به گزارش خبرنگار مهر، نشر آگاه چهارمین چاپ کتاب «برگزیده‌ی نوشته‌های فرهنگی آنتونیو گرامشی» به ویراستاری دیوید فورگاکس و جفری ناول اسمیت و ترجمه احمد شایگان، حسن مرتضوی، محمود متحد، اکبر معصوم بیگی و فیروزه مهاجر را با شمارگان ۲۲۰ نسخه، ۵۹۱ صفحه و بهای صد هزار تومان منتشر کرد. چاپ نخست این کتاب سال ۹۶ با شمارگان ۵۵۰ نسخه و بهای ۴۰ هزار تومان و چاپ پیشین (سوم) آن هم سال ۹۶ با همان مشخصات چاپ اول منتشر شده بودند.
کتاب ۹ بخش دارد. بخش نخست با عنوان «فرهنگ پرولتاریایی» به ترجمه احمد شایگان است. بخش دوم با عنوان «مسائل نقد» را اکبر معصوم بیگی ترجمه کرده است. فیروزه مهاجر مترجم بخش سوم کتاب با عنوان «پیراندلو» است. بخش چهارم کتاب با عنوان «زبان، زبان شناسی و فرهنگ عامه» نیز به ترجمه فیروزه مهاجر است. بخش پنجم کتاب با عنوان «مردم، ملت و فرهنگ» به ترجمه محمود متحد منتشر شده است. «مانزونی» عنوان بخش ششم کتاب است که احمد شایگان آن را ترجمه کرده و «اخلاف پدر برشانی» نیز عنوان بخش هفتم کتاب است. این بخش با ترجمه محمود متحد فرصت طبع پیدا کرده است. فصل‌هایی از این بخش به ترجمه فیروزه مهاجر و حسن مرتضوی است. «ادبیات عامه پسند» عنوان بخش هشتم کتاب به ترجمه حسن مرتضوی است. بخش انتهایی کتاب نیز «روزنامه نگاری» نام دارد که آن هم به ترجمه حسن مرتضوی کار شده است.
گرامشی فیلسوف انقلابی برجسته و از بنیان گذاران حزب کمونیست ایتالیاست که متاسفانه سال‌های عمرش در آتش زندان فاشیست‌ها سوخت. او به سال ۱۹۲۴ به نمایندگی پارلمان ایتالیا انتخاب شد اما دو سال بعد آغاز دوره زندانش بود. ازمانی که گرامشی در ۸ نوامبر ۱۹۲۶ در رم دستگیر شد، همسرش یولیا تازه فرزند دوم‌شان را به دنیا آورده بود. گرامشی در زمان دستگیری نماینده حزب کمونیست ایتالیا بود و دستگیری او و شماری از همکارانش با نقض مصونیت پارلمانی آن‌ها انجام شد که گام تازه‌ای در تحمیل حکومت فاشیستی در ایتالیا شمرده می‌شد … چندین ماه بعد او را به میلان منتقل کردند تا در دادگاه ویژه دفاع از کشور به محکومیت‌اش رسیدگی شود. محاکمه گرامشی در این دادگاه بیش از یک سال، تا اواخر مه ۱۹۲۸، به درازا کشید و در ۴ ژوئن همان سال به بیست سال زندان محکوم شد…
در همین دوران انتظار برای محاکمه در میلان بود که گرامشی طرح نخست خود را برای آن‌چه دفترهای زندان نام گرفت شکل داد… با این همه، مدتی طول کشید تا این یا هر طرحی را درباره کار فکری به بوته عمل گذارد. در ۸ فوریه ۱۹۲۹ کار را بر روی نخستین دفترش آغاز کرد… آن شکل از تولید فرهنگی که گرامشی در دفترها بیش‌ترین توجه خود را معطوف به آن کرد ادبیات است. با این همه، ادبیات نه در قالب آثار عظیم ابدی، بلکه اغلب در بستر قرائت و جذب آن در فرهنگ‌ها و تاریخچه‌های ویژه به تصویر کشیده می‌شود. اما چشم‌گیرتر از دست‌اندازی‌های گاه‌وبی‌گاهش به جهان ادبیات تراز اول و تحقیق ادبی‌اش، درگیری پی‌گیرانه‌اش با ادبیات عامه‌پسند، تولید و اشاعه آن بود. رویکرد او تاریخی بود و همیشه می‌کوشید تا تولید ادبی را به فرایند تاریخی مربوط کند که آن را تولید کرده و در آن سهیم بوده است. هم‌چنین این رویکرد سیاسی بود، تا حدی که در سراسر تأملاتش درباره ادبیات حضور داشت و فرهنگ رشته پنهان مسئله سیاسی ناگفته‌ای بود… در اواخر سال ۱۹۳۲، حکم گرامشی از بیست سال به دوازده سال تخفیف یافت… سرانجام، در آوریل ۱۹۳۷، محکومیت زندانش پایان یافت؛ اما در ۲۵ آوریل دچار خون‌ریزی مغزی شد و دو روز بعد از آن زندگی را به درود گفت.