خبرگزاری مهر - گروه هنر- علیرضا سعیدی: یکی از این چارچوب‌های مرتبط با فعالیت‌های فرهنگی-هنری که پیرامون موضوع دفاع مقدس توانسته یادگاری‌های خوبی برای ما به جای بگذارد و تبدیل به سندی ارزشمند در جریان جنگ تحمیلی شود، «موسیقی فیلم» است که بسیاری از آنها آنچنان در ذهن ما ثبت شده که شاید خیلی از ما با شنیدن یا مواجهه با کلیدواژه‌ای چون «دفاع مقدس» و «جنگ» یاد این آثار می‌افتیم. آثاری که حتی گاهی از خود فیلم هم بیشتر در گوش شنیداری و نگاه دیداری جامعه ایرانی باقی مانده و به حدی از خود تأثیر به جای گذاشته که قطعاً نمی‌توان از آنها بی تفاوت عبور کرد. اینها قطعاً اسنادی ارزشمند در کنار سایر مستندات دورانی هستند که تاریخ هم از رشادت‌ها و شهامت‌هایش به نیکی و احترام یاد خواهد کرد.
بر همین اساس گروه هنر خبرگزاری مهر همزمان با فرارسیدن «هفته دفاع مقدس» در ادامه دیگر پروژه‌های مناسبتی و موضوعی خود که طی ماه‌های اخیر متناسب با مناسبت‌های تاریخی، مذهبی و ملی به آن پرداخته در پرونده‌ای ویژه به بررسی کارنامه و فعالیت تعدادی از آهنگسازان برگزیده سینمای ایران در حوزه سینمای دفاع مقدس و سینمای مقاومت خواهد پرداخت.
در ششمین روایت از این سلسله گزارش که با عنوان «آهنگسازان شاخص سینمای جنگ و دفاع مقدس» در اختیار مخاطبان قرار داده می‌شود، به بررسی و معرفی اجمالی آثار و فعالیت‌های محمدرضا علیقلی از آهنگسازان معتبر موسیقی کشورمان می‌پردازیم که قطعاً بخش زیادی از موسیقی سینمای دفاع‌مقدس و مقاومت مرهون تلاش‌ها و کوشش‌هایی است که او به همراه تعدادی دیگر از هم نسلانش در این عرصه رقم زده‌اند.
محمدرضا علیقلی آهنگسازی که در سینمای دفاع مقدس یک مولف است
محمدرضا علیقلی هنرمندی دارای شناسنامه مشخص است و مخاطب حرفه‌ای با شنیدن آثارش به طور کامل متوجه هنرنمایی او می‌شود؛ این امتیازی است که برای هر آهنگسازی به‌دست نمی‌آید و تنها از آن یک هنرمند مولف می‌تواند باشد. علیقلی ۱۵ بار نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن فیلم شده است و ۵ مرتبه توانسته عنوان آهنگساز برگزیده این رویداد را از آن خود کندو این دستاورد نمی‌تواند نشات گرفته از شانس و اقبال برای آهنگسازی در قد و قامت محمدرضا علیقلی باشد.
محمدرضا علیقلی که طی هفته‌های گذشته از او آلبوم پوئم سمفونیک «آب تشنه» توسط مرکز موسیقی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است، در سال ۱۳۳۹ در تهران متولد شد. او از ۱۴ سالگی زیر نظر وانکونایدنف بلغاری نوازندگی ساز ترومبون را آغاز و از همان دوران علاقه‌مندی‌هایش به آهنگسازی را نشان داد و پس از طی مراحل مختلف آموزشی در حوزه موسیقی ساخت موسیقی برای تئاتر و چند سریال تلویزیونی را آغاز کرد.
