افشین معصومی تهیه‌کننده و ناشر موسیقی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به تازه‌ترین فعالیت‌های خود در عرصه موسیقی بیان کرد: کارهایی که معمولاً من در حوزه موسیقی انجام می‌دهم عمدتاً مبتنی بر اجراهای زنده در گونه‌هایی است که شکل تجاری ندارند و در برگیرنده محتوایی هستند که مخاطبان خاص دارد. مخاطبانی که در روزگار غلبه موسیقی تجاری، ترجیح می‌دهند موسیقی سالم‌تری گوش کنند. اما در این مدت به ویژه بعد از اینکه شاهد شیوع ویروس منحوس کرونا بودیم، انگیزه‌هایم برای برگزاری کنسرت‌هایی از این دست به مرز صفر رسیده است. البته که هیچ فردی پیش‌بینی این شرایط و تعطیلی برنامه‌ها و فعالیت‌های هنری را نمی‌کرد. اما به اعتقاد من این اتفاق فقط بخشی از دلایل بی انگیزگی‌ها و حال ناکوک موسیقی در کشورمان است.
وی افزود: متاسفانه قبل از شیوع ویروس کرونا وضعیت موسیقی به ویژه تولید و عرضه آثار موسیقایی که در چارچوب موسیقی‌های غیرسرگرمی قرار داشت به شدت روند نزولی را پیدا کرده بود و معلوم نیست با این اوضاع و احوالی که کرونا هم به ماجرا اضافه شده، شاهد چه سرنوشتی خواهیم بود. انگار همه چیز دست به دست هم داده که تهیه‌کنندگان این گونه آثار دیگر انگیزه‌ای برای کار کردن نداشته و به سمت و سویی هدایت شوند که اصلاً خواهان آن نیستند.
من همواره طرفدار موسیقی جدی و غیرتجاری بوده و هستم و در این زمینه نهایت تلاش و کوشش خود را انجام دادم تا از این چارچوب خارج نشوم اما ماندن در این شرایط انگیزه می‌خواهد که فکر می‌کنم من و هم صنفانم نداریم معصومی ادامه داد: انگار هرچه تاکنون توسط من و برخی از همکارانم در حوزه موسیقی جدی انجام گرفته تلاش‌های بیهوده‌ای بوده که هیچ مدیری آن را ندیده و نمی‌بیند. انگار همه آن حمایت‌ها و صحبت‌ها و سخنرانی‌هایی که بعضی از مدیران در حمایت از موسیقی فاخر، موسیقی ملی، موسیقی جدی و کلیدواژه‌هایی از این دست در افتتاحیه و اختتامیه جشنواره‌ها و رویدادها موسیقی داشته و دارند، فقط در حد حرف باقی مانده و ما هم انگار فقط برای خودمان کار تولید می‌کنیم.
این تهیه‌کننده موسیقی با اشاره به کمبود حمایت‌های دولتی از آثار موسیقایی غیرتجاری، توضیح داد: من تا به امروز هر آنچه در توان داشته‌ام برای اشاعه و گسترش تولید آثار موسیقایی که حرف‌های جدی برای گفتن دارند، انجام داده‌ام و فکر می‌کنم تقریباً تمامی همکارانم در این رسته کاری نیز هر آنچه در توان و بضاعت خود داشتند انجام داده‌اند. اما دریغ از کمترین حمایت دولتی و صنفی که واقعاً ناراحت‌کننده است. همین چند وقت پیش بود که در یک پروسه چند ماهه با صرف هزینه‌های تقریباً بالا تلاش کردم پروژه «چند شب» را راه‌اندازی کنم و خوشبختانه شرایط هم به گونه‌ای بود که مخاطبان از این برنامه‌ها استقبال کردند، اما نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که وقتی تصمیم گرفتم این پروژه را در قالب یک بسته ۱۰۰ ساعت تصویری و صوتی پیش روی مخاطبان قرار دهم نه خانه موسیقی از من حمایت کرد و نه دفتر موسیقی گوشه چشمی به ماجرا داشت. این در حالی است که من طرح‌های اجرایی خود را به برخی دوستان از جمله خانه موسیقی، دفتر موسیقی و بنیاد رودکی ارائه دادم اما تا به امروز هیچ خبر خوبی دریافت نکردم.
معصومی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تصریح کرد: احساس می‌کنم خیلی از مسئولان دنبال کارهای تجاری در حوزه موسیقی هستند و موسیقی غیرتجاری در برنامه‌شان جایی ندارد و یا اگر هم در این زمینه برنامه‌ای وجود دارد هنوز نتوانسته شکل اجرایی به خود بگیرد. این درست که در روزهای کرونایی یکسری حمایت‌ها از سوی وزارت ارشاد برای حوزه‌های مختلف فرهنگ و هنر اعلام شد که من نمی‌دانم تا چه حدی اجرایی شده اما در همین شرایط یک کار خوبی که می‌توانست برای ناشران موسیقی صورت بگیرد اعطای یارانه‌هایی در حوزه کاغذ و مواردی از این دست بود که می‌توانست در کاهش هزینه‌های تولید آلبوم توسط ناشران نقش اساسی ایفا کند اما این اتفاق و موارد مشابه صورت نگرفت.
عضو مجمع صنفی ناشران موسیقی در بخش پایانی صحبت‌های خود گفت: من همواره طرفدار موسیقی جدی و غیرتجاری بوده و هستم و در این زمینه نهایت تلاش و کوشش خود را انجام دادم تا از این چارچوب خارج نشوم اما ماندن در این شرایط انگیزه می‌خواهد که فکر می‌کنم من و هم صنفانم نداریم. انگار هر کاری برای موسیقی ایرانی و جدی کردیم بیهوده بود. آقایان لطفاً حساب ما را از موسیقی تجاری جدا کنید. لطفاً در زمان اخذ مالیات و موارد مشابه تلاش خود را انجام دهید تا ماموران مالیاتی ما را در ردیف تهیه کنندگانی که خواننده‌ها و موسیقی‌های تجاری دارند جدا کنند. لطفاً کاری نکنید که دیگر این چارچوب در موسیقی ایران تثبیت شود که هرکسی در این حوزه پول دارد حرف اول را می‌زند، این دیدگاه قطعاً برای موسیقی ایرانی و ارزشمند ما شرایط خوبی نیست و باید منتظر اتفاقاتی بدتر از این باشیم.