خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه - محسن رفیعی*: روزی که امام حسین علیه السلام قصد حرکت به مکه و پس از آن به سوی کوفه را داشت بسیار بودند افرادی که آن حضرت را از قدم نهادن در راهی که بوی غربت و تنهایی و نیز گرفتاری در فریب کوفیان را می‌داد برحذر می‌داشتند اما امروز، پس از نزدیک به هزار و چهارصد سال که از واقعه عظیم عاشورای حسینی می‌گذرد قدرت و نور خارق العاده قیام امام حسین علیه السلام، تنها امید بشریت برای رسیدن به جهان حق محور است و رویداد میلیونی اربعین، نشانه‌ای از آن آرمان نورانی است.
هر چند بیش از هزار سال از مظلومیت و غربت جبهه حق گذشته باشد آن، از میدان جدال و ضربه بر باطل بیرون نخواهد رفت و آن قدر با باطل می ستیزد تا بالاخره آن را نابود می‌کند چنان که قرآن کریم می‌فرماید: «بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَی الْباطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذا هُوَ زاهِق؛ [۱] بلکه حق را بر باطل فرو می‌افکنیم، پس آن را در هم می‌شکند، و بناگاه آن نابود می‌گردد.»
بزرگ‌ترین درس رستاخیز حیرت انگیز اربعین، همین است که حق مداران، پیروز نهایی اند؛ اگر چه پیروزی شأن زمان درازی به تأخیر بیافتد. این درس طلایی، مختص به این دنیا نیست بلکه اربعین، جلوه‌ای از قیام و سرافرازی رهروان حق و مؤمنان راه خدا است.
گویا قیامتی بر پا شده و میلیون‌ها عاشق حسینی، سرافرازانه سعادت خود را با غریو عزت و آزادگی که از امام بی کفنشان به یادگار دارند سر می‌دهند؛ و چه عظمتی است دولت مهدوی که بر پایه حماسه حسینی رقم خواهد خورد.
ناخدای اربعین کیست؟
می‌گفتند انسان موجودی نا شناخته است اما الآن می‌فهمیم که اجتماعاتی که حول محور امام حسین علیه السلام باشد نیز ناشناخته است. طول و عرض رخداد اربعین حسینی به اندازه‌ای و با چنان شتابی گسترش یافت که ذهن‌ها از ارزیابی کم و کیف این واقعه اجتماعی و انسانی جا ماندند و شاید دیگر به آن هم نرسند.
وقتی انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید همه دنیای غرب در بُهت عمیقی فرو رفت چرا که همه ملت ایران با یک غریو رهبر خود، در صف دفاع از انقلاب حاضر شدند. حال، چه کسی با فرمان خود میلیون‌ها زائر پیاده را راهی کربلا کرده است؟ دست چه اراده‌ای در پس پرده اربعین نهفته است؟
نا خودآگاه یاد این جمله نقل شده از امیرالمؤمنین علیه السلام می‌افتیم که فرمودند: «از امر و اراده الهی تعجب نکنید چرا که «آصف بن برخیا» جانشین یک پیامبر بود و قسمتی از علم به کتاب را می‌دانست با این حال توانست، در کمتر از یک چشم بر هم زدن، تخت بلقیس را از سرزمین سبأ به بیت المقدس بیاورد. این در حالی است که من (علی بن ابیطالب علیهماالسلام) قدرتی بزرگ‌تر از او دارم و تمام علم کتاب در نزد من است.» [۲] طوفان اربعین نیز، بوی اراده و قدرتی از جنس همان قدرت خاندان رسالت را می‌دهد!
آوردگاه اربعین، تجلیگاه مجموعه‌ای از قدرت‌های اعجاب انگیز اسلام ناب حسینی است که در ادامه، به یکی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
وقتی عشق، بر ذائقه‌ها غالب می‌شود
از جمله ویژگی‌های انسان‌ها، اختلاف‌های آن‌ها در صورت و سیرت و سلایق و نظراتشان است. این مطلب، تا اندازه‌ای مورد ابتلای آدمیان است که در بین امت‌های پیامبران پیشین نیز هماره یکی از مشکلات فرستادگان الهی، اختلافاتی بوده که کار رسالت رسولان را پیچیده‌تر کرده است؛ چنان که خداوند، بسیاری از اختلافات شایع در بین قوم بنی اسرائیل را به تصویر کشیده است و می‌فرماید: «إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ یَقُصُّ عَلی بَنی إِسْرائیلَ أَکْثَرَ الَّذی هُمْ فیهِ یَخْتَلِفُون؛ [۳] بیگمان، این قرآن بر فرزندان اسرائیل، بیشترِ آنچه را که آنان در بارهاش اختلاف دارند حکایت می‌کند.»
اما راهپیمایی اربعین حسینی قصه دیگری دارد که همه معادلات و پیش فرض‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و… را به چالش کشیده است. حتی وارد حریم سلیقه‌ها و دلخواه های فردی شده و آن‌ها را به تسخیر خود در آورده است.
ارادت به امام حسین علیه السلام، خیل راهپیمایان اربعین حسینی را به سیل خروشانی از عشاقی تبدیل کرده است که گویا، حسین علیه السلام همه دارایی شأن، و خدمت به زائرانش همه آرمانشان شده است. چیز عجیب و غریبی است! قلب یک زائر برای میلیون‌ها، و همه زائران برای حسین علیه السلام می تپد. همه، خاک پای زائران امامشان را توتیای چشمانشان می‌کنند و برای خدمت به زوار حسین زهرا (سلام الله علیهما) تا مرز مجادله با یکدیگر پیش می‌روند. به راستی اینها، در کدام مکتب عاشقی درس آموخته اند؟ یا به عبارت بهتر، دنیای امروز، خود را به کدام ناکجا کشانده است که مهر زائران حسین بن علی نسبت به یکدیگر برایش عجیب و غریب می‌نماید؟! حسین علیه السلام، قافله دیگری به راه انداخته است.
*: طلبه حوزه علمیه قم
پی نوشتها:
[۱] سوره انبیا، آیه ۱۸.
[۲] ابن عبد الوهاب، حسین بن عبد الوهاب، عیون المعجزات؛ قم، چاپ: اول، ص ۳۸.
[۳] سوره نمل آیه ۷۶.