وی ادامه داد: "این موضوع در ایران کاملا" متفاوت و حتی برعکس است. به این مفهوم که وقتی موسیقی زیر زمینی می شود که امکان ارایه در شکل عادی و عمومی را ندارد. علاوه بر این، گروه های موسیقی زیر زمینی دوست دارند که دیده شوند و آثارشان روی صحنه به اجرا دربیاید. این گروه ها می خواهند که به صورت گسترده ای حاضر باشند و همانند دیگر گروه های موسیقی مورد توجه و استقبال قرار بگیرند."
این فعال موسیقی با اشاره به ویژگی های مضمونی این نوع آثار اظهار داشت: "زمانی که در جامعه پخش CD غیر اخلاقی یکی از بازیگران پخش می شود و جنجال آفرینی می کند، حنجره های رسمی همانند سراج یا اصفهانی نمی توانند در این مورد آهنگ وترانه ای بخوانند. اما من یک آهنگ از نوع موسیقی زیر زمینی شنیدم با این عنوان که "CD رو بشکن" که اشاره ای به نابود کردن کپی های این فیلم غیراخلاقی داشت. موسیقی زیر زمینی از چنین کارکردهای اجتماعی نیز برخوردار است."
وحدانی با بیان اینکه موسیقی زیر زمینی نیاز به ساماندهی دارد، اظهار داشت: "برخی مواقع در قالب این شیوه موسیقایی ترانه هایی خوانده می شود که حتی خوانندگان آن حاضر نیستند، برادرشان این نوع موسیقی را بشنود یا آن را تکرار کند. به همین خاطر باید به کیفیت این نوع موسیقی توجه کافی صورت بگیرد تا بتواند با رشد کیفی مواجه شود. اصولا" در خصوص آثار این گونه موسیقایی معیار تشخیص آثار قابل قبول و نامناسب وجود ندارد."
وی ادامه داد: "یکی از مشکلاتی که در حال حاضر وجود دارد اینکه گروه های زیر زمینی به دنبال این هستند که آثار خود را روی صحنه و در قالب کنسرت ارایه کنند، اما نوع برخورد مخاطب این اجازه را به آنها نمی دهد. بسیاری از اهالی موسیقی هستند که وقتی کنسرت می گذارند به خاطر کنترل هیجان مردم مجبور می شوند، ریتم آهنگ های خود را آرام کنند یا حتی زودتر آن را به پایان ببرند تا مشکلی پیش نیاید. مردم می خواهند همان کارهایی را انجام دهند که در ماهواره می بینند."