به گزارش خبرگزاری مهر، یکی از گروه‌های علمی پژوهشکده اخلاق و معنویت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، گروه اسلام و مطالعات معنویت به مدیریت احمد شاکرنژاد است. در این گروه، مطالعات و پژوهش‌هایی پیرامون معنویت پژوهی، معنویت‌های نوظهور و عرفان‌های کاذب انجام می‌شود؛ یکی از این پروژه‌های تحقیقی، «درآمدی بر مطالعات معنویت در علوم انسانی» است که وحید سهرابی فر عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب، مسئولیت اجرای آن را بر عهده دارد.
وی در مورد این پروژه و اهداف آن گفت: پروژۀ «درآمدی بر مطالعات معنویت در علوم انسانی»، مجموعه مقالاتی است که توسط اساتید و پژوهشگران حیطه‌های مختلف مربوط به معنویت نوشته شده و ما آن‌ها را در این پژوهش گردآوری کرده‌ایم. در واقع هدف از این پروژه مطالعاتی، ارائه گزارشی در باب مطالعاتی بوده که حول محور معنویت، در رشته‌های مختلف علوم انسانی انجام شده است؛ به عبارت دیگر، می‌توان گفت وقتی شاخه‌های مختلف علوم انسانی در مورد معنویت به مطالعه و تحقیق می‌پردازند، در واقع چه مباحثی را بررسی و واکاوی می‌کنند و ادبیات معنویت‌پژوهی در شاخه‌های مختلف علوم انسانی چیست.
وی افزود: وقتی سخن از علوم انسانی به میان می‌آید، در واقع می‌توان گفت که شاخه‌های مختلفی وجود دارد؛ شاخه‌های مد نظر ما بیشتر علوم اجتماعی است، وگرنه علوم انسانی شاخه‌های بسیار متنوع و فراوانی دارد که در این اثر، مجال پرداختن به آن نیست. هدف از این پروژه ارائه گزارشی از مباحثی بوده که در علوم انسانی در فضای بین الملل وجود دارد، یعنی گزارشی به مخاطب ایرانی ارائه و فضا را برای ورود به ادبیات بحث معنویت‌پژوهی فراهم کند و راه برای این مقصد هموار شود.
سهرابی فر در ادامه سخنانش تصریح کرد: پروژه درآمدی بر مطالعات معنویت در علوم انسانی از چند مقاله تشکیل شده و شش فصل دارد؛ فصل نخست به بحث «نسبت جامعه‌شناسی و معنویت» می‌پردازد که دکتر طالبی دارابی «عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب» آن را نگاشته است؛ در این مقاله به رابطۀ جامعه‌شناسی و معنویت پرداخته شده است؛ بدین معنا که در فضای جامعه‌شناسی چه پژوهش‌ها و نظریاتی در مورد بحث معنویت وجود دارد. یکی دیگر از مقاله‌های این کتاب، بحث «روانشناسی و معنویت» است که فصل دوم این اثر را تشکیل می‌دهد و محسن زندی «پژوهشگر روانشناسی دین»، آن را تألیف کرده و در آن به مباحث مختلفی که روانشناسان در مورد معنویت داشته‌اند، پرداخته و سعی شده گزارشی از این فضاها به مخاطب داده شود. فصل سوم این کتاب، «معنویت و تعلیم و تربیت» است که دکتر رضا محمدی «عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی» به دیدگاه‌ها و نظریات مختلفی که میان معنویت و تعلیم و تربیت وجود دارد، پرداخته است. فصل چهارم، «نسبت مدیریت و معنویت» تألیف دکتر علیرضا نوبری «عضو هیئت علمی دانشگاه تهران» می‌باشد که این فصل در پی آن است که بگوید علومی که در منظومۀ علوم مدیریتی قرار می‌گیرند، چه نسبتی با معنویت دارند و امروزه چه پژوهش‌هایی در این زمینه انجام شده است. فصل بعدی «مطالعات معنویت؛ معنویت به مثابه یک رشته دانشگاهی» است که احمد شاکرنژاد «عضو هیئت علمی و مدیر گروه اسلام و مطالعات معنویت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی» آن را تألیف کرده و سعی شده در این فصل به برخی از پرسش‌های اساسی حول محور چیستی مطالعات معنویت پاسخ دهد و به بیان سطوح مختلف معنویت‌پژوهی پرداخته و به بعضی از ابهام‌هایی که در این زمینه وجود دارد، پاسخ دهد. فصل پایانی هم تألیف اینجانب است؛ در این فصل، سعی شده به معنویت در رشته‌های دیگری (مثل: نسبت و رابطۀ معنویت و اقتصاد؛ نسبت و رابطۀ معنویت و علوم ارتباطات و رسانه و…) بپردازیم که مجال بحث از آن‌ها در این‌جا نشده است؛ در این فصل سعی شده افق‌های جدیدی را در فضای معنویت‌پژوهی و این‌که در آینده به چه سمتی باید حرکت کنیم، ترسیم نمائیم.
وی در پایان سخنانش گفت: با توجه به این‌که هنوز این پروژه نهایی نشده، فکر می‌کنم حجم اثر به حدود ۲۵۰ صفحه برسد و با حمایت ویژه‌ای که پژوهشکدۀ اخلاق و معنویت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی از این اثر دارد و خصوصاً پیگیری مدیر گروه اسلام و مطالعات معنویت این پژوهشگاه، امیدواریم تا پایان سال ۹۹ به زیور طبع آراسته بشود و مخاطبان بتوانند از این اثر استفاده کنند.