به گزارش خبرنگار مهر، چندی پیش فراخوان مسابقه ملی خاطره نگاری کرونا که توسط دانشگاه آزاد اسلامی واحد هنرهای اسلامی- ایرانی استاد فرشچیان برگزار می‌شود، منتشر شد. داوران این مسابقه محمدجواد جزینی و ابوتراب خسروی هستند. فراخوان این رویداد فرهنگی را از اینجا بخوانید. برای آشنایی هرچه بیشتر علاقه‌مندانی که قصد شرکت در این مسابقه را دارند، وحید میهن‌پرست، دبیر این مسابقه، متنی را در چگونگی خاطره نگاری ترجمه کرده و برای مهر فرستاده است. این متن را که به قلم کارول وب مور- اسلیتر است در ادامه مطالعه کنید:
«یک خاطره نگاری حقیقت شما است که از خاطره و تجربه شما خلق شده است» لیزا دیل نورتون
نوشتن یک خاطره نگاری فرایندی است که علاوه بر تفکر و بیان خلاق مستلزم برنامه ریزی و سازماندهی است.
خاطره نگاری چیست؟
یک خاطره نگاری داستانی حقیقی است که بر پایه یک وضعیت است که معنایی خاص دارد یا اینکه به طریق مهمی زندگی شما را تحت تاثیر یا تغییر قرار داده است. خاطره نگاری از زندگینامه نویسی شخصی یا همان اتوبیوگرافی از لحاظ دامنه و حیطه متفاوت است چون زندگینامه نویسی شخصی داستان زندگی مولف را از ابتدا می‌تواند دربربگیرد. خاطره نگاری برشی از زندگی یا به عبارتی عکسی فوری است و یک داستان زندگی کامل نیست.
شروع کار خاطره نگاری ( مرحله سازماندهی و منظم کردن):
خاطره نگاری چندین مشخصه دارد از جمله:
۱- دارای شخصیت اصلی باشد.
۲- درباره موقعیتی است که هسته داستان شما خواهد بود و مجموعه ای از اعمال ( یا صحنه‌هایی) را که اتفاق افتاده‌اند، در برمی‌گیرد.
۳- در خاطره نگاری درسی آموخته می‌شود: اگر درسی وجود نداشته باشد داستانی نیز وجود نخواهد داشت.
در گام نخست یک خاطره یا رخداد هدف را انتخاب کنید که شما احساساتی قوی درباره آن دارید. این خاطره می‌تواند تجربه‌ای خاص یا تجربه‌ای باشد که شما را به طریقی مهم شکل یا تغییر داده است.
سپس قبل از شروع درباره ملاحظات زیر بیاندیشد چون این ملاحظات بر نحوه نوشتن داستان از سوی شما اثر دارند:
۱- مضمون یا درس اخلاقی داستان شما چیست؟ این مضمون شبیه ریسمانی خواهد بود که خاطرات شما را به هم گره می‌زند تا با پیش رفتن داستان شما ارتباطشان حفظ شود.
۲- برای چه کسی می‌نویسید؟
۳- چرا خاطره نگاری را می‌نویسید؟
در مرحله بعد به طوفان ذهنی امکان بروز دهید. بر خاطرات حول و حوش وضعیتی که درباره آن خواهید نوشت تأمل کنید. جزئیات مختصر صحنه‌هایی را که به یاد می‌آورید، هر چه سریع‌تر یادداشت کنید. سوالات و نکات زیر می‌توانند باعث برانگیختن خاطرات شود:
۱- چه کسی یا کسانی درگیر وضعیت هستند؟
۲- خاطره چه زمانی رخ داده است؟ آیا جزئیات را درباره دوره زمانی که ممکن است آنچه را اتفاق افتاده است تحت تاثیر قرار دهد به یاد می‌آورید؟
۳- خاطره کجا اتفاق افتاده است؟ آیا جزئیات درباره موقعیت مکانی از جمله چشم انداز و محیط خاطره را به یاد می‌آورید؟
۴- وضعیت مذکور چگونه شروع شده؟ چگونه به پایان رسیده است؟
۵- احساس شما درباره آن چیست؟
۶- در زمان خاطره به چه چیزی می اندیشید؟
۷- خاطرات را در جزئیات واضح تجسم کنید.
در مرحله بعد خاطرات مشخص شده را به دقت بازبینی کنید. تنها خاطراتی را انتخاب کنید که به مضمون خاص نوشته‌تان مربوط باشد. خاطراتی را که مستقیماً به این مضمون مربوط نیستند می‌توانند برای داستانی متفاوت نگه داشته شوند.
در مرحله بعد باید در نظر داشت که پژوهش در مرحله برنامه‌ریزی و سازمان دهی نوشتن خاطره نگاری مهم است. برای مثال اگر در حال نوشتن درباره نیاکانتان یا به اشتراک گذاشتن داستانی از نسلی متفاوت هستید اطلاعات تاریخی از آن دوره زمانی مهم است تا داستانتان درک پذیر و قابل باور شود.
در اینجا است که باید اجازه دهید تا نوشتن آغاز شود:
زمانی که فعالیت‌های مربوط به سازماندهی تکمیل می‌شود میتوان به نوشتن داستانتان در سه بخش معطوف شد: ۱- شروع ۲- مسیر روایی ۳- پایان. به خاطرات‌تان نگاه کنید و مشخص کنید که کجا می‌خواهید خاطره نگاری را شروع کنید و کجا به پایان ببرید.
موارد زیر مهمترین مشخصات یک خاطره نویسی خوب هستند.
۱- شروع داستانتان باید جالب توجه باشد به طریقی که خواننده به خواندن ادامه دهد. شما میتوانید خاطره نگاری خود را در هر نقطه‌ای در داستان شروع کنید.
۲- با داشتن یک نقطه شروع در ذهن مشخص کنید که داستان کجا پایان می‌پذیرد. پایان باید رشتههای تجربه‌ها را در هم بتند تا یک نتیجه گیری قدرتمند را خلق کند. در این نتیجه گیری است که شخصیت داستان رشد کرده، تغییر یافته یا درسی آموخته است.
۳- وسط داستان یا همان مسیر روایی خاطراتی هستند که شروع و پایان داستان را به هم متصل می‌کند. این زنجیره علت و معلول از ابتدا تا انتها است که به خواننده چیزی برای دنبال کردن می‌دهد.