خبرگزاری مهر- گروه بین‌الملل: منطقه شمال آفریقا، شامات و به ویژه لبنان و سوریه برای مدتی طولانی بخشی از مستعمرات یا سرزمین‌های تحت قیمومیت فرانسه به شمار می‌رفت به گونه‌ای که نقش و نفوذ تاریخی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی پاریس در مناطق و کشورهای یادشده قابل چشم‌پوشی نیست.
در کنار این حضور قدیمی، جایگاه راهبردی و ژئوپلیتیک لبنان و شرایط خاص مذهبی- قومی این کشور، اهمیت آن را در چشم رهبران پاریس برجسته‌تر می‌کند. وجود اقلیت مسیحی که نقش پررنگی هم در اداره سیاسی و اقتصادی لبنان دارد و همچنین طبقه‌ای از سیاستمداران و بازرگانان پرورش یافته و خوگرفته به فرهنگ و زبان فرانسوی که گردش مالی فراوانی با همتایان فرانسوی خود دارند، لبنان را به کانون توجه فرانسه در غرب آسیا بدل کرده است.
بنابراین واضح است که سفرهای امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه به بیروت پس از انفجار در این شهر، وعده اصلاحات و سروسامان دادن به اوضاع بغرنج سیاسی و اقتصادی لبنان، دیدارهای فشرده با مقامات دولت و رهبران گروه‌های گوناگون سیاسی-قومی و در نهایت رایزنی‌های فشرده برای معرفی هرچه زودتر نخست وزیر، همگی در پیوند با همین نقش تاریخی-سنتی قابل دریافت است.
محمدپارسا نجفی کارشناس رسانه و امور بین‌الملل در رابطه با دو سفر اخیر ماکرون به لبنان به خبرنگار مهر گفت: از زمان قرارداد سایکس پیکو و تقسیم متصرفات عثمانی سابق، همواره فرانسه در لبنان نفوذ داشته و کلیسای «مارونی» لبنان نیز با پاریس روابط خوبی دارد.
پاریس خیرخواه لبنان نیست اما اگر همان اشتباه ۱۰ سال قبل را که در لیبی و سوریه در همراهی با آمریکا مرتکب شود، آخرین برگ برنده خود را هم در مدیترانه شرقی از دست می دهدوی افزود: می‌توان فعالیت اخیر فرانسه در لبنان را اقدامی علیه مداخلات آمریکا به ویژه تلاش واشنگتن برای فروپاشی اقتصاد آن کشور به وسیله تحریم‌های بانکی تلقی کرد. به هر حال شرایط اقتصاد و بدهی خارجی لبنان وخیم است و انفجار اخیر بیروت بر مشکلات این کشور افزوده و به ذخایر استراتژیک لبنان به ویژه گندم آسیب رسانده است. آن چه که مسلم است پاریس خیرخواه لبنان نیست اما اگر همان اشتباه ۱۰ سال قبل را که در لیبی و سوریه در همراهی با آمریکا مرتکب شود، آخرین برگ برنده خود را هم در مدیترانه شرقی از دست می دهد.
این کارشناس مسائل خاورمیانه با اشاره به اینکه در ماجرای بهار عربی، فرانسه در سوریه از واشنگتن پیروی کرد، گفت: فرانسه اگر می‌خواهد لبنان را از دست ندهد باید اقداماتی علیه واشنگتن انجام دهد.
وی به تشکیل کابینه توسط مصطفی ادیب اشاره کرد و گفت: تنها حزب «سمیر جعجع» حاضر نشد به ادیب رأی دهد که این حزب هم در جریان ۱۴ مارس قرار دارد و متحد «سعد الحریری» است. در حال حاضر که لبنان درگیر بحران‌های اقتصادی و تظاهرات‌های معیشتی است باید به مسائل مهمتری مانند دولت مستقر و خدمت‌رسانی تمرکز شود و از درگیری‌های سیاسی دوری کرد. خوشبختانه سیاستمداران لبنانی شرایط کنونی لبنان را درک کردند. دادن ۹۰ رای از ۱۲۰ رای به مصطفی ادیب نشان می‌دهد همه سیاستمداران لبنانی وضعیت وخیم لبنان را به خوبی حس کرده‌اند.
پیمان طائف دستپخت اتحادیه عرب و عربستان است و نه محصول نظرِ مقاومت لبنان اما در خصوص اینکه چرا مقاومت بر آن تاکید دارد به این دلیل است که نبود آن به معنای بی نظمی و هرج و مرجی است که رژیم صهیونیستی و آمریکا می خواهندنجفی با بیان اینکه لبنان کشور اقلیت‌ها است و هیچ طائفه یا مذهبی به شکل رسمی اکثریت ندارد و ادیان مختلفی همانند مسیحی و مسلمان در لبنان دارای کرسی در مجلس هستند، گفت: نظام طائفه‌ای بعد از امضای پیمان طائف در سی سال گذشته در لبنان وجود داشت؛ توافقی که برای پایان جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۸۹ در شهر طائف عربستان سعودی با میانجیگری اتحادیه عرب میان همه طرف‌های سیاسی لبنانی منعقد شد. به بیان دیگر، این پیمان دستپخت اتحادیه عرب و عربستان است و نه محصول نظرِ مقاومت لبنان اما در خصوص اینکه چرا مقاومت بر آن تاکید دارد به این دلیل است که نبود آن به معنای بی نظمی و هرج و مرجی است که رژیم صهیونیستی و آمریکا می خواهند. اگر آمریکا تلاش دارد به بهانه تغییر نظام طائفه‌ای در لبنان، در حکومت این کشور کوچک دخالت کند با هدف زمینه سازی به منظور تجاوز مجدد رژیم صهیونیستی است نه آنکه آمریکا به دنبال دموکراسی بیشتر در لبنان باشد.
این کارشناس مسائل خاورمیانه لبنان را تنها کشور عربی دانست که دارای دموکراسی و مجلس واقعی است و افزود: لبنان اکنون بیشتر از سیستم سیاسی به مبارزه با فساد حاکم و خدمت رسانی به مردم نیاز دارد. در سخنرانی اخیر دبیرکل حزب الله هم به این نکته تاکید شد که باید از راه گفتگو میان احزاب لبنانی، نظمی جدید جایگزین کرد تا به این ترتیب، همه نیازهای کشور لبنان تامین شود.