«رهایی – ۱۳۶۱» به کارگردانی رسول صدرعاملی، «بازخوانی یک جنایت – ۱۳۶۲» به کارگردانی محمدعلی سجادی، «یاد – ۱۳۶۳» به کارگردانی عباس شیخ بابایی، «میلاد- ۱۳۶۳» به کارگردانی ابوالفضل جلیلی، «بهار – ۱۳۶۴» به کارگردانی ابوالفضل جلیلی، «تنوره دیو- ۱۳۶۴» به کارگردانی کیانوش عیاری، «خط پایان – ۱۳۶۴» به کارگردانی محمد علی طالبی، «شهر موش‌ها- ۱۳۶۴» به کارگردانی محمد علی طالبی و مرضیه برومند، «مدار بسته – ۱۳۶۴» به کارگردانی رحمان رضایی، «بی پناه – ۱۳۶۵» به کارگردانی علیرضا داود نژاد، «تصویرآخر- ۱۳۶۵» به کارگردانی مهدی صباغ زاده، «جدال – ۱۳۶۵» به کارگردانی محمد علی سجادی، «تحفه ها- ۱۳۶۶» به کارگردانی ابراهیم وحیدزاده، «جهیزیه‌ای برای رباب- ۱۳۶۶» به کارگردانی سیامک شایقی، «خارج از محدوده – ۱۳۶۶» به کارگردانی رخشان بی اعتماد، «شرایط عینی – ۱۳۶۶» به کارگردانی احمدرضا گرشاسبی، «گنج – ۱۳۶۶» به کارگردانی محمد علی سجادی، «محموله – ۱۳۶۶» به کارگردانی سیروس الوند، «گلنار- ۱۳۶۷» به کارگردانی کامبوزیا پرتوی، «ستاره و الماس – ۱۳۶۷» به کارگردانی سیامک شایقی، «پاتال و آرزوهای کوچک – ۱۳۶۸» به کارگردانی مسعود کرامتی، «آخرین مهلت – ۱۳۶۸» به کارگردانی پرویز تاییدی، «بازی تمام شد – ۱۳۶۸» به کارگردانی مهدی صباغ زاده، «پول خارجی – ۱۳۶۸» به کارگردانی رخشان بنی‌اعتماد، «دزدعروسک ها – ۱۳۶۸» به کارگردانی محمدرضا هنرمند، «مشق شب – ۱۳۶۸» به کارگردانی عباس کیارستمی، «حکایت آن مرد خوشبخت – ۱۳۶۹» به کارگردانی رضا حیدرنژاد، «بدوک – ۱۳۷۰» به کارگردانی مجید مجیدی، «خانه خلوت – ۱۳۷۰» به کارگردانی مهدی صباغ زاده، «خمره – ۱۳۷۰» به کارگردانی ابراهیم فروزش، «دندان طلا- ۱۳۷۰» به کارگردانی حسین فردرو، «سهند دریا – ۱۳۷۰» به کارگردانی حسین فردرو، «مدرسه پیرمردها – ۱۳۷۰» به کارگردانی سید علی سجادی حسینی، «خطا – ۱۳۷۰» به کارگردانی محمدرضا سرهنگی، «مرغابی وحشی – ۱۳۷۰» به کارگردانی مسعود کرامتی، «مرغ و همسایه – ۱۳۷۰» به کارگردانی عباس احمدی مطلق، «نرگس – ۱۳۷۰» به کارگردانی نرگس آبیار، «نیاز- ۱۳۷۰» به کارگردانی علیرضا داود نژاد برخی آثار سینمایی هستند که در دهه شصت توسط علیقلی آهنگسازی شده‌اند.
