خبرگزاری مهر، گروه بین الملل رامین حسین آبادیان: طرح الحاق کرانه باختری (خطة الضّم) که مدتهاست توسط رژیم صهیونیستی و متحدان آمریکایی آنها مطرح شد، قرار است در یکم ژوئیه (۱۱ تیرماه) اجرایی شود. البته برخی خبرهای ضد و نقیض پیرامون به تعویق افتادن زمان اجرای این طرح خصمانه وجود دارد. به هرحال تاکنون خبر دقیقی پیرامون تعویق زمان اجرای این طرح منتشر نشده است.
در حقیقت، طرح الحاق کرانه باختری به دنبال رسمی کردن الحاق شهرک‌های صهیونیست نشین در بخش‌های کرانه باختری فلسطین به اراضی تحت اشغال تل آویو است. طبق آخرین برآوردها، طرح مد نظر صهیونیستها ۶۰ درصد از اراضی کرانه باختری را شامل می‌شود. این ۶۰ درصد از اراضی کرانه باختری ۵ منطقه را در بر می‌گیرند که رژیم صهیونیستی به دنبال الحاق آنها به اراضی تحت سیطره خود است.
شهر قدس از محور شرقی تا منطقه «النبی موسی»، دامنه شرقی و منطقه اغوار که ۲۲ درصد از مساحت کرانه باختری را شامل می‌شود، منطقه پشت دیوار حائل که ۱۰.۵ درصد از کرانه باختری را در بر می‌گیرد، شهرک‌های صهیونیست نشین که ۹.۶ درصد را شامل می‌شوند و دیگر مناطق دسته بندی شده ذیل مناطق موسوم به «ج» ازجمله محورهایی هستند که تل آویو به دنبال الحاق آنها به اراضی تحت اشغال خود است.
اکنون سؤالی که وجود دارد، این است که مناطق موسوم به مناطق «ج» چیست؟ برای درک بهتر نحوه تقسیم بندی مناطق در کرانه باختری می‌بایست نگاه دقیق‌تری به توافق «اسلو» داشته باشیم. در جریان توافق «اسلو» کرانه باختری فلسطین به ۳ منطقه یعنی «الف»، «ب» و «ج» تقسیم شد.
نقشه نتانیاهو برای الحاق کرانه باختری
مناطق «الف» که تنها ۲۰ % از کرانه باختری را شامل می‌شوند، مناطقی هستند که مدیریت سیاسی و امنیتی آن به صورت کامل با تشکیلات خودگردان است. البته حتی در این مناطق طرف فلسطینی حق داشتن ارتش ندارد. مناطق دسته دوم در تقسیم بندی کرانه باختری براساس توافق اسلو مناطق «ب» هستند که حدود ۲۰ % از مساحت کرانه باختری را تشکیل می‌دهند. این مناطق از نظر سیاسی تحت مدیریت طرف فلسطینی است اما کنترل امنیتی آن با حضور تل آویو انجام می‌شود.
افزون بر این، براساس توافق «اسلو» مناطق سومی در کرانه باختری وجود دارند که به مناطق «ج» مشهور هستند و نزدیک به ۶۰ درصد از کل کرانه را هم شامل می‌شوند. این مناطق در کنترل اداری و امنیتی تل آویو قرار گرفته اند. هرچند که قرار بود رژیم صهیونیستی پس از مدتی از تمامی کرانه باختری و نوار غزه عقب نشینی کند اما این مهم تاکنون محقق نشده است.
همانطور که پیشتر گفته شد، در طرح الحاق کرانه باختری، انضمام مناطق دسته «ج» به اراضی تحت اشغال رژیم صهیونیستی نیز به چشم می‌خورد. اگر صهیونیستها موفق شوند این مناطق را به اراضی تحت سیطره خود منتقل سازند بنابراین توانسته اند کنترل ۶۰ درصد از مساحت کرانه باختری را به دست گیرند. افزون بر این، منطقه اغوار (از کرانه باختری تا رود اردن) در مرزهای شرقی اراضی اشغالی نیز بیش از ۲۰ درصد از مساحت کرانه باختری را شامل می‌شود. این منطقه از «بیسان» تا «صفد» در شمال اراضی اشغالی امتداد پیدا می‌کند.
منطقه غور اردن (مناطقی که صهیونیستها می‌خواهد آنها را به اراضی تحت اشغال تل آویو الحاق کند
در محور جنوبی نیز این منطقه از «عین جدی» تا «النقب» امتداد می‌یابد. از غرب نیز منطقه مذکور از میانه رود اردن تا دامنه‌های شرقی کرانه باختری امتداد می‌یابد. از زمان اشغال منطقه اغوار در سال ۱۹۶۷ میلادی رژیم اسرائیلی ۹۰ پایگاه نظامی در آنجا ساخته است. علاوه بر این ۳۶ شهرک صهیوینست نشین در این منطقه احداث شده است. درحال حاضر حدود ۱۰۰۰ شهرک نشین در منطقه اغوار زندگی می‌کنند.
این منطقه از اهمیت استراتژیکی نیز برخوردار است. به عنوان نمونه، منطقه اغوار از لحاظ اقتصادی اهمیت ویژه ای دارد چراکه اراضی کشاورزی بسیار حاصلخیزی در آن دیده می‌شود؛ کما اینکه با «بحر المیت» نیز در ارتباط است. افزون بر این، تسلط بر منطقه اغوار به معنای آن است که فلسطینیان مرزهای خارجی خود را از دست می‌دهند. اما این پایان ماجرا نیست، چراکه تسلط صهیونیستها بر اغوار موجب می‌شود تا ۴ میلیون متر مکعب از رود اردن نیز از دست فلسطینیان خارج شده و به صهیونیستها برسد.
در رابطه با اهمیت اقتصادی منطقه اغوار باید گفت که بیشترین درآمد مردم کرانه باختری از این منطقه به دست می‌آید؛ کما اینکه ۵۰ درصد از فعالیت‌های کشاورزی در منطقه مذکور انجام می‌گیرد. بنابراین، تسلط بر آن ضربه سختی به فلسطینیان و لقمه سهلی برای صهیونیستها خواهد بود. از سوی دیگر، بر اساس طرح الحاق، اتصال کرانه باختری با غزه به وسیله تونلی ۲۴ کیلومتری صورت می‌پذیرد. تأمین امنیت تمام کرانه باختری در اختیار ارتش اسرائیل قرار خواهد گرفت.
تونلی که کرانه باختری را به غزه متصل می‌کند
در همین حال، رژیم صهیونیستی تاکنون ۱۰ مجموعه از شهرک‌های صهیونیست نشین را در کرانه باختری احداث کرده است. این شهرک‌ها در فاصله‌های معینی از شهرها و استان‌های کرانه باختری ساخته شده‌اند و برخی از آنها بر روی خط سبز قرار گرفته اند. فاصله میان این مجموعه‌ها از شهرک‌های صهیونیست نشین به گونه‌ای است که زمینه برای الحاق بیشترین مساحت از اراضی استراتژیک کرانه باختری به آنها را فراهم می‌کند. ازجمله این مجموعه از شهرک‌ها می‌توان به «گوتش عتصیون»، «ارائیل» در شمال»، «معالیه ادومیم» در شرق و… اشاره کرد.
علاوه بر تمامی آنچه که گفته شد، کرانه باختری دیگر مرزی با رود اردن و بحر المیت نخواهد داشت. تنها راه ارتباطی کرانه باختری با دنیای بیرون دو پلی است که آنها را به اردن متصل می‌کند و از مناطق صهیونیستی خواهد گذشت.
قطع ارتباطات مرزی کرانه باختری و احداث پل‌های «الامیر محمد» و «الملک حسین»
نکته قابل تأمل در خصوص الحاق کرانه باختری این است که «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی مدعی شده است که «أریحا» به عنوان شهری در داخل غور اردن، مشمول طرح الحاق نمی‌شود. این درحالی است که اگر طرح خصمانه الحاق کرانه باختری محقق شود، شهر اریحا عملاً از دیگر نقاط کرانه باختری جدا می‌شود. از همین روی، پر واضح است که این شهر نیز از پیامدهای اجرای طرح الحاق در امان نخواهد ماند.
شهر «أریحا» در کرانه باختری
علاوه بر آنچه که گفته شد، یکی از طرح‌هایی که در اشغال کرانه باختری و تحقق طرح الحاق به صهیونیستها کمک فراوانی کرده است، طرحی است که صهیونیستها از آن با عنوان قدس بزرگ یاد می‌کنند. صهیونیستها براساس طرح قدس بزرگ اقدام به ساخت مجتمع‌های شهرکی بزرگ با ظرفیت‌های چند هزار مجتمع مسکونی کرده‌اند. این مجتمع‌های بزرگ پیرامون قدس را فراگرفته‌اند. این‌ها مجموعه‌هایی هستند که مهمترین آنها تحت عنوان پروژه E۱ و آریئل شناخته می‌شوند از مرزهای اردن و قدس شرقی در حال اتصال به یکدیگر هستند و در عین حال، کرانه باختری را به دو قسمت تقسیم می‌کنند.
گسترش شهرک‌سازی‌ها در قدس اشغالی در راستای طرح «قدس بزرگ»
به طور کلی باید گفت که رژیم صهیونیستی به دنبال ایجاد یک مجمع الجزایر در کرانه باختری است؛ به گونه‌ای که هیچ وحدت و یکپارچگی در اراضی کرانه باختری به چشم نخورد. به همین منظور، صهیونیستها تاکنون اقداماتی را نیز صورت داده اند. درحال حاضر، شهرک‌های صهیونیست نشینی در کرانه باختری ساخته شده اند که به وسیله جاده‌هایی به یکدیگر متصل می‌شوند. این جاده‌ها، در واقع همان جاده‌هایی هستند که از میان اراضی فلسطینیان عبور می‌کنند.
جاده‌هایی که صهیونیستها برای اتصال شهرک‌های خود به یکدیگر از آنها استفاده می‌کنند تنها مختص عبور شهرک نشینان بوده و کنترل آن نیز به دست ارتش این رژیم است. بنابراین، این مسأله نشان می‌دهد که اراضی فلسطینیان و مناطق آنها از یکدیگر جدا می‌شوند و به صورت جزایر جداگانه درمی آیند. در پایان نیز باید گفت که بسیاری از اقدامات صهیونیستها برای تحقق طرح الحاق طی سالهای اخیر انجام شده است و آنها اکنون تنها به دنبال آن هستند تا به اشغال کرانه باختری رسمیت بخشیده و آن را قانونی جلوه دهند.