به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، تماشای «تنت» برای منتقدان تجربه متفاوتی بوده است.
گای لاج منتقد ورایتی می‌گوید «تنت» پیش از پاندمی جهانی کووید-۱۹ هم داشت به عنوان بزرگ‌ترین رخداد سینمایی سال مطرح می‌شد و جدیدترین پروژه کریستوفر نولان توانسته بود توجه خیلی‌ها را جلب کند اما پیامدهای پاندمی برای این فیلم و اکران آن در چنین دورانی از اضطراب و بی‌نظمی، آن را حتی جالب‌تر کرده است.
او می‌نویسد: اما این در عین حال فقط یک فیلم هم هست: فیلمی بزرگ، زیبا و به شدت لذت‌بخش که برای مخاطبانی که مدت‌هاست نیازمند یک منظره فرار باشکوه و ساخته شده در مقیاس آی‌مکس هستند، مسرورکننده خواهد بود.
لزلی فلپرین از هالیوود ریپورتر نقد خود را با اشاره به این نکته آغاز کرد که بعد از ماه‌ها تاخیر و با توجه به اینکه مخاطبان باید تصمیم بگیرند که در میان یک پاندمی می‌خواهند به سینماها بروند یا خیر، فشار زیادی درباره اکران «تنت» وجود دارد.
او این فیلم را به قرص زاناکس تشبیه کرد و نوشت: «مانند زاناکس، این فیلم باعث می‌شود حس غوطه‌ور بودن بکنید، حیرت‌زده بشوید و تا حدودی منظره‌های آن شما را آرام کنند. اما در عین حال سر شما آنقدر حس می‌کند در ابرهاست که تنها راهی که دارید این است که آرام بمانید و سعی کنید ذهن‌تان را مانند یک بالن که توسط امواج دریایی و هوای داغ تکان می‌خورد، این سو و آن سو ببرید.»
جسیکا کلنگ منتقد نیویورک تایمز فیلم جدید نولان را «برداشت زمان‌شکن او از جیمز باند» خواند و گفت الان دنیا دنبال فیلمی می‌گردد که بتواند ناجی باشد و «تنت» همین فیلم است. او به این نکته اشاره کرد که این نخستین بار هم نیست و نولان با غول‌هایی از جمله «تلقین»، «میان‌ستاره‌ای» و «دانکرک» گیشه‌های تابستانی را نجات داده و سه‌گانه «شوالیه سیاه» او هم شراکت بین برادران وارنر و دی‌سی را نجات داد.
او نوشت: «این فیلم به طور غیرقابل انکاری لذت‌بخش است، اما عظمتش فقط نمایانگر شکنندگی خوش‌ذهن بودن ظاهری‌اش است. نولان با فاصله بسیار زیاد کارگردان اصلی فیلم‌هایی است که نبوغ بصری خیره‌کننده را با رضایت آرامش‌بخش یک سودوکو مخلوط می‌کند. در پس زمینه این برند خودخلق شده در زمینه سرگرمی هوشمندانه، «تنت» با تمام انتظارها جور در می‌آید، غیر از این انتظار که باید بتواند از تمام انتظارات فراتر برود. دایره‌وار بودن این بحث را ببخشید: یکی از اثرات جانبی تماشا کردن حرکت دایره‌وار بدون توقف «تنت» است.»
نیکولاس باربر از بی‌بی‌سی گفت تماشا کردن «تنت» مثل این می‌ماند که چند بلاکباستر را همزمان تماشا کرده باشید. او نوشت که «این فیلم زیر بار تمام خطوط داستانی و مفاهیمی که داخل آن گنجانده شده له می‌شود» و اضافه کرد که این فیلم عملا «یک فیلم جیمز باند است که فقط در نیم ساعت آخر خود «بازگشت به آینده ۲» و «لبه فردا» را هم چپانده است.»
کاترین شوارد از گاردین هم نظر مثبتی راجع به «تنت» نولان نداشت و نوشت: «این فیلمی نیست که ارزش شجاعت روانی رفتن به پرده بزرگ برای تماشا را داشته باشد، مهم نیست چقدر هم این کار امن باشد. حتی مطمئن نیستم که بعد از پنج سال، این فیلم ارزشش را داشته باشد که بخواهید شب بیدار بمانید تا آن را از تلویزیون تماشا کنید».