از اوایل دهه هفتاد به بعد هم علیقلی با ساخت موسیقی فیلم‌های «مریم و میتیل – ۱۳۷۱» به کارگردانی فتحعلی اویسی، «راز چشمه سرخ – ۱۳۷۱» به کارگردانی سید علی سجادی حسینی، «چکمه – ۱۳۷۱» به کارگردانی محمد علی طالبی، «حمله خرچنگ‌ها – ۱۳۷۱» به کارگردانی پرویز تاییدی، «تیک تاک – ۱۳۷۲» به کارگردانی محمد علی طالبی، «رویای نیمه شب تابستان – ۱۳۷۲» به کارگردانی داریوش مودبیان، «کلاه قرمزی و پسرخاله – ۱۳۷۳» به کارگردانی ایرج طهماسب، «منطقه ممنوعه – ۱۳۷۳» به کارگردانی رضا جعفری، «کوچه و موزه – ۱۳۷۳» به کارگردانی کاظم بلوچی، «سالهای بی‌قراری – ۱۳۷۳» به کارگردانی مسعود نوابی، «عاشقانه – ۱۳۷۴» به کارگردانی علیرضا داود نژاد، «بازگشت از بودا پست» به کارگردانی رامبد لطفی، «تعطیلات تابستانی – ۱۳۷۴» به کارگردانی فریدون حسن پور، «پدر – ۱۳۷۴» به کارگردانی مجید مجیدی، «معجزه خنده- ۱۳۷۵» به کارگردانی یدالله صمدی، «روانی – ۱۳۷۶» به کارگردانی داریوش فرهنگ، «جان سخت – ۱۳۷۶» به کارگردانی علی اکبرثقفی، «مهره – ۱۳۷۶» به کارکردانی محمد علی سجادی، «تنها – ۱۳۷۶» به کارگردانی علی قوی‌تن، «مرد عوضی – ۱۳۷۷» به کارگردانی محمدرضا هنرمند، «شوخی – ۱۳۷۸» به کارگردانی همایون اسعدیان، «تکیه بر باد- ۱۳۷۸» به کارگردانی داریوش فرهنگ، «مثلث آبی – ۱۳۷۸» به کارگردانی هادی صابر، «بازیگر- ۱۳۷۸» به کارگردانی محمد علی سجادی، «مومیایی ۳ – ۱۳۷۸» به کارگردانی محمدرضا هنرمند، «مردبارانی – ۱۳۷۸» به کارگردانی ابوالحسن داودی، «دارا وندار- ۱۳۷۸» به کارگردانی فریدون حسن پور، «زیرنور ماه – ۱۳۷۹» به کارگردانی رضا میرکریمی، «شب‌های تهران – ۱۳۷۹» به کارگردانی رضا میرکریمی، «یاد و یادگار – ۱۳۷۹» به کارگردانی مصطفی رزاق کریمی، «آواز قو – ۱۳۷۹» به کارگردانی سعید اسدی خود را به عنوان یک آهنگساز صاحب سبک تثبیت می‌کند.
«نگین – ۱۳۸۰» به کارگردانی اصغر هاشمی، «نان و عشق و موتور هزار – ۱۳۸۰» به کارگردانی ابوالحسن داودی، «دختر شیرینی فروش – ۱۳۸۰» به کارگردانی ایرج طهماسب، «اینجا چراغی روشن است- ۱۳۸۱» به کارگردانی رضا میرکریمی، «قدمگاه – ۱۳۸۲» به کارگردانی محمد مهدی عسگر پور، «شاه خاموش- ۱۳۸۲» به کارگردانی همایون شهنواز، «معادله – ۱۳۸۲» به کارگردانی محمد درمنش، «مارمولک – ۱۳۸۲» به کارگردانی کمال تبریزی، «خیلی دور – خیلی نزدیک – ۱۳۸۳» به کارگردانی رضا میرکریمی، «مرزی برای زندگی – ۱۳۸۳» به کارگردانی رضا اعظمیان، «خوابگاه دختران – ۱۳۸۳» به کارگردانی محمد حسین لطیفی، «سرخی سیب کال – ۱۳۸۴» به کارگردانی محمد علی طالبی، «تقاطع – ۱۳۸۴» به کارگردانی ابوالحسن داودی، «زیر درخت هلو – ۱۳۸۴» به کارگردانی ایرج طهماسب، «حس پنهان – ۱۳۸۵» به کارگردانی مصطفی رزاق کریمی، «اقلیما – ۱۳۸۵» به کارگردانی محمد مهدی عسگرپور، «شب – ۱۳۸۶» به کارگردانی رسول صدرعاملی، «به همین سادگی – ۱۳۸۶» به کارگردانی رضا میرکریمی، «پرچم‌های قلعه کاوه – ۱۳۸۶» به کارگردانی محمد نوری زاد، «یه حبه قند – ۱۳۸۹» به کارگردانی رضا میرکریمی، «من و زیبا – ۱۳۹۰» به کارگردانی فریدون حسن پور، «کلاه قرمزی و بچه ننه – ۱۳۹۰» به کارگردانی ایرج طهماسب، «پدر آن دیگری – ۱۳۹۳» به کارگردانی یدالله صمدی، «دختر – ۱۳۹۴» به کارگردانی رضا میرکریمی، «امکان مینا – ۱۳۹۴» به کارگردانی کمال تبریزی، «هزارپا» به کارگردانی ابوالحسن داودی و «ما همه با هم هستیم» به کارگردانی کمال تبریزی هم از جمله آثار سینمایی محمدرضا علیقلی در سالهای اخیر هستند.
