به گزارش خبرنگار مهر، گروه فرهنگ و اندیشه مهر تا چندی پیش یادداشت‌های غیر اداری پرویز قاسمی، رایزن فرهنگی ایران در قرقیزستان را تا ۳۱ شماره منتشر کرد. این یادداشت‌های با محتوای خاطرات قاسمی، گزارش از فعالیت‌های فرهنگی‌اش در این جمهوری آسیای مرکزی؛ دیدارهایش با اهالی فرهنگ و اندیشه قرقیزستان، وضعیت فرهنگی-اجتماعی و سیاسی معاصر در این کشور، اتفاقات کرونایی و… بود. این یادداشت‌ها تصویری عینی از این کشور کمتر حاضر در رسانه‌ها، را به مخاطبان ایرانی ارائه می‌داد. به دلیل استقبال مخاطبان تصمیم گرفتیم انتشار آنها را ادامه دهیم. با سی‌ودومین قسمت از سلسله یادداشت‌های پرویز قاسمی در ادامه همراه شوید که تاریخ چهارم تیر ۱۳۹۹ را با خود دارد:
امروز چهارشنبه است؛ ۴ تیر ۹۹. با آمدن سفیر جدید؛ چندهفته‌ای است دعای کمیل در سفارت برقرار است. در دوره قبل همه برنامه‌های دینی متمرکز در مسجد امام علی (ع) بیشکک بود. بهانه و دلیل هم این بود که با حضور ایرانی‌ها و غیرایرانی‌ها تنها مسجد اختصاصی پیروان اهل بیت در آسیای مرکزی رونق بگیرد.
اینک برگزاری دعای کمیل (و برخی مناسبت‌های دینی) در سالن سفارت دغدغه و تاکید آقای سفیر است. ایشان از نیمه بهمن ۹۸ به بیشکک آمده و سابقه مأموریت در پاکستان و آذربایجان را در پیشینه کاری خود دارد. به هر حال یکی دو ماهی است که مرتب برگزار می‌شود. مدتی بخاطر کرونا تعطیل شد و دو سه هفته‌ای هم هست که با برداشته شدن محدودیت‌های کرونایی بار دیگر از سر گرفته شده است. تقریباً تمام پنجشنبه‌هایی که دعای کمیل بوده به اتفاق خانواده حضور داشته‌ایم.
امام نماز جماعتش خود آقای سفیر است و کمیل خوانانش هم کم نیستند؛ هم خود آقای خرازی و هم آقایان صیادی؛ مکرمی؛ رستمیان و قاسمی. در قرقیزستان الحمدالله از لحاظ مداح و قاری مشکلی نداریم. سال گذشته که برای دهه اول محرم قرار بود یک نفر مداح بیاید و در آخرین لحظه شوربختانه از پرواز جا ماند؛ جور مداحی را مداحان ایرانی و غیر ایرانی همه جوره کشیدند.
همه رقم مداح داشتیم ایرانی؛ آذری؛ تاجیک؛ پاکستانی و… واقعاً چه عزاداری پرشور و حالی از آب در آمد. هرشب هم گزارش مصور و تقریباً زنده عزاداری مسجد امام علی بیشکک در گروه تلگرامی همکاران بیشکک بارگذاری می‌شد. کسی که توفیق حضور در عزاداری مسجد را بنا به هر عللی نداشت به راحتی می‌توانست از طریق گزارش‌های تصویری و ویدئویی رایزن فرهنگی در گروه تلگرامی حس و حال عزاداری مسجد شیعیان بیشکک را بگیرد.
داشتن مداح و قاری در هر جا و در هر مناسبت و محفلی یک حسن بزرگ است که حقیقتاً باید قدر دانