خبرگزاری مهر، گروه بین الملل؛ امشب در مراسمی رسمی در کاخ سفید، بحرین و امارات با رژیم صهیونیستی توافق نامه‌های عادی سازی روابط را امضا می‌کنند.
آمریکا هیاهوی رسانه‌ای زیادی را درباره این اتفاق که خیانتی آشکار به آرمان فلسطین و گروه‌های مقاومت محسوب می‌شود به راه انداخته و «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا، سعی دارد تا از این رویداد به عنوان برگ برنده در انتخابات ماه نوامبر استفاده کند.
هر چند گروه‌های مقاومت و کشورهایی همچون ایران و ترکیه با این توافق مخالفت کرده اند اما آمریکا با فشار سیاسی سعی در پیشبرد سیاست‌های خود دارد.
تفاوت توافق‌های انجام شده با بحرین و امارات
توافق امارات و رژیم صهیونیستی یک «پیمان سازشکارانه» است که بعد از امضا توسط بنیامین نتانیاهو باید در پارلمان رژیم صهیونیستی (کنیست) به تصویب برسد و ارزش حقوقی آن نیز هم‌وزن پیمان‌های بین‌المللی خواهد بود؛ اما آنچه میان رژیم صهیونیستی و بحرین امضا می‌شود، سندی در حد یک بیانیه مشترک و تعهد دو طرف به سازش است.
متن هر دو سندی که به امضا می‌رسد از موضوعاتی حساسی است که بسیاری از ناظران خاورمیانه منتظر جزئیات آن هستند.
توافق امارات و رژیم صهیونیستی یک «پیمان صلح» است، اما آنچه میان رژیم صهیونیستی و بحرین امضا می‌شود، سندی در حد یک بیانیه مشترک و تعهد دو طرف به صلح است.
اشاره به سرنوشت فلسطینی‌ها یا موضع‌گیری درباره استقلال و تأسیس فلسطین از جمله موضوعاتی است که ممکن است در متن توافق به آن اشاره شده باشد، یا اینکه به کلی از این توافق‌ها حذف شده باشد. گمانه‌زنی‌ها درباره این موضوع موجب شده تا جزئیات محتوای آنچه در روز سه‌شنبه امضا خواهد شد، کماکان از چشم رسانه‌ها دور بماند.
همچنین این پرسش وجود دارد که آیا به مساله پایان رسمی جنگ با رژیم صهیونیستی در این توافق‌ها اشاره شده است یا نه.
بعد از مراسم روز سه‌شنبه، امارات به سومین کشور عربی تبدیل خواهد شد که از زمان شکل گیری رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ با این رژیم توافق سازش امضا می‌کند. مصر در سال ۱۹۷۹ و اردن در سال ۱۹۹۴، دیگر کشورهای عربی هستند که پیشتر با اسرائیل سازش کرده‌اند.
طرح صلح عربستان
بر اساس طرح سازش پیشنهادی عربستان که در سال ۲۰۰۲ میلادی در اتحادیه عرب به تصویب رسید، کشورهای عربی، عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را به خواسته‌هایی مشروط کردند که هیچ کدام از آنها تا امروز محقق نشده است.
پایان اشغال سرزمین‌های فلسطینی و عقب‌نشینی اسرائیل به پشت مرزهای سال ۱۹۶۷ (از جمله پایان اشغال بلندی‌های جولان)، تأسیس کشور فلسطین به پایتختی بیت‌المقدس شرقی، به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی و همچنین حل مساله آوارگان فلسطینی بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل و به شکل عادلانه از مهم‌ترین شروط کشورهای عربی برای عادی‌سازی روابط با تل آویو هستند.
در پی اعلام توافق سازش امارات و رژیم صهیونیستی، تشکیلات خودگردان فلسطینی تلاش کرد تا در اتحادیه عرب، ابتدا قطعنامه‌ای برای محکومیت امارات تصویب کند که به دلیل مخالفت بحرین موفق نشد. این تشکیلات سپس قطعنامه دومی با مضمون حفظ یکپارچگی اعراب در مساله فلسطین ارائه کرد که آن هم بعد از بررسی در جلسه وزرای خارجه کشورهای عضو این اتحادیه، بی‌نتیجه ماند.
ملک سلمان، پادشاه عربستان می‌گوید که روابط کشورش با اسرائیل تنها زمانی عادی خواهد شد که فلسطین به عنوان یک کشور مستقل موجودیت یابد و به رسمیت شناخته شود.
عربستان هنوز به صورت رسمی اسرائیل را به رسمیت نشناخته است. این در حالی است که ریاض پس از عادی‌سازی روابط میان امارات عربی و رژیم صهیونیستی برای نخستین بار به خطوط هوایی اسرائیل اجازه داد تا از آسمانش برای انجام پرواز به مقصد امارات استفاده کند.
توافقی بر روی شن
«دیوید هیرست» نویسنده انگلیسی در مقاله‌ای در سایت «میدل ایست آی» در خصوص توافقنامه عادی سازی روابط میان امارات و رژیم صهیونیستی نوشت: این توافقنامه سریع‌تر از معاهده‌های صلح اردن و مصر شکست خواهد خورد.
بر اساس این مقاله، توافقنامه میان امارات و رژیم صهیونیستی بر روی شن‌ها نوشته شده و تنها باعث به وجود آمدن درگیری‌های بیشتر می‌شود.
در این مقاله نوشته شده است: بن زائد ولیعهد ابوظبی، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل هر ۳ نیازمند یک دستاورد دیپلماتیک بودند. آنها می‌دانند اگر قدرت را از دست بدهند چه اتفاقی برای آنها خواهد افتاد.
در ادامه این مقاله آمده است: این توافقنامه یک رویکرد شکست خورده است. هر ۳ اسمی که نام بردیم در دولت‌های خود در بن بست قرار گرفته‌اند.
بر اساس این مقاله، ترامپ بر اساس نظرسنجی‌های کنونی از رقیب انتخاباتی خود یعنی جو بایدن عقب‌تر است. نتانیاهو با اعتراضات گسترده در اراضی اشغالی و در برابر منزل خود رو به رو است. بن زائد نیز در سایه سیاست خارجی خود از تلاش برای کودتا در ترکیه تا محاصره قطر و نبرد لیبی در بن بست قرار گرفته است.
بن زائد به یک تکیه گاه جدید در منطقه نیاز دارد چرا که به خوبی می‌داند دیگر سرمایه گذاری بر روی ترامپ جواب نمی‌دهد. وی به اندازه کافی در داخل سرویس اطلاعات آمریکا (سی آی ای) و پنتاگون دشمن دارد.
این توافقنامه هیچ ارتباطی به پایان دادن درگیری‌ها در منطقه ندارد بلکه به ایجاد یک رژیم منطقه‌ای جدید میان حاکمان مستبد عرب و اشغالگران صهیونیست مرتبط است.