به گزارش خبرنگار مهر، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی امروز در مراسم عزاداری ظهر تاسوعا که در حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار کرد: وجود امام حسین (ع) بزرگ‌ترین امتیاز در جریان عاشورا است تا مردم در قرن‌ها و زمان‌های مختلف به واسطه حضور ایشان، مفاهیم و آموزه‌های دینی را بهتر دریافت کنند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی بیان کرد: از جمله تابلوهای شفاف و نمادهای برجسته در برابر عشق به خدا وجود مقدس قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل (ع) است، این نکته باید برای ما قابل تأمل باشد که اصلاً چه می‌شود انسان در عرصه زندگی، عشق به خدا پیدا می‌کند. معمولاً جریان‌هایی که مورد محبت و گرایش انسان در زندگی قرار می‌گیرند، عواملی هستند که یا نیازهای مادی را برآورده و یا غرایز و کشش‌های نفسانی ما را ارضاء می‌کنند.
وی با اشاره به اینکه معمولاً عشق را متوجه مسائلی می‌دانند که انسان دلبسته موجودی می‌شود که یا در تأمین غرایز نفسانی و یا در برآورده کردن نیازهای زندگی او و توسعه قدرت، رفاه، پول و عزت نقش داشته باشد و معمولاً این حقایق مورد عشق انسان قرار می‌گیرد، اظهار کرد: افراد چون خدا را نمی‌بینند یک عقیده خیالاتی نسبت به او دارند و این اعتقاد به یک «باور جدی» در اکثر افراد مبدل نمی‌شود. تمام افراد عشق به خدا را در درون خود احساس می‌کنند زیرا در کنار گرایشات مادی، یک سلسله گرایشات معنوی هم در درون ما وجود دارد.
آیت‌الله علم‌الهدی در ادامه بیان کرد: در قرن ۱۸ میلادی یک فیلسوف ماتریالیسم به نام دیدرو کتابی ۵۰۰ صفحه‌ای در رد و انکار وجود خدا در قالب استدلالات علمی و فلسفی نوشت، اما در آخر کتاب یک مناجات‌نامه با خدا نوشت و در آنجا به خدا گفت، «خدایا استدلال آوردم که بگویم تو نیستی، اما تو از درون من سربرآوردی و در برابر بینش باطنی من تو خدا ظاهر شدی و من با چشم دل و جان خود دیدم که تو هستی و وجود داری».
پیامد باور نداشتن به خدا، احساس خلأ در زندگی است
وی افزود: افرادی که در زندگی خود وجود خدا را باور ندارند و در عرصه زندگی به دنبال پول و قدرت و لذت‌ها هستند، همیشه در زندگی خود احساس خلأ دارند.
نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی ادامه داد: اگر در وجود انسان «خداگرایی» قوی شد، تمام محبت‌ها و علایق تحت‌الشعاع این خداگرایی قرار می‌گیرد، ائمه و معصومین (ع) هم چنین حالتی را نسبت به خدا داشتند و در محبت به خدا به نقطه تمام و کمال رسیده بودند و تمام دلبستگی‌ها تحت‌الشعاع خدادوستی و عشق به حق بود.
آیت‌الله علم‌الهدی اظهار کرد: حضرت علی (ع) هنگام نماز آنچنان عشقی به خدای خود داشت که قرار شد تیری که هنگام جنگ به پای او اصابت کرده بود را هنگام نماز از پای او در آوردند، زیرا در نماز متوجه چیزی جز «عشق به خدا» نبود.
وی با اشاره به اینکه مشکل ما در عزاداری‌ها این است که با موضوع احساسی و عاطفی برخورد می‌کنیم و صرفاً به دنبال اشک ریختن و ارضاء عواطف خود هستیم، بیان کرد: در کنار عزای حسینی باید به سمت معرفت‌افزایی هم پیش برویم، ما صرفاً قمر بنی هاشم را در مقام شجاعت و دلاوری می‌شناسیم، حال آنکه در مقام شجاعت هم ایشان را درست نشناخته‌ایم، باید بدانیم که اصلاً قمر بنی هاشم چه شخصیت و جایگاهی داشتند.
جنگ نابرابر بین سپاه یزید و امام حسین (ع)
عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به جنگ نابرابر میان سپاه یزید و امام حسین (ع)، گفت: در حادثه کربلا پشت امام حسین (ع) به قمر بنی هاشم گرم بود، کسی که امام حسین (ع) در وصف ایشان می‌گفتند، «برادر، جانم به قربانت». قمر بنی هاشم هیبت و صلابتی خاص داشتند و این غیر از شجاعت است؛ این امر باعث شده بود که دشمن از ترس حضرت عباس (ع) خواب به چشمانش نیاید.
آیت‌الله علم‌الهدی اظهار کرد: در حادثه کربلا به خاطر وجود قمر بنی هاشم (ع) و اینکه ایشان پرچم‌دار لشکر بودند، جنگ مدت زمان زیادی طول کشید و جنگ به سمت فرسایشی شدن پیش رفت و سپاه امام حسین (ع) با وجود تعداد کم نفرات حدود پنج هزار نفر از لشکر دشمن را کشتند. قمر بنی هاشم (ع) به خاطر مأموریتی که امام حسین (ع) به ایشان محول کرده بودند، به طور ناجوانمردانه به شهادت رسیدند.