خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ مرضیه کیان: انتظار گذر لحظه‌ها را کند می‌کند. آن هم چه انتظاری! انتظاری از جنس محرم...
اما هر انتظاری پایانی دارد! این بار هم انتظارها به سر رسید. محرم آمد و لباس مشکی عزا به تن شد.
شب جمعه‌ای که گذشت شروع قصه پر غصه کاروان کربلا بود.
شاید امسال کرونا همه چیز را مختل کرد اما توانایی مقابله با دل‌های بی قراری که آکنده از عشق حسین علیه السلام است را نداشت.
هر خیابان یک حسینیه
قرار بود امسال در پویشی بزرگ محرم با روضه‌های خانگی منزل به منزل اتراق کند، ولی در شکوهی عظیم‌تر دیده شد که در شب اول محرم هشتگ "#هر_خانه_یک_حسینیه" به هشتگ "هر_خیابان_یک_حسینیه" تبدیل شد، و این یعنی گفته امام (ره) مبنی بر اینکه "اسلام هیاهو می‌خواهد" مصداق پیدا کرده است.
دو روز مانده به شروع عزای حسینی، تصمیم ستاد ملی مبارزه با کرونا بر این شد که مراسم‌های عزاداری در فضای مسقف برگزار نشود، اما از آنجایی که شور حسینی در دل بچه شیعه نهفته است، امیدواریم امسال شیرین‌ترین محرم قرن را شاهد باشیم، که گویا هستیم. نمونه بارز آن برپایی حسینیه و تکیه‌های خیابانی است؛ امسال کوچه‌ها و خیابان‌ها هم روضه‌خوان هستند!
درست است که بنا بر پروتکل‌های بهداشتی دسته‌های عزاداری ممنوعیت حضور در خیابان‌ها را دارند، اما با طرح "حسینیه‌ها در خیابان" صدای عزای حسین علیه السلام در گوشه گوشه شهر حتی در گذر از پیاده‌روها هم جاری است!
طرح "حسینیه در خیابان" دیروز اولین روزش را آغاز کرد، ۱۰ جلسه عزاداری در محله‌های سرچشمه، بهارستان، ظهیر الاسلام و مصطفی خمینی… جلسه‌های ۲۰ دقیقه‌ای، با ضد عفونی دست‌ها و استفاده از ماسک؛ اما بدون پذیرایی. البته چه پذیرایی بالاتر از آنکه دل و عقل عزاداران با کتاب "الزیارات"، از حدیث بهره مند شود و چند خطی مهمان مقتل "لهوف" بشوند؟! و در نهایت هم با شنیدن روضه صمیمی، چند قطره اشک از دیدگان بر روی عطش دلتنگی یک ساله جاری شود؟!
حجت‌الاسلام حسن مرادی از فعالان برگزاری این طرح است که در گفتگویی علت برگزاری آن را اینچنین شرح می‌دهد: "محبت ابی عبدالله از کودکی با شیر مادر در روح و جان شیعه می‌نشیند و با آن رشد می‌کند.
نمی‌توان شور حسینی که در دل مردم غوغا به پا کرده است را نادیده گرفت، از این رو با جمعی از دوستان تصمیم گرفتیم که روضه‌های کوتاه‌تر از نیم ساعت را بدون تشریفات برای حفظ سادگی روضه‌ها برقرار کنیم و تعظیم شعائر حسینی را با شور و حالی که در خیابان و کوچه‌ها به پا می‌شود، برپا نگه داریم."
روز گذشته یعنی شب اول محرم حاج محمدرضا محمدی، حامد صادقی و حجت الاسلام مرادی همراه چند جوان پای کار برای پشتیبانی، هر کدام با حصیر ساده ۹ متری و صندلی تاشو و بیرق عزاداری ارباب، بدون ایجاد مزاحمت برای عابرین و همسایه‌ها، روضه کوتاهی برپا و حال و هوای شهر را حسینی کردند. روضه‌ای که حجت الاسلام مرادی در توصیفش می‌گوید: " ان شاءالله در روزهای بعدی با شکوهتر برگزار می‌شود. خدا را شاکریم که طبق گزارش‌هایی که به ما رسیده، در شهرهای دیگر مثل کرج هم از طرح پیشنهادی استقبال شده است."
وقتی پیامبر فرموده: "إن لقتل الحسین حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرد أبدا" یعنی شهادت حسین علیه السلام یک داغ سوزانی است در دل مؤمنین، که هرگز به سردی نمی‌گراید، مگر می‌شود روضه ارباب با ویروسی که اگر کل آن را در جهان روی هم جمع کنیم به چند گرم هم نمی‌رسد، روی زمین بماند؟!
عشق به حسین علیه السلام مرز نمی‌شناسد؛ حسینیه‌ها و تکیه‌ها هم اگر بسته شود، دل عزادار حسین علیه السلام برایش تکیه است و با وجود چنین طرح‌هایی، سینه سوخته‌های اباعبدالله برای شنیدن روضه ۲۰ دقیقه‌ای، دامن کشان هم که شده، خودشان را می‌رسانند.