علیقلی در حوزه تولید آلبوم نیز آثار قابل توجهی را به شنوندگان جدی موسیقی ارائه داده که از آن جمله می‌توان به «کلاه قرمزی و پسرخاله»، «آوای زمین – ۱۳۸۰»، «ماه کولی – ۱۳۸۰»، «جزیره قشم – ۱۳۸۱»، «خیلی دور، خیلی نزدیک – ۱۳۸۵»، «با نوای کاروان – ۱۳۹۰»، «پوئم سمفونیک ناصر –۱۳۹۹» و «پوئم سمفونیک آب تشنه – ۱۳۹۹» اشاره کرد.
ثبت یک رکورد که کیفیت هم در آن مهم است
اما بی گمان نقطه عطف کارهای علیقلی در عرصه آهنگسازی فارغ از کارنامه پرباری که پیش روی مخاطبان سینما قرار داده در حوزه سینمای دفاع مقدس اتفاق افتاده، آن چنان که اکنون کمتر آهنگسازی را می‌توان یافت که همانند او بتواند این تعداد کار با کیفیت را در عرصه موسیقی سینمای دفاع مقدس ارائه داد.
در همین چارچوب و اگر بخواهیم فارغ از کیفیت به کارهای علیقلی در سینمای جنگ اشاره داشته باشیم، او با ساخت موسیقی فیلم بیش از ۳۰ اثر به کارگردانی هنرمندان معتبر این گونه سینمایی به نوعی رکورددار محسوب می‌شود. رکوردی که در حوزه‌های کیفی نیز به فراخور تولید محتوایی فیلم‌ها دارای ارزش‌ها و قابلیت‌های موسیقایی مختلفی است که نشان می‌دهد آهنگساز در آن باری به هر جهت کار نکرده و تلاش می‌کند در حوزه تولید محتوا همگان با ساختاری معنایی اثر موسیقی محترمی را به گوش بینندگان این فیلم برساند. موسیقی که قطعاً می‌توان آن را بدون تماشای فیلم هم شنید.
