خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ مرضیه کیان: متفاوت‌تر از سال‌های قبل که از روز اول محرم با بانگ "حی علی العزا" هزاران نفر حول و حوش بعد از ظهر که می‌شد، لباس مشکی روضه حسین بر تن می‌کردند و راهی امامزاده علی اکبر چیذر می‌شدند، امسال حاج محمود کریمی خودش رفت در دل عزاداران! در محله قدیمی پدری‌اش؛ کوچه‌ای کوچک در یکی از محله‌های قدیمی شرق تهران. به یاد شهدای محل، شهید گندمی، شهید مصیب زاده، شهید کریمی، شهید گلستانی، شهید رنجبر.
بعد از یک سال چشم انتظاریِ دلداده‌های حسینی، محرم ۱۴۴۲ رسید. محرمی که حال و هوایش با تمام محرم‌هایی که آمد و رفت فرق می‌کند. محرمی که اگرچه کرونا تمام زورش را زد تا مثل خیلی چیزهای دیگر آن را هم مختل کند، اما بر خلاف انتظارش شور و حال حسینی را بیشتر کرد.
وارد کوچه که می‌شوی، بر سر درِ هر خانه بیرق عزای حسین علیه السلام را می‌بینی. حتی برای استقبال از محرم، یکی دو منزل بساط منقل اسپند را هم جلوی در به پا کردند. بوی اسپند در فضا پیچیده. حوالی ساعت ۲۱ است. صدای دمام و سنچ حال و هوایی عجیب به کوچه داده. شاید با خود بگویی: مگر قرار نبود که امسال دسته‌های عزاداری به پا نشود؟! اما دقیق‌تر که بشوی خبری از دسته عزاداری نیست! انگار صدایی ضبط شده است که پخش می‌شود. ۵ دقیقه صدا ادامه دارد. سرها از پنجره‌ها بیرون آمده که ببینند چه خبر است! چند نفری هم در خانه را باز کرده اند تا صدا را دنبال کنند...
صدا که قطع شد، صدای حاج محمود با ریتم خاصی در محله پیچید: "ما ملت امام حسینیم"، "ما ملت امام حسینیم"
غوغایی در دل همسایه‌ها به پا شد، انگار خدا صدای دلشان را شنیده و لبیکش را با "ما ملت امام حسینیم" حاج محمود پاسخ داده!
حاجی جلوی در ایستاده و اهل محل هم یا جلوی در خانه‌هایشان ایستاده‌اند یا از همان پشت پنجره‌ها دل به عزاداری داده اند. روضه کوتاه چند دقیقه‌ای بیشتر طول نمی‌کشد اماصدای گریه خیلی‌ها را از همان پشت ماسک‌هایشان بلند کرده. همه با فاصله ایستاده‌اند؛ کاروان اسرای کربلا را تداعی می‌کنند، با این تفاوت که دست‌ها بسته نیست و کسی از روی اجبار در این کاروان قرار نگرفته؛ کار، کار دل است! شور، شور حسین است!
همه دل‌ها برای محرم بی قرار بود، برای مراسم‌های عزاداری، برای جمعیت استکان‌های کمر باریک کنار هم، برای شور سینه زنی، برای پژواک صدای حسین حسین در میان هزاران صدا...
درست است که بنابر هر حکمتی، بر پایی هیئت با آن سبک و سیاق سابق انجام نشد، اما حال و هوای امسال هم غم شیرین خودش را دارد. امسال هیئتی‌ها زیر یک سقف به وسعت آسمان سینه زنی می‌کنند...
حاج محمود هم مانند دیگر دلدادگان اباعبدالله (ع)، در شرایطی که کرونا تمام امورات را به تنگ آورده است، دست از ارادت به ساحت اهل بیت بر نداشته و با تغییر سبک، ماهیت را حفظ کرده. او در راه جدیدی که امسال پیش گرفته، برای عرض ارادت، قدم زنان در کوچه‌های شهر عاشقی می‌کند.