به گزارش خبرنگار مهر، سید مجید حسینی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در جمع مجمع فرهنگیان جوان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی ریشه‌ای ترین مسئله در آموزش و پرورش را عدم اهمیت و توجه مسئولین به این حوزه دانست و گفت: دولت های ایران در هر دوره‌ای آموزش و پرورش را وزارت خانه هزینه می دانند و لذا اهمیت چندانی برای ارتقا کیفی آن قائل نیستند و در عوض در نظام پزشکی، پزشکان در مراکز درمانی دولتی و خصوصی موتور تولید پول هستند به طوری که دو ملیون معلم به اندازه ده هزار پزشک حقوق نمی گیرند.
وی در ادامه گفت: از زمان وزارت محمد علی نجفی در آموزش و پرورش، مدارس خصوصی به وجود آمد و کیفیت مدارس دولتی روز به روز پایین تر آمد و آموزش هم روز به روز خصوصی تر شد. از آن زمان آنقدر فاصله و تبعیض بین مدارس خصوصی و دولتی به وجود آمد که امروز شاهد برده داری در آموزش و پرورش هستیم و طرح خرید خدمات، آموزش و پرورش را استعمار کرده است به طوری که امروز در سیستان و بلوچستان ۲۹ هزار معلم پایین تر از ۱.۵ میلیون تومان حقوق می گیرند که حتی بیمه ندارند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به درآمد زایی بخش خصوصی در آموزش و پرورش گفت: در ده سال اخیر که مسئولین دولتی ادعا دارند وضع آموزش و پرورش بهتر شده است، فقط در آمد بخش خصوصی از آموزش و پرورش ۵۰ هزار میلیارد تومان بوده است، یعنی بخش خصوصی بیشتر از بودجه آموزش و پرورش درآمدزایی کرده است و مدارس دولتی بیش از ده هزار میلیارد تومان از مردم پول گرفته اند، مدارس غیر دولتی بیش از ۳۰ هزار میلیارد تومان و مافیای کنکور بیش از ده هزار میلیارد تومان از این وضعیت کاسبی کرده است. حال آنکه با این همه هزینه، نه تنها کیفیت آموزش و پرورش تغییر نکرده است، بلکه محلی شده برای تمرین مهارت تست زنی و سایر مهارت های بی خاصیت در کنکور که حتی آموزش را از نظر کمی هم دچار افول کرده است به طوری که درصد نمره منفی در کنکور در ده سال اخیر ۸۰ درصد افزایش پیدا کرده است و این وضعیت از لحظه‌ای شروع شد که آقای محمدعلی نجفی مجوز مدارس غیر انتفاعی را صادر کرد و اینکه میگویند او در آموزش و پرورش کارآمد بود یعنی اینکه او در خصوصی کردن و ایجاد تبعیض در امر آموزش کارآمد بوده است.
وی ادامه داد: دولتی که مدعی اجرای سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش است باید بداند که تمام بندهای سند تحول بنیادین بر مبنای عدالت است اما امروز اتفاقی افتاده که ۲.۵ میلیون دانش آموز از آموزش محروم شوند و از طرفی فقط در منطقه یک تهران، ۲۳۰ نفر رتبه برتر کنکور شوند و این یعنی عین بی عدالتی. مقام معظم رهبری در دیدار با دانشجویان فرمودند که دو حوزه نباید خصوصی شود یکی امر آموزش و دیگری درمان؛ حال سوال اینجاست که چرا حتی یک لایحه از طرف دولت برای عدالت در امر آموزش به تصویب نرسیده است و پاسخ این است که مسئولان دولت خود سرمایه دار هستند و حامی سرمایه داران و اکثر مدیران آموزش و پرورش در خصوصی شدن آموزش ذی نفع هستند چون خود صاحبان مدارس غیر انتفاعی هستند و معلوم است که مسئول یا نماینده ای که مدرسه یا دانشگاه خصوصی دارد، مصوبه‌ای تصویب نمی کند که به ضرر خصوصی سازی باشد. به خاطر همین منافع است که مسئولین حتی در شرایط قرمز کرونایی نمی گذارند یک ترم دانشگاه به تعویق بیفتد و حاضرند حتی به قیمت جان دانش آموزان و دانشجویان منافع خود را تامین کنند. باید بدانیم تا زمانی که صاحبان منافع بر سر کار هستند و مسئولیت دارند و خودشان در مافیای کنکور و مدارس غیر انتفاعی دست دارند، چیزی تغییر نمی کند.