علیقلی ساخت موسیقی فیلم بیش از ۳۰ اثر به کارگردانی هنرمندان معتبر این گونه سینمایی به نوعی رکوردار محسوب می‌شود «پرواز در شب – ۱۳۶۵» به کارگردانی رسول ملاقلی‌پور، «حریم مهرورزی – ۱۳۶۵» به کارگردانی ناصر غلامرضایی، «انسان و اسلحه – ۱۳۶۷» به کارگردانی مجتبی راعی، «افق – ۱۳۶۷» به کارگردانی رسول ملاقلی پور، «آب را گل نکنید – ۱۳۶۸» به کارگردانی انسیه شاه حسینی، «مجنون – ۱۳۶۹» به کارگردانی رسول ملاقلی پور، «عملیات کرکوک – ۱۳۷۰» به کارگردانی جمال شورجه، «باز باران – ۱۳۷۱» به کارگردانی محسن محسنی‌نسب، «بر بال فرشتگان – ۱۳۷۱» به کارگردانی جواد شمقدری، «خسوف – ۱۳۷۱» به کارگردانی رسول ملاقلی‌پور، «جای امن – ۱۳۷۲» به کارگردانی مجتبی راعی، «حماسه مجنون – ۱۳۷۳» به کارگردانی جمال شورجه، «سجاده آتش – ۱۳۷۲» به کارگردانی احمد مرادپور، «خط آتش – ۱۳۷۳» به کارگردانی فرید سجادی حسینی، «پناهنده – ۱۳۷۲» به کارگردانی رسول ملاقلی پور، «اشک کوسه – ۱۳۷۳»، «براده‌های خورشید – ۱۳۷۴» به کارگردانی محمد حسین حقیقی، «دکل – ۱۳۷۴» به کارگردانی عبدالحسین برزیده، «لبنان عشق من – ۱۳۷۴» به کارگردانی حسن کاربخش، «دایره سرخ – ۱۳۷۴» به کارگردانی جمال شورجه، «سجده بر آب- ۱۳۷۵» به کارگردانی حمید خیرالدین، «یاس‌های وحشی – ۱۳۷۶» به کارگردانی محسن محسنی نسب، «روبان قرمز- ۱۳۷۷» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا، «پرواز خاموش – ۱۳۷۷» به کارگردانی عبدالحسین برزیده، «متولد ماه مهر – ۱۳۷۸» به کارگردانی احمدرضا درویش، «موج مرده – ۱۳۷۹» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، «ارتفاع پست – ۱۳۸۰» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا، «غروب شد بیا – ۱۳۸۳» به کارگردانی انسیه‌شاه حسینی، «به نام پدر- ۱۳۸۴» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، «گلوگاه شیطان- ۱۳۹۰» به کارگردانی حمید بهمنی، «روزهای زندگی – ۱۳۹۰» به کارگردانی پرویز شیخ‌طادی از جمله آثار سینمایی بودند که یا در حوزه مقاومت یا در فضای سینمای دفاع مقدس از علیقلی می‌شناسیم.
او سازهایش را با نغمۀ جنگ کوک کرده است
حسن صنوبری پژوهشگر و از شاعران آیینی کشورمان چندی پیش به بهانه انتشار آلبوم «ناصر» درباره محمدرضا علیقلی نوشته بود: «محمدرضا علیقلی، نابغه رنگ‌های گوناگون موسیقی امروز ایران، پس از سال‌ها با آلبوم قدرت‌مند دیگری به سوی مخاطبان موسیقی جدی و هنری آمده است.»
پوئم سمفونیک «ناصر» اثر تازۀ علیقلی بار دیگر می‌خواهد از جنگ و دفاع هشت سالۀ ایرانیان سخن بگوید. اثری که در همین ابتدای انتشار با استقبال خوب مخاطبان موسیقی مواجه شده است و هفتمین آلبوم پرفروش سال جاری است. امتیاز او نسبت به بسیاری از هنرمندان این است که همه فن حریف است، اینکه محدود به یک فضای ساختاری یا محتوایی نیست.
علیقلی همانقدر در موسیقی فیلم کودک و نوجوان درخشان است که در موسیقی فیلم‌های عرفانی. همانقدر در موسیقی فیلم‌های اجتماعی قدرت‌مند است که در موسیقی فیلم‌های ژانر جنگ و دفاع مقدس. از موسیقی «کلاه‌قرمزی» ها یا «مدرسه موش‌ها» که از شاهکارهای موسیقی کودک و نوجوان‌اند تا موسیقی «افق»، «پناهنده»، «روبان قرمز»، «سیمرغ» و «خاک سرخ» که از بهترین‌های موسیقی جنگ هستند تا «اینجا چراغی روشن است»، «زیر نور ماه»، «قدمگاه» و «خیلی دور خیلی نزدیک» که از آثار درخشان موسیقی اجتماعی و عرفانی مدرن امروزند. از «من غریب خلوت تنهایی‌ام» تا «تولد عید شما مبارک». و البته جدا از موسیقی فیلم، در موسیقی‌های مستقل یا نماهنگ‌ها نیز موفق است، چه بسیار نماهنگ‌های آموزشی و نوجوانانه عالی از علیقلی در خاطراتمان داریم، از کاری مثل نسخۀ موزیکال شعر «روباه و کلاغ» کتاب درسی تا آن مجموعه فوق‌العادۀ «روزهای هفته.»
