خبرگزاری مهر - گروه استانها، ونوس بهنود: شرکت تجاری تیراژه در سال ۹۴ به منظور احداث مال (واحد تجاری بزرگ) در اردبیل و در کنار شوراسنتر قراردادی با شهرداری وقت منعقد کرد. قرار بود این پروژه تا به امروز خاتمه یافته و اردبیلی‌ها هم نصیبی از یک واحد بزرگ تجاری داشته باشند. در آن مقطع زمانی نام برند تیراژه به پز تبلیغاتی برخی مدیران استانی نیز تبدیل شد اما تا به امروز این پروژه به در بسته خورده و بین مسئولان اجرایی از آن به عنوان یک درس عبرت یاد می‌شود. آن مدیران استانی کنار کشیده اند و شهرداری با دردسرهای یک قرارداد ناقص پاسخگوی افکار عمومی شده است.
تیراژه مصداق قرارداد ترکمن چای است
رئیس کمیسیون فنی و عمرانی شورای اسلامی شهر اردبیل زمان آغاز این پروژه را حدود ۷ سال قبل عنوان کرد و گفت: این پروژه در ابتدا با مشکلات متعددی مواجه بوده و قرارداد مناسبی نداشته است.
علیرضا غریبی با تاکید به اینکه به رغم گودبرداری موضوع حصارکشی پروژه یک معضل جدی است، افزود: در این پروژه دست شورا و شهرداری بسته شده و کسی هم پاسخگوی علت توقف آن نیست.
وی با بیان اینکه قرارداد تیراژه به مانند ترکمن چای است، افزود: متأسفانه شورای شهر اهرم لازم برای سامان دادن به این پروژه را ندارد و لازم است شهرداری عزم کرده و این پروژه را جمع‌بندی کند.
برای پاسخ به علت توقف این پروژه تماس‌های مکرر با شهرداری اردبیل بی‌نتیجه ماند و مشخص نیست چرا در زمان انعقاد قرارداد بسیاری از الزامات از جمله زمان اجرای پروژه که امروز شورای دور پنجم مورد نقد قرار داده است در شورای دور چهارم رعایت نشده بود و چه لزومی در اجرای پروژه‌ای بود که امروز سرمایه گذار و دستگاه مجری هر دو خود را متضرر می‌دانند. این سوال نیز مطرح است که آیا تیراژه به سفارش فرد یا مقام مسئولی به اردبیل تحمیل شده و در مقایسه با بسیاری از کمبودها در فضاهای فرهنگی آیا اولویت اردبیل یک مال تجاری بوده است؟
از معارض زمین تا خط لوله آبی که شهرداری بی خبر بود
با وجود تماس‌های مکرر، سرمایه گذار این طرح نیز حاضر به اعلام نظرات خود نشد. اما از شواهد امر و بررسی‌های میدانی مشخص شده است که تأخیر این پروژه عمرانی به دلایل متعددی از معارض زمین تا خط لوله آب به وقوع پیوسته است.
تا جایی که این سوال به وجود آمده که آیا شهرداری اردبیل و تمامی حوزه‌های فنی، عمرانی و حقوقی آن از وجود این مسائل قبل از عقد قرارداد بی اطلاع بوده‌اند؟
رئیس شورای اسلامی شهر اردبیل در پاسخ به سوالات پیرامون این پروژه عمرانی تصریح کرد: قرارداد این پروژه بین شهرداری و شرکت تیراژه ناقص و غیر قابل قبول است و موضوع زمان به عنوان عامل لغو پروژه در صورتی که سرمایه گذار روند صحیحی را طی نکند، قید نشده است.
علیرضا پوستی متذکر شد: به طور کلی مشخص نیست که اگر سرمایه گذار ۵ سال یا ۱۰ سال کار نکند چه تفاوتی حاصل می‌شود و چگونه شهرداری می‌تواند سرمایه گذار را ملزم به اجرای طرح کند.
وی اظهار کرد: حتی در بندی از قرارداد عنوان شده که به هر دلیلی اگر قرارداد لغو شود، شهرداری باید هزینه طرف سرمایه گذار را به قیمت روز پرداخت کند. این موضوع دست شورا را بسته و ما می‌خواهیم کاری کنیم به زیان شهر منجر نشود.
وی با بیان اینکه سرمایه گذار فعلی مایل به ادامه کار است، افزود: ما در جلسات متعدد این پروژه و مشکلات آن را بررسی کردیم و در نهایت مقرر شد که شهرداری زمانی برای پروژه تعریف کند و اگر قرار باشد تا یک سال پروژه ۲۰ درصد پیشرفت نداشته باشد، بندی که برای محاسبه زیان تعریف شده باید متوقف شود. اگر قرار باشد ضرر و زیانی هم داده شود، قیمت باید امروز فریز و متوقف شود.
وی گفت: این قرارداد در سال ۹۲ نوشته شده و سال ۹۴ پروژه آغاز به کار کرده است، متأسفانه این پروژه مدتی به دلیل برخورد با لوله اصلی آب متوقف شده و سرمایه گذار تا سال ۹۶ به دلیل وجود معارض، مجوزهای لازم را نداشته است.
پوستی تاکید کرد: با جا به جایی خط لوله آب امروز معضل جدی ما گودبرداری عمیق در محل و احتمال ریزش آن است و هدف ما در ابتدا ایمن سازی اطراف محل پروژه است.
گلایه مردم از تصادفات اطراف محل گودبرداری
این اظهارات در حالی است که مردم به شدت از مشکلات به وجود آمده در پی اجرای این طرح عمرانی گله مندند.
یکی از شهروندان گفت: به دلیل گودبرداری بخشی از خیابان‌های منتهی به پروژه مسدود شده و حفاظ اجرا شده که موجب تصادفات می‌شود.
نعمت مصطفایی تصریح کرد: هر طرحی اجرا می‌شود باید آرامش و امنیت مردم در آن دیده شود اما به دلیل گودبرداری عمیق و اجرای حفاظ در این منطقه مرتباً شاهد تصادف هستیم.
وی افزود: این در حالی است که محل اجرای طرح پرتردد بوده و به دلیل اینکه در مجاورت دریاچه شورابیل و پاساژ شوراسنتر قرار گرفته رفت و آمدها بالا است.
در مقطعی شورای شهر به دلیل تأخیر در اجرا خواستار کناره گیری سرمایه گذار و واگذاری اجرای آن به فرد دیگری بود. به همین دلیل تیراژه نیز مطابق قرارداد مبلغی معادل ۶۰ میلیارد تومان برای هزینه‌هایی که تاکنون در پروژه صرف کرده درخواست داشته است. اما شنیده‌ها حاکی از میانجی گری مسئولان و بازگشت مجدد سرمایه گذار نخست طرح برای اتمام آن است. سوال اینجاست که شوراها و شهرداران بر چه مبنای علمی و فنی پروژه‌هایی از این دست را به تصویب می‌رسانند و سال‌ها با ایجاد مشکل برای شهروندان، آن‌ها را در انتظار تکمیل ساخت یک پاساژ، پل، ساختمان فرهنگی و غیره می‌گذارند؟