به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه کویینزلند، طبق مدل سازی یکی از دانشجویان دانشگاه کویینزلند، از لحاظ تئوری سفر در زمان بدون پارادوکس امکانپذیر است.
ژرمن توبار دانشجوی کارشناسی رشته علوم پیشرفته در این دانشگاه تحقیقاتی درباره سفر در زمان انجام داده است.
او در این باره می گوید: طبق دینامیک کلاسیک، اگر فرد از وضعیت یک سیستم در زمان خاصی اطلاع داشته باشد، می تواند به تمام تاریخچه سیستم دست یابد. این امر کاربردهای وسیعی دارد و به ما کمک می کند به سیارات دیگر موشک بفرستیم و شیوه جریان یافتن مایعات را مدلسازی کنیم. به طور مثال اگر من موقعیت فعلی و سرعت یک شی در حال سقوط و تحت جاذبه گرانش زمین را بدانم، می توانم مکان آن در هر لحظه را محاسبه کنم.
با این وجود نظریه نسبیت انیشتین وجود حلقه های زمانی یا سفر در زمان را پیش بینی می کند که در آن یک رویداد می تواند گذشته و آینده خود را پیش بینی کند.
چنین رویدادی از لحاظ تئوری مطالعات دینامیک را نقض می کند.
اما به گفته توبار یک نظریه یکپارچه که بتواند بیان دینامیک و نظریه نسبیت انیشتین ارتباطی ایجاد کند، قواعد فیزیک را دگرگون می کند.
این در حالی است که طبق دستاوردهای علمی فعلی هر دو نظریه همزمان با یکدیگر صحت ندارند.
توبار همراه استاد خود فابیو کوستا محاسباتی انجام داده اند که نتایج جالبی دارد.
کوستا می گوید: به عنوان مثال فردی در زمان سفر می کند تا از ابتلای بیماری به کووید۱۹ جلوگیری کند. اگر از ابتلای فرد به بیماری جلوگیری شود، این روند انگیزش انسان های دیگر برای متوقف کردن پاندمی در وهله اول را حذف می کند و اساسا دیگر بیماری برای شکست دادن وجود ندارد. این یک پارادوکس است (چنین عدم توازنی سبب می شود مردم تصور کنند سفر در زمان در جهان فعلی اتفاق نمی افتد). برخی فیزیکدانان معتقدند این امر ممکن است اما از لحاظ منطقی درک آن دشوار است زیرا آزادی انسان برای انجام هر اقدامی را تحت تاثیر قرار می دهد.
با این وجود محققان ادعا می کنند تحقیق شان نشان می دهد رویدادها را می توان به طور منطقی طوری تغییر داد که با هر عملی که مسافر زمان انجام می دهد، سازگاری داشته باشد. این پژوهش به بررسی تاثیر فرایندهای قطعی و غیرتصادفی روی چندین منطقه دلخواه در فضا-زمان می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه منحنی زمانی بسته مانند آنچه انیشتین پیش‌بینی کرده بود می‌تواند با قوانین اراده آزاد و فیزیکی کلاسیک مطابقت داشته باشد.
این تحقیق یک فرضیه دیگر در زمینه سفر در زمان را نیز برطرف می‌کند. طبق این فرضیه سفر در زمان امکانپذیر است، اما مسافران زمان در انجام کارها با محدودیت مواجه می‌شوند و نمی‌توانند کاری کنند که باعث ایجاد پارادوکس شود. در مدل جدید این محدودیت وجود ندارد و پارادوکس نیز غیرممکن است.
محاسبات ریاضی این دو محقق نشان می دهد سفر در زمان به طور منطقی و بدون پارادوکس در جهان ما ممکن است.
این تحقیق در نشریه Classical and Quantum Gravity منتشر شده است.