وقتی این پیشینه را مرور می‌کنیم می‌بینیم با یک آهنگساز کم‌توان یا جوان و جویای نام طرف نیستیم که حاضر باشد برای شهرت یا ثروت یا حتی تفنن به سفارش این و آن، اثری بسازد. از طرفی حوزۀ جنگ و موسیقی دفاع مقدس برای او عرصۀ تجربه نکرده و نویی نیست که علیقلی برای تجربه بخواهد سری هم به این سامان بزند. علیقلی در سیمرغ و خاک سرخ و انبوهی کارهای منتشر شده یا نشدۀ دیگر سازهایش را با نغمۀ جنگ کوک کرده است و مخاطبانش را پیدا کرده است. بیرون از عالم موسیقی فیلم نیز با آلبومی مثل «با نوای کاروان» ادای دین شخصی و قلبی را به جنگ و نغمه‌ها و شهیدانش کرده است.
از تجربه خوانندگی در «افق» تا زمزمه «ممد نبودی»
مسعود کرامتی از جمله هنرمندان پیشکسوت سینمای ایران که علاوه بر کارگردانی و بازیگری در عرصه خوانندگی نیز قطعه ماندگار «ممد نبودی» را پیش روی مخاطبان قرار داده بود و اتفاقاً این قطعه نیز با استقبال خوب مخاطبان مواجه شده بود، با اشاره به این تجربه ماندگار و مشارکتی که با محمدرضا علیقلی در این پروژه داشته، توضیح داد: تجربه خواندن قطعه «ممد نبودی ببینی» خیلی اتفاقی بود اما تجربه‌هایی از این دست داشته‌ام، مانند فیلم «پناهنده» رسول ملاقلی‌پور که دو کلیپ دارد، یکی را من خواندم و دیگری را هم خدا رحمت کند، محمود علیقلی که مجری شبکه پنج بود.
علیقلی همانقدر در موسیقی فیلم کودک و نوجوان درخشان است که در موسیقی فیلم‌های عرفانی. همانقدر در موسیقی فیلم‌های اجتماعی قدرت‌مند است که در موسیقی فیلم‌های ژانر جنگ و دفاع مقدس البته اولین باری که از این دست کارهای هنری را انجام دادم، کلیپ فیلم «افق» رسول ملاقلی‌پور بود و محمدرضا علیقلی هم آهنگسازی‌اش را برعهده داشت، معمولاً تمامی تجربه‌های اینچنینی که داشتم با او بوده است. درباره قطعه «ممد نبودی ببینی» هم باید بگویم که جالب است اصلاً قرار نبود من این قطعه را بخوانم، محمدرضا علیقلی موسیقی این قطعه را بر مبنای نوحه آقای کویتی‌پور و البته ملودی بوشهری این اثر که بسیار هم قدیمی است، نوشت و ضبط کرد. ابتدا علاقه‌مند بود که آقای کویتی‌پور خود این قطعه را اجرا کند و مذاکراتی هم کردند اما همکاری‌شان شکل نگرفت.
به هر حال یک روز محمدرضا علیقلی من را صدا کرد و گفت این قطعه را بخوان، با هم به استودیو رفتیم و قطعه را ضبط کردیم. قرار هم نبود این آهنگ را برای نهاد یا سازمانی آماده کنیم، یک کار شخصی و دلی بود. کار که تمام شد، شاید بیشتر از دو سال در خانه آقای علیقلی بود. دوستان که کم و بیش این اثر را شنیده بودند به او رجوع کردند و خواستند تا این قطعه منتشر شود و بدین ترتیب در بازار عرضه شد. فکر می‌کنم حدود سال ۷۵ بود که این آهنگ پخش شد. به نظرم نوحه خیلی خاص و تاثیرگذاری است و ملودی بسیار جذابی هم دارد.»
وی در همین گفتگو بود که درباره همکاری خود با علیقلی گفته بود: انگیزه ما با محمدرضا علیقلی در وهله اول رفاقت و ارتباط نزدیکی بود که با هم داشته و داریم و در زمزمه‌های محفلی که داشتیم او فکر کرد من می‌توانم از پس خواندن آثاری از این دست بربیایم و اولین تجربه هم کلیپ فیلم «افق» بود که مورد توجه قرار گرفت.
دیدگاه یک کارشناس از کارهای محمدرضا علیقلی در سینمای مقاومت
پیروز ارجمند آهنگساز و نوازنده موسیقی شناخته شده کشورمان نیز در مصاحبه‌ای که در حوزه موسیقی متن فیلم با یکی از روزنامه‌ها انجام داده بود، درباره شخصیت موسیقایی محمدرضا علیقلی توضیح داده بود: پس از انقلاب اسلامی موسیقی فیلم در ایران جدی می‌شود. سه دوره برای موسیقی پس از انقلاب قائل هستم. دوره اول دوره جنگ با که حال و هوای خاص است، سازها بیشتر آکوستیک ضبط می‌شدند. از آهنگسازان شاخص این دوره می‌توان به کریم گوگردچی، فرهاد فخرالدینی، مرتضی حنانه، فریدون شهبازیان، کامبیز روشن روان اشاره کرد. این آهنگسازان بیشتر گرایش ارکسترال داشتند و کارهایشان را برای ارکستر می‌نوشتند.
دوره دوم دوره‌ای است که موسیقی الکترونیک وارد ایران می‌شود و از اولین کسانی که این گرایش را در موسیقی فیلم داشتند محمدرضا علیقلی و پس از آن احمد پژمان است که بعد از اینها آقایان سعید انصاری و فریبرز لاچینی هم این نسل را تکمیل می‌کنند. این نسل از آهنگسازان کارشان از اواخر جنگ و سالهای ۶۸-۶۹ آغاز می‌شود. به عنوان نمونه می‌توان به موسیقی فیلم‌های بازمانده و افق اشاره کرد که استفاده از موسیقی الکترونیک در موسیقی فیلم آغاز شد. در ادامه دوره سوم شکل می‌گیرد که نسل جدید آهنگسازان به دو گروه قبلی پیوستند بهنام صبوحی، خلعتبری، خود بنده از این نسل آهنگسازان موسیقی فیلم هستیم و کارمان را از دهه هفتاد آغاز کردیم. نسل چهارم نیز شامل آهنگسازانی چون کارن همایونفر، کریستف رضاعی و.. که آرام آرام پیش رفته است.
به هر حال محمدرضا علیقلی بدون تردید یکی از هنرمندان مهم عرصه سینمای مقاومت است که در کنار آهنگسازی سریال‌های محبوب و آلبوم‌های پرمخاطب یکی از موثرترین‌ها در حوزه هنر دفاع مقدس بوده و هست. او هنرمندی است که با در نظر گرفتن ملودی‌های برگرفته از آیین‌ها و مذهب ما شرایطی را برای شنیدن مخاطب ایجاد می‌کند که همگام با تماشای تصویر زندگی در فضایی را تجربه می‌کند که قطعاً تجربه‌ای شیرین و جذاب از حضور در روایت‌های سینمایی مرتبط با دفاع مقدس محسوب می‌شود.
قطعه‌ای که به ضمیمه این گزارش شنیدید بخشی از موسیقی متن فیلم سینمایی «پناهنده» است.