به گزارش خبرنگار مهر، انتشارات دانشگاه مفید چهارمین چاپ کتاب «مبانی اندیشه سیاسی در اسلام» نوشته سید صادق حقیقت را با شمارگان ۳۰۰ نسخه، ۲۹۰ صفحه و بهای ۳۵ هزار تومان منتشر کرد. ویراست نخست این کتاب توسط سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت) منتشر می‌شد، اما از ویراست دوم انتشار آن توسط انتشارات دانشگاه مفید صورت گرفت.
چاپ نخست ویراست دوم سال ۱۳۹۲ با شمارگان هزار نسخه و بهای ۱۱,۵۰۰ تومان منتشر شد و چاپ پیشین (سوم) آن نیز به سال ۹۶ با شمارگان ۵۰۰ نسخه و بهای ۲۳ هزار تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
کتاب ۱۲ فصل با این عناوین دارد: «جایگاه سیاست در طبقه بندی دانش اسلامی»، «مقایسه فلسفه سیاسی، شریعت نامه نویسی و اندرزنامه نویسی»، «ارتباط فلسفه سیاسی و فقه سیاسی»، «مبانی کلامی اندیشه سیاسی اسلامی»، «فقه سیاست خارجی»، «اجتهاد، دستگاه تفسیرگر نصوص دینی»، «اندیشه سیاسی اسلامی و روش‌شناسی‌های جدید»، «مبانی اندیشه سیاسی در قرآن و سنت»، «نظریه‌های مشروعیت در اندیشه سیاسی شیعه»، «اسلام و عرفی گرایی»، «ارتباط دین و سیاست در اندیشه سیاسی شیعی» و «رویارویی اندیشه سیاسی اسلامی با تجدد».
محتوای کلی کتاب بررسی جایگاه و مبانی فکر سیاسی در آموزه‌های اسلامی و مقایسه آن با اندیشه سیاسی رایج در جهان غرب است. چیستی فقه سیاسی و مسائل مندرج در آن و همچنین مبانی سیاست خارجی در اندیشه و سیره عملی معصومین (ع) مساله اصلی نویسنده بوده که با استناد به آیات و روایات و ادله موجود در فقه شیعه امامیه به شرح آنها پرداخته است.
سید صادق حقیقت نخست جایگاه سیاست را در طبقه‌بندی علوم و دانش‌های اسلامی مشخص کرده و سپس مقایسه‌ای بین فلسفه سیاسی، شریعت‌نامه‌نویسی و اندرزنامه‌نویسی انجام داده است. آنگاه ارتباط بین فلسفه سیاسی و فقه سیاسی را تحلیل کرده و سپس به بررسی مبانی کلامی اندیشه سیاسی اسلامی نشسته است. وی اصولی مانند مصلحت‌گرایی، عدالت‌محوری، فضیلت‌گرایی، آرمان‌گرایی، وفای به عهد در پیمان‌های خارجی، مقابله به مثل، تقیه و حفظ اسرار، همزیستی مسالمت‌آمیز و نفی سلطه کفار بر مسلمین را از مبانی مهم سیاست خارجی در فقه سیاسی برشمرده و نقش اجتهاد شیعی را در این زمینه تبیین کرده است. روش‌شناسی‌های جدید در عرصه اندیشه سیاسی، مشروعیت در فقه سیاسی اسلام، عرفی‌گرایی و نسبت بین دین و سیاست از دیگر محورهای مهم بحث در این کتاب به شمار می‌رود.
از دیگر مباحث مهم طرح شده در کتاب تفکیک میان اندیشه سیاسی اسلام به دو زیر مجموعه کلاسیک و اندیشه سیاسی مدرن است. اندیشه سیاسی متجددانه در ایران به مشروطه بازمی‌گردد. مسلمانان با روبه‌رو شدن با تجدد، اندیشه سیاسی متفاوتی را طرح ریزی کردند.
برخی از اندیشمندان مسلمانان به توجیه مفاهیم و نهادهای جدید برآمدند و برخی دیگر نیز سعی کردند با رجوع به سنت در مقابل مدرنیته، واکنشی نسبت به اندیشه سیاسی مدرن غرب (به‌ویژه از اندیشه‌های ماکیاولی به بعد) داشته باشند. شخصیت‌هایی مانند علامه نایینی و آخوند خراسانی در دسته اول قرار می‌گیرند. رویارویی اندیشه سیاسی اسلامی با تجدد مبحث مهم نویسنده در فصل آخر کتاب است.