به گزارش خبرگزاری مهر، ابوالفضل سعیدی عضو هیأت علمی پژوهشکده کودکان استثنایی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در برنامه پرسشگر در پاسخ به این پرسش که «ریشه نارضایتی‌هایی که در خانواده‌های دارای فرزند معلول وجود دارد، کجاست؟»، گفت: به نظر می‌رسد سیستم را به خوبی سازماندهی نکرده‌ایم و به روز نیستیم و همگام با دنیا پیش نمی‌رویم.
وی افزود: واقعیات این است که همه گروه افراد با نیازهای ویژه خدمات آموزشی دریافت نمی‌کنند؛ به این دلیل که اصلاً تعدادی از آنها را شناسایی نمی‌کنیم و ابزار شناسایی آن را در اختیار نداریم که کودکان دارای کمبود توجه و فزون جنبشی از این جمله‌اند؛ اینها شناسایی نمی‌شوند و بعد به مدرسه عادی می‌روند و برای معلم دردسر آفرین می‌شوند.
وی ادامه داد: در کشورهای دیگر ۵ تا ۹ درصد و گاهی تا ۲۰ درصد از میان کل دانش‌آموزان هم شناسایی می‌شوند؛ بین ۱۵ تا ۲۰ درصد جمعیت دانش‌آموزی دارای اختلالات هستند و یونیسف آمار ۱۵ درصد را ذکر می‌کند.
عضو هیأت علمی پژوهشکده کودکان استثنایی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در پاسخ به این پرسش که «آیا آموزش کودکان استثنایی در ایام تعطیلی ناشی از کرونای مدارس، مطلوب بود یا خیر؟»، گفت: در جریان جزئیات آموزش نیستم، زیرا در بدنه اجرایی سازمان حضور ندارم؛ اما خبرهایی که می‌رسد نشان می‌دهد که خیر، آموزش‌ها مطلوب نبوده است. البته آموزش عمومی هم همین‌گونه بوده است و از قبل آمادگی وجود نداشت.
وی ادامه داد: تلاش‌هایی صورت گرفت تا از طریق شبکه «شاد» یا آموزش‌های تلویزیونی اطلاعاتی را به دانش‌آموزان منتقل کنند؛ البته برای همه گروه‌های دانش‌آموزان استثنایی ممکن نیست که بتوانند پای تلویزیون بنشینند و مطالب را بیاموزند و بسیار کم اتفاق می‌افتد. مثلاً کودک کم‌توان ذهنی که شنوایی‌اش دچار مشکل است بیشتر علاقه‌مند به بازی کردن است و پای تلویزیون نمی‌نشیند؛ یکی از اشکالات ما این است که به خانواده‌ها آموزش نداده‌ایم.
سعیدی افزود: اگر جای مدیران سازمان آموزش و پرورش استثنایی بودم از طریق برنامه‌های شبکه آموزش به خانواده‌ها می آموختم که چگونه مهارت‌های لازم را به فرزندان خود منتقل می‌کنند.
عضو هیأت علمی پژوهشکده کودکان استثنایی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش با بیان اینکه اگر آموزش به اولیا را از شبکه آموزش آغاز می‌کردیم، آنها احساس امنیت و توانمندی بیشتری می‌کردند، اظهار کرد: تا کرونا رخ داد باید انجمن‌های استانی، مدیران و کارشناسان استان دور همدیگر جمع شده و کار را پیش می‌بردند.
وی درباره چگونگی بهبود آموزش به دانش‌آموزان استثنایی در شرایط کرونایی گفت: در برخی کشورها شورایی وجود دارد که مسؤول این امر است؛ اولیا در این شورا حضور دارند. اما در ایران هیچ وقت چنین سازوکاری برای دریافت نظرات و مشارکت اولیا نداشته‌ایم.
سعیدی افزود: آموزش فرد به فرد در حوزه استثنایی باید بیش از اینها تقویت شود.
عضو هیأت علمی پژوهشکده کودکان استثنایی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در پاسخ به این پرسش که دنیا در مواجهه با آموزش و پرورش استثنایی چه تفاوت‌هایی با ما دارد؟»، گفت: فاصله و تفاوت با کشورهای پیشرفته جدی است؛ بعد از انقلاب دستاوردهای خوبی حاصل شده اما آن میزان که باید، پیش نرفتیم که به عدم وجود تخصص لازم و نادیده گرفته شدن این کودکان باز می‌گردد.
وی ادامه داد: از آن سو در همه دنیا هزینه آموزش و پرورش ویژه نسبت به آموزش و پرورش عادی تا ۱۰ برابر است.
سعیدی با بیان اینکه یکی از اشکالات موجود این است که کارها و برنامه‌ها را ارزشیابی نمی‌کنیم، گفت: همیشه باید در کنار طرح‌هایی که تهیه می‌شوند، برنامه ارزشیابی هم تدوین شود؛ این امر باعث می‌شود متوجه میزان اثرگذاری اجرای طرح شویم.
وی تأکید کرد: باید در برنامه‌ها و سیاست‌های سازمان به طور جدی تجدیدنظر شود؛ بسیاری مسائل از سنجش گرفته تا فارغ‌التحصیلی باید مورد توجه جدی تری قرار بگیرند. یکی از ضعف‌های موجود وجود یک رشته برای آموزش و پرورش استثنایی در دانشگاه فرهنگیان است.