سید مجید حسینی در ادامه گفت: انقلاب اسلامی، انقلاب مستضعفان بود و حامی طبقه پایین جامعه، یک معلم رئیس جمهور بود اما حالا رئیس جمهور و مسئولین اهل ولنجک هستند. لحظه‌ای که آقای رفسنجانی پشت تریبون نماز جمعه گفت بچه پولدار چرا نباید مدرسه خصوصی و آموزش بهتر داشته باشد؟ در واقع در لباس روحانیت و با تسبیح و در تریبون نماز جمعه از سرمایه داری و تبعیض حمایت کرد. لذا ظاهر افراد نمی تواند مشخص کننده تفکر انقلاب باشد و چه بسیار افرادی هستند که با همین ریش و تسبیح تفکر لیبرالی دارند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا نسبت مدارس غیر انتفاعی ایران از آمریکا پیشی گرفته است، گفت: نظام سرمایه داری متوجه این امر شد که اگر آموزش را به کلی خصوصی کند، اقتصاد از کار می افتد، به این معنی که وقتی یک فرد بی استعداد اما پولدار را به عنوان نیروی کار معرفی کنیم، این فرد توان و صلاحیت لازم را برای آن کار ندارد و لذا باید آموزش عمومی باشد تا نیروهای توانمند بتوانند چرخه تولید را به گردش در بیاورند و لذا آموزش، عموی است تا به بازار و سرمایه لطمه وارد نشود. اما در ایران سرمایه دار خود را آنقدر بی نیاز از نیروی کار می بیند که حتی حاضر نیست برای خود نیروی کار و مصرف کننده بسازد. به عبارتی برای سرمایه دار مهم نیست که ۲.۵ ملیون نفر امروز از تحصیل محروم شوند زیرا در هر حال سرمایه خود را رو به رشد میبیند.
سید مجید حسینی در پاسخ به این سوال که چرا افرادی که توانایی پرداخت آموزش خصوصی دارند را از این حق محروم کنیم، گفت: آموزش کالا نیست که آن را بخریم بلکه حق عمومی جامعه است. چرا باید فردی که در سیستان و بلوچستان متولد شده است از این حق محروم شود و کسی که در شمال تهران است چندین برابر از امکانات آموزشی بهره ببرد؟ این یعنی زمانی که پول داشته باشید آموزش خوب دارید و آموزش خوب یعنی دانشگاه خوب، و دانشگاه خوب یعنی شغل خوب و شغل خوب یعنی آینده خوب و به همین راحتی با خصوصی کردن آموزش در واقع آینده فروشی کرده ایم. امروز شاهد آن هستیم که با داشتن پول حتی می توان بدون کنکور پزشک شد و افرادی بدون داشتن کمترین استعداد و توانایی ۱.۵ میلیارد هزینه می کنند و در دانشگاه مثلاً لهستان یا برخی کشور ها چند واحد پزشکی را می گذرانند و بلافاصله درخواست انتقالی به دانشگاه های ایران را می دهند و به راحتی دانشجوی پزشکی در ایران می شوند و این یعنی دور زدن قانون با پول.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در پایان گفت: تنها راه برون رفت از نا عدالتی در جامعه امروز این است که آموزش و درمان و مسکن را حق عمومی جامعه بدانیم نه محلی برای کاسبی. در ایران بیش از ۳۰ نوع مدرسه داریم و زمانی می توانیم به عدالت آموزشی برسیم که فقط یک نوع مدرسه داشته باشیم. باید به ابتدای انقلاب برگردیم، زمانی که برابری و عدالت به حدی بود که یک معلم می توانست رئیس جمهور شود. حضرت علی (ع) میفرمایند در عدالت توسعه وجود دارد، آموزش عادلانه کیفیت هم دارد و افرادی که استعداد حقیقی دارند بر اساس توانمندی خود مسئولیت کسب خواهند کرد.