موسیقی زیر زمینی آن نوع موسیقی است که از سوی نظام حاکم به رسمیت شناخته نشده و در مکانی که موقعیت رسمی ندارد و بیشتر شبیه استودیوهای خانگی است به صورت مخفیانه و با مضامین اعتراض گونه تولید می شود .

محسن نامجو خواننده و نوازنده سه تار ضمن بیان این مطلب در سمینار بررسی موسیقی زیر زمینی که در سالن همایش خبرگزاری مهر برگزار شد ضمن بیان این مطلب درباره خاستگاه این نوع موسیقی گفت : موسیقی زیرزمینی نتیجه نوعی  اختلاف نظر قدرت حاکم با گروه های موسیقی است که بنابر دلایل مختلف اجازه کار و فعالیت به آنها داده نشده و به دلیل ممنوعیتی که از سوی نظام حاکم اعمال می شوداین گروه ها به شکل غیررسمی فعالیت می کنند و نوعی موسیقی به نام زیرزمینی را پدید می آورند.

وی در ادامه خاطرنشان کرد : موسیقی زیرزمینی از جنبه های مختلف قابل بررسی است به این معنی که گاهی اوقات بنابر موقعیت مکانی و ضبط و اجرا در زیرزمین تعریف می شود -که این مسئله تنها مختص به ایران است - و دوم از جهت فرم که معمولاموسیقی راک است وبه دلیل داشتن المان های اعتراض که در اغلب موارد هم به مسائل اجتماعی پرداخته می شود مورد قبول نهاد رسمی مانند وزارت ارشاد قرار نمی گیرد و در مواجه و تقابل با موسیقی قرار می گیرد که تریبون رسمی دارد و با مجوز رسمی وزارت ارشاد فعالیت می کند. 

نامجو با ذکر مثالی در تعریف جایگاه اجتماعی موسیقی زیرزمینی گفت : موسیقی زیرزمینی مانند یادداشت های انتقادی شخص نسبت به موضوع و یا مسئله ای است که همواره او را مورد آزار قرار می داده ولی برحسب عرف و یا قانون مجبور است به آن عقیده احترام بگذارد مثلا فردی را در نظر بگیرید که نسبت به رفتار پدرش موضع انتقادی دارد اما به هر دلیلی باید به پدرش احترام بگذارد همانطور که باید باید به قوانین و ارزش های انقلاب اسلامی احترام گذاشت.

اما اگر کسی نسبت به سیاست های وزارت ارشاد معترض بود مجاز و مختار است که یادداشت هایی را در اعتراض به این سیاست ها بنویسد ولی وقتی این یادداشت های شخصی از حریم خصوصی افراد خارج می شود و به شکل سی دی های قاچاق در دست عموم قرار می گیرد دیگرنوشته های شخصی نیست در واقع جایگاه و خاستگاه موسیقی زیرزمینی از دل همین یادداشت های خصوصی در می آید و نمی توان انتظار داشت که این انتقادها به کسی برنخورد.         

محسن نامجو در پایان خاطرنشان کرد : با این اوصاف به نظرمن موسیقی زیرزمینی فی نفسه پدیده بدی نیست و هیچ نهاد و ارگان رسمی و غیررسمی نمی تواند جلوی این یادداشت های شخصی را بگیرد ضمن اینکه بعضی از این موسیقی های زیرزمینی هم به لحاظ محتوا و هم به جهت فرم، آثار خوب و شنیدنی است و چه خوب  است که نهادهایی مانند وزارت ارشاد به عنوان تنها نهاد رسمی از این نوع موسیقی، پدرانه حمایت کند تاموسیقی زیرزمینی به موسیقی رو زمینی تبدیل شود.