خبرگزاری مهر - گروه ورزش: زمانی که اولین خبرها از شهر ووهان چین به سراسر دنیا منتقل و مشخص شد برخی فعالیت‌های این شهر تحت تأثیر ویروس به نام «کرونا» و شیوع آن قرار گرفته است، کمتر کسی تصور می‌کرد به خاطر همین مسئله ورزشکاران حرفه‌ای و صاحب نام دنیا مجبور شوند در فاصله یک سال تا المپیک مهمترین دوران آماده سازی خود را از دست بدهند و با ترس و استرس چشم به روزهای آینده داشته باشند.
واقعیت اما همین بود که در زمان اندکی این ویروس خطرناک باشگاه‌ها و ورزشگاه‌ها را به تعطیلی کشاند و قهرمانان و ورزشکاران المپیکی ناچار شدند به سمت خانه‌های خود کوچ کنند و منتظر روزهای آینده و اتفاقات جدید باشند برای بازگشت به شرایط عادی زندگی و ورزش.
پیش بینی آنها این بود که بعد از چند ماه می‌توانند فعالیت‌های ورزشی خود را برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو از سر بگیرند اما زمانی که این ویروس کل دنیا را تحت تأثیر قرار داد، مسئولان برگزاری بازی‌های المپیک و کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) چاره‌ای نداشتند جز اینکه المپیک توکیو را لغو کرده و برگزاری آن را یک سال به تعویق بیندازند.
حالا در فاصله کمتر از یک سال مانده تا برگزاری این بازی‌ها و در حالی که جهان همچنان درگیر بحران کرونا است، ورزشکاران در برخی کشورها به تدریج وارد فضای تمرین و مسابقه شده‌اند و برخی رقابت‌های همیشه مطرح و پرطرفدار مانند لیگ قهرمانان اروپا و بسکتبال NBA هم در حال پیگیری هستند.
با همه اینها و به خاطر تعطیلی چندماهه که تمام فعالیت‌ها و برنامه‌های ورزشی با آن مواجه بودند و همچنین شرایط خاصی که طی ماه‌های باقی مانده تا زمان المپیک بر ورزش حاکم خواهد بود، این سوال بزرگ و مهم مطرح می‌شود که «آیا کرونا و شرایط استثنایی ایجاد شده رکوردهای المپیک را تحت تأثیر قرار خواهد داد طوری که دیگر شاهد رکوردشکنی نباشیم؟»
تأثیر کرونا بر رکوردهای توکیو
اگرچه در رابطه با المپیک و مهم شمردن این بازی‌ها، همواره تاکید بر صرفِ حضور بوده است اما شکی نیست که دوره به دوره اهمیت نتایج و برد و باخت‌های به دست آمده در آن بیشتر شده طوری که امروز دستیابی به مدال جزو اهداف لاینفک زندگی هر ورزشکار مدعی و مطرحی به شمار می‌رود.
از دیگر اهداف مشترک این ورزشکاران می‌توان به ثبت یک رکورد جدید اشاره کرد که توسط دیگر ورزشکاران دست نیافتنی باشد و از این حیث جاودانه شود؛ برای دستیابی به رکوردی تاریخی که هیچ رقیبی قادر به شکستن و جابه‌جایی آن نباشد چه میدانی بهتر، مهمتر و فراگیر تر از المپیک؛ بزرگترین صحنه ورزشی جهان که هر نتیجه‌ای در آن به تاریخ ورزش دنیا سنجاق می‌شود.
خیلی از ورزشکاران نامدار دنیا در رشته‌های مختلف، آرزوی خود برای رکوردشکنی را در جریان ادوار مختلف المپیک برآورده کرده‌اند مانند «مایکل فرد فلپس» آمریکایی که با ۲۸ مدال رکورددار بیشترین مدال در بازی‌های المپیک است، وی در المپیک ۲۰۰۸ پکن از رقابت در ۸ رشته صاحب هشت مدال طلا شد و از این حیث هم رکوردی بی نظیر به نام خود ثبت کرد.
«یوسین بولت» دونده سرعتی جاماییکایی است که خود را بازنشسته کرده اما همچنان رکورد دوی ۱۰۰ و ۲۰۰ متر المپیک را در اختیار دارد. از جمله رکوردشکنی‌های وی در المپیک لندن اتفاق افتاد که رکورد دوی ۱۰۰ متر را ۶ صدم ثانیه بهبود بخشید و در ریو هم قهرمانی در همین ماده را تکرار کرد.
کیانوش رستمی، حسین رضا زاده، بهداد سلیمی، حسن یزدانی، حمید سوریان و.... هم از ورزشکاران ایرانی هستند در ادوار مختلف المپیک و در رشته خود موفق به ارتقا رکورد و ثبت عددی جدید برای آن شدند. قاعدتاً آخرین رکوردهای المپیک چهار سال پیش در ریودوژانیرو به ثبت رسید در حالی که بعید است در المپیک پیش رو رکوردشکنی قابل توجهی را شاهد باشیم. کرونا و دگرگون شدن شرایط زندگی ورزشکاران به خاطر این ویروس منحوس دلیل این مسئله است.
افت رکوردِ «قوی‌ترین»، «سریع‌ترین» و «بالاترین» المپین‌ها
به گزارش خبرنگار مهر، در شرایط عادی اکثر کشورها از دو سه سال پیش از المپیک برنامه‌های خود را برای حضور در دوره جدید این بازی‌ها آغاز می‌کنند و اینگونه ورزشکاران‌شان را با حداکثر آمادگی لازم و ممکن راهی محل برگزاری بازی‌ها می‌کنند. همین آمادگی حداکثری از مهمترین دلایل در ثبت رکوردهای جدید می‌شود در حالی که برای المپیک سال آینده این مهم و دیگر فاکتورهای لازم برای رکوردشکنی خیلی در دسترس مسافران مدعی توکیو نیست.
کرونا و تأثیری که بر راکد شدن فعالیت‌های ورزشی گذاشته، نه تنها ورزشکاران را از دوره تمرینی در حدِ المپیک دور کرده بلکه اجازه حضور در تورنمنت‌ها و برگزاری اردوی مشترک با دیگر کشورها را هم از آنها گرفته است. با از دست رفتن این امتیازات مثبت، دارندگان سهمیه المپیک توکیو با کمتر شناختی نسبت به یکدیگر در میدان حاضر شده و رو در روی هم قرار می‌گیرند.
قاعدتاً از رقابت این ورزشکاران با همین شرایط هم یک نفر به عنوان «قوی‌ترین»، «سریع‌ترین»، «بالاترین» و «بهترین» در رشته خود معرفی می‌شود اما احتمالاً بدون جابه‌جایی‌های آن‌چنانی رکورد چراکه بعد از فوت چندماهه وقت و در فاصله کمتر از یک سال باقی مانده تا المپیک، ورزشکاران در خوشبینانه‌ترین حالت هم نمی‌توانند آمادگی حداکثری برای توکیو کسب کنند از طرفی شناخت جدیدی از هم پیدا نمی‌کنند و به همین دلیل عجیب نیست اگر رکوردهای المپیکی در تمام رشته‌ها افت کند.