خبرگزاری مهر؛ مجله مهر _ مرضیه کیان: «اگر می دونستیم با این کیفیت قراره چنین شهریه‌ای پرداخت کنیم، هیچ وقت اینجا رو انتخاب نمی‌کردیم، ما با دونستن امکانات و شرایط دانشگاه که برای دانشجویان شهریه پرداز تعبیه کردند این رشته و دانشگاه رو انتخاب کردیم! نه برای آموزش و امتحان مجازی بدون هیچ ارتباطی با اساتید!»
این روزها دانشجویان پردیسی و شبانه دانشگاه صنعتی امیرکبیر ناراحتند و مدام در حال بحث و گفتگو با همدیگر و مسئولان دانشگاه هستند. چرا؟
ماجرا از این قرار است که با توجه به شرایطی که کرونا ویروس به وجود آورده و کلاس‌ها به صورت مجازی برگزار می‌شود، دریافت شهریه همچنان مثل قبل دریافت می‌شود و هیچ تغییری در مقدار آن ایجاد نشده است؛ که همین موضوع اعتراض بسیاری از دانشجویان را برانگیخته است.
حرف دانشجوها دور از حق و واقعیت نیست، خودشان هم یک بیانیه درست کرده‌اند که شامل موارد زیر است و هدف آنها از بیان این موارد، درخواست کم شدن شهریه است؛ خودشان قبول دارند که شهریه باید پرداخت بشود اما معتقدند "قد آشی که می‌خورند پول بدهند، نه بیشتر! " دانشجویان با ارائه این لیست نشان می‌دهند که از مخارج و هزینه‌های دانشگاه هم ناآگاه نیستند:
۱)حضوری نبودن کلاس‌ها و به طبع کاهش هزینه‌های خدماتی دانشگاه مانند هزینه‌های آب و برق و ... .
۲) کیفیت پایین کلاس‌های مجازی و برابر نبودن سطح آموزشی با ترم‌های گذشته.
۳) هزینه‌ای که دانشجویان برای خرید اینترنت جهت شرکت در کلاس‌های مجازی پرداخته‌اند.
«لازم به ذکر است، در برخی منابع، خبری مبنی بر مجانی بودن ترافیک اینترنت جهت استفاده از سامانه‌های دانشگاه منتشر شده بود که صرفاً بخش محدودی از اپراتورها را شامل می شد»
۴) برگزار نشدن کلاس‌های عملی (وعده‌های داده شده در مورد برگزاری کلاس‌های عملی در شهریور با توجه به آمارهای اخیر غیر ممکن به نظر میرسد.)
۵) تعداد زیادی از دانشجویان خوابگاهی هستند و امکان حضور و استفاده از دانشگاه را از تاریخ مذکور جهت بازگشایی دانشگاه نداشته‌اند.
حالا باید چه کرد؟ آیا واقعاً دانشجویان مسئول تأمین کسری بودجه دانشگاهی هستند که تعطیل بوده؟
چند وقت پیش دقیقاً در تاریخ ۳ تیر صحبت‌های غلامی، وزیر علوم در خبرگزاری‌های مختلف مثل خبرگزاری تسنیم، درباره شرایط پرداخت دانشگاه‌ها این طور منتشر شده بود:
«تصمیم گیری در خصوص تعیین تکلیف شهریه دانشجویان و تمامی مباحث مالی و بودجه‌ای در ترم جاری، بر عهده هیئت امنای دانشگاه خواهد بود. امیدواریم دانشگاه‌ها در هیئت امنا موضوع شهریه را مطرح کنند تا احیاناً اگر در جایی لازم بود، شهریه به دانشجویان بازگردد. طبعاً دانشجویانی که سرویس و خدماتی از دانشگاه دریافت نمی‌کنند اما شهریه پرداخت کرده باشند، شهریه آنها محاسبه خواهد شد و با تصمیم هیئت‌های امنا شهریه در حساب آنها برای ترم آینده ذخیره خواهد شد و دانشجویان در حال تحصیل پولی دریافت نمی‌کنند بلکه به عنوان طلب در آنها ذخیره می‌شود و در نیمسال بعدی مابه التفاوت دریافت خواهد شد. اما دانشجویانی که در شرف فارغ التحصیلی باشند این طلب را دریافت خواهند کرد.»
دانشجویان امیر کبیر با استناد به سخنانی که وزیر علوم گفته، گروهی ۶۵۰ نفره در تلگرام تشکیل داده‌اند تا همگی حرف‌هایشان را بزنند و یک نفر به عنوان نماینده، سخنگوی حرف‌های کل دانشجویان باشند، اما متأسفانه تمام تماس‌های دانشجویان یا بدون پاسخ مانده و یا در صورت پاسخگویی به همکار بعدی پاس داده شده.
یکی از دانشجویان برای دیگر دوستانش در همان گروه تلگرامی مکالماتش را که با یکی از کارمندهای دانشگاه بود نقل کرد که وقتی با او صحبت کرده این طور جواب شنیده که: «ما کارمندها از اول شیوع ویروس کرونا در دانشگاه حضور داشتیم و شما هم می‌توانستید بیایید! شما دانشجوها همیشه شاکی هستید و طلبکار!»
و در ادامه پاسخ به سوالات مشکلات مرتبط با ارتباط نداشتن با اساتید، پایین آمدن کیفیت در تدریس مجازی، نداشتن خوابگاه و هزینه اینترنت، تماس را قطع کردند!
راستش وقتی با دانشجویی که امام خمینی از او به عنوان جوان روشنفکر، فرزند ایران، قوه متفکر ملت و … نام می‌برد در دانشگاهی که یکی از با سابقه ترین مؤسسات آموزش عالی کشور در زمینه فنی و مهندسی است، شایسته است که این طور برخورد شود؟
دانشجو آنقدر منصف هست که می‌داند استادش برای کلاس آنلاین وقت گذاشته و خودش هم در کلاس‌ها حضور داشته، اما به دلایلی که بالا مطرح کردیم معتقد است که نباید تمام پول را بپردازد و به نظر میرسد حرف و دلیلش بیراه نیست!