خبرگزاری مهر؛ گروه جامعه_ فاطمه میرزاجعفری: هرچند که نظام تعلیم و تربیت کشورمان چندی پس از شیوع ویروس کرونا با ورود به فضای مجازی سعی کرد تا آموزش همواره پابرجا بماند غافل از اینکه این مسئله خود شروع قصه پر غصه دانش آموزان و چالش های فراوان برای معلمان بود.
فارغ از مشکلاتی که بیشتر خانواده ها برای فراهم کردن ابزار الکترونیک و اینترنت و… برای کودکانشان با آن روبه رو شدند؛ تنها یک قشر خاص یعنی جامعه روستایی و عشایر بودند که در سایه محرومیت ها ماندند و این بار ما شاهد مجاهدت هایی در عرصه آموزشی کشور بودیم. ایثارگری های کم نظیر معلمان در دورترین و صعب العبور ترین نقاط کشور؛ مناطقی که نه تنها از زیر ساخت های فضای مجازی بهره مند نبودند بلکه گاهاً برق هم نداشتند.
سعیده موسوی پارسایی معلم باسابقه ای است که در استان گلستان، شهرستان آق قلا مشغول تدریس است و در خصوص مشکلات معلمان و دانش آموزان روستایی و عشایر که تا قبل از شیوع ویروس کرونا و تا به امروز همچنان پابرجاست، به خبرنگار گفت: نبود امکانات آموزشی اصلی ترین مشکل معلمان روستایی و عشایر است که حالا و با شیوع ویروس کرونا تبدیل به باری مضاعف بر دوش معلمان شدند؛ ابزارهایی مانند اطلس های جغرافیایی، وسایل آزمایشگاهی و سایر ابزارها که جز وسایل ضروری آموزش هستند در کنار استاندارد نبودن محیط آموزشی به لحاظ ایمنی از مشکلات ما هستند.
پارسایی در ادامه با اشاره به رویکرد تعاملی آموزش و عدم همکاری والدین دانش آموزان بیان کرد: بخش مهمی از فرآیند آموزش، والدین هستند اما والدین دانش آموزان روستایی و عشایر به لحاظ سطح سواد پایین و مشغله های زیاد توانایی همراهی با دانش آموزان را ندارند؛ البته توجه به این نکته ضروری است که بیشتر خانواده دانش آموزان روستایی و عشایر به دلیل محیط زندگی و نوع فرهنگی که دارند دغدغه‌ای برای تحصیل دانش آموزان ندارند. بدیهی است در خانواده‌ای که نسبت به آموزش دغدغه‌ای نباشد در زمینه تحصیل برای فرزند به صرف یادگیری خواندن، نوشتن و حساب بسنده می شود به این ترتیب دانش آموزان نیز نسبت به یادگیری بی انگیزه می شوند.
وی افزود: محدودیت ارتباط دانش آموزان روستایی و عشایر از دیگر مشکلات ماست چراکه به سبب نبود ارتباطات، بچه ها تعاملات اجتماعی ضعیفی دارند و همین امر سبب می شود به راحتی با معلمان ارتباط برقرار نکنند، در انجام کارگروهی ضعیف باشند و انتقاد پذیر نیز نباشند در چنین شرایطی معلم باید زمان زیادی را برای آموزش این مسائل به دانش آموزان اختصاص دهد.
پارسایی با اشاره به یک مثال نبود انگیزه و دغدغه بهره مندی از تحصیل در دانش آموزان روستایی و عشایر را شرح داد و گفت: برای مثال یکی از همکارانم در کلاس آموزشی خود از دانش آموز پسری که داشت پرسیده بود که در آینده دوست دارد چه شغلی را داشته باشد و به جای شغل های معمولی که در پاسخ به چنین سوالی انتظار شنیدن آن را دارید با سکوت دانش آموز مواجهه شد. چنین مشکل و مسائلی نه متوجه دانش آموز است و نه متوجه معلم است بلکه به این دلیل است که دانش آموزان جامعه بزرگتر از جامعه روستا و عشایر را ندیده اند و انگیزه و دغدغه‌ای برای یادگیری وجود ندارد.
چالش کلاس های چندپایه و ترک تحصیل دانش آموزان
این معلم باسابقه در خصوص مشکلاتی که به واسطه کلاس های چندپایه برای معلمان و دانش آموزان به وجود می آید که عموماً سبب ترک تحصیل دانش آموزان می شود اظهار کرد: مشکل دیگر ما در مناطق محروم به خصوص مناطق روستایی و عشایر نبود عدالت آموزشی است؛ تصور کنید یادگیری دانش آموزی در کلاسی که همه بچه ها در آن پایه پنجم هستند با یادگیری دانش آموزی که چندین پایه دیگر علاوه بر پایه تحصیلی خودش در کلاس حضور دارند چقدر متفاوت می تواند باشد.
وی بیان کرد: بیشتر معلمان در کلاس های چند پایه با توجه به محدودیت زمانی کلاس ها که ۴۵ دقیقه بیشتر نیست فرصت کافی را برای گسترش فعالیت ها ندارند در چنین زمانی متاسفانه یادگیری دانش آموزان پایین آمده، کتاب ها به صورت کامل تدریس نمی شوند و معلمان به اجبار باید مواردی که ضرورت کمتری دارند را از آموزش حذف کنند.
پارسایی عنوان کرد: فرآیند آموزش و یادگیری مانند یک چرخه می ماند برای مثال معلمی را تصور کنید که فعالیت های گوناگونی را در ذهن طراحی می کند اما به دلیل کمبود زمان و حضور دانش آموزان زیاد با پایه های درسی مختلف قادر به انجام آنها نیست در چنین زمانی معلمان خسته می شوند و احساس خوبی از آموزش خود ندارند بدیهی است این فرآیند به شکل مستقیمی بر روی کیفیت آموزش تاثیر دارد.
وی در آخر گفت: در کلاس های چند پایه دانش آموزان تمرکز کافی را برای یادگیری و حل تمرینات خود ندارند و همین مسئله سبب می شود نسبت به آموزش بی انگیزه باشند اما باید بگویم که بچه های روستایی و عشایر به همراه معلمان همکاری بسیار خوبی دارند تا بازهم خودشان بتوانند بر مشکلات فائق آیند چراکه انگار مسئولین آنها را فراموش کردند.
به گزارش مهر، پیش از این در گزارش هایی با عنوان مصائب دانش آموزان عشایر برای تحصیل، تبعات حضور فضای مجازی برای دانش‌آموزان عشایری، دو روی سکه تحصیل دانش آموزان روستایی و عشایر در سایه کرونا و پابرجایی آموزش حضوری در مناطق روستایی در نبود امکانات مجازی به مشکلات تحصیل در جامعه روستایی و عشایری و مشکلاتی که معلمان این مناطق با آن دست و پنجه نرم می کنند، پرداخته ایم.