هادی قاسمی در گفتگو با خبرنگار مهر، چرای بیش از ظرفیت مراتع، از بین رفتن پوشش‌های گیاهی، مراتع و نیز جنگل‌ها را از مهمترین عوامل فرسایش خاک در استان دانست و افزود: در آذربایجان غربی دو میلیون و۵۰۰ هزار هکتار مرتع وجود دارد که این مساحت جوابگوی تنها چرای سه میلیون رأس دام از مجموع هفت میلیون و ۵۰۰ هزار رأس دام موجود در استان است.
وی عوامل انسانی را از مهمترین عوامل توسعه بیابان و ناپایداری دانست و اظهارکرد: حفظ کاربری اراضی کشاورزی، مرتعی، جنگلی و غنی سازی آنها و همچنین تقویت پوشش گیاهی مراتع، مهمترین عوامل کنترل کننده فرسایش‌های خاک به شمار می‌رود.
قاسمی با اشاره به بالا بودن آمار فرسایش خاک و بیابان زایی در کشور گفت: طبق آمار موجود، میزان فرسایش خاک در ایران ۳ برابر آسیا است و کشور از نظر توسعه بیابان در ردیف ۵ کشور برتر جهان قرار دارد، در حالی است که متوسط جهانی ۲.۵ تن در هکتار است.
قاسمی از اجرای طرح‌های آبخیزداری با هدف جلوگیری از فرسایش خاک، بروز سیلاب خبر داد و عنوان کرد: امسال قرار است ۶۰۰ میلیارد ریال اعتبار ملی و ۶۰۰ میلیارد ریال اعتبار استانی برای اجرای طرح‌های آبخیزداری آذربایجان غربی اختصاص یافته و طبق پیش‌بینی‌ها، ۳۹ طرح آبخیزداری با پوشش ۳۸۰ هزار هکتاری در استان اجرا می‌شود.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری آذربایجان غربی ادامه داد: امسال در فاز نخست بیش از ۲۶ میلیارد تومان اعتبار برای اجرای طرح‌های آبخیزداری اختصاص یافته است که از این میزان ۹ میلیارد تومان از محل اعتبارات استانی است.
قاسمی با بیان اینکه این طرح‌های آبخیز داری در ۱۷ حوضه آبخیز استان با پیشرفت اعتبارات ۴۰ درصدی در دست اجراست، افزود: با اجرای هر هکتار آبخیزداری می‌توان ۵۰۰ مترمکعب آب جدید تولید کرد، ضمن اینکه اجرای هر هکتار عملیات آبخیزداری از ۶.۵ تن فرسایش خاکی و رسوب جلوگیری می‌کند.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری آذربایجان غربی یکی از تأثیرات منفی فرسایش خاک در استان را خطر رانش زمین عنوان و اضافه کرد: هم اکنون خطر رانش زمین ساکنان شهرستان‌های تکاب، سردشت، خوی، شاهین دژ، ماکو، چالدران، شوط و پلدشت را تهدید می‌کند که در این راستا اقدامات متعددی در حوزه آبخیز داری در حال انجام است.
آذربایجان غربی ۲ هزار و ۷۵۰ هزار هکتار منابع طبیعی دارد که از این میزان ۲ میلیون و ۶۵۰ هزار هکتار عرصه مرتعی است.
آذربایجان غربی به دلیل تخریب منابع طبیعی و پوشش گیاهی و تبدیل مراتع به زمین‌های کشاورزی، چرای بی‌رویه چهار برابر ظرفیت مراتع و همچنین قرارگیری در کمربند آلپ – هیمالیا به همراه استان‌های مازندران، لرستان، جنوب گلستان، ایلام و کردستان از نظر رانش بسیار آسیب‌پذیر است.