسازی‌های سریال «پرگار» و ریتم کندی که قصه‌ها و اطلاعات را به مخاطب منتقل می‌کرد، یادآور شد: درست است که آدم‌ها در زمان حاضر، سرعت پیدا کرده‌اند و حتی در زمینه فیلم و سریال هرکسی می‌تواند هر سریالی را سرچ کند و ببیند اما یک نکته هم وجود دارد که فکر می‌کنم ما آدم‌ها هم این روزها بی‌حوصله شده‌ایم. حتی در شبکه‌های اجتماعی هم اگر متنی بلندتر باشد حوصله خواندنش را نداریم. در حد جوک‌های کوتاه علاقه به خواندن و دیدن داریم.
وی اضافه کرد: فکر می‌کنم اوایل سریال با توجه به مشکلاتی که جامعه دارد و بیماری کرونا، تماشاگر کمی کم‌حوصله بود ولی چند قسمت جلوتر رفت نگاه مخاطب تغییر کرد. بخشی از این ذائقه هم برمی‌گردد به خوراکی که در این سال‌ها به مخاطب داده‌ایم که او را به سریال‌های «بزن دررویی» یا کارهای پرهیاهو عادت داده‌ایم. سریال «پرگار» نوعی سکوت داشت و مخاطب با سریال‌هایی که در این سال‌ها دیده به سکوت عادت نکرده است.
امامی در پایان اظهار کرد: مدیران و مسئولان سینما دنبال همین هستند که روند سریال‌سازی به آن سمت برود و به وجهه هنری و کیفیت هنری کار توجه نمی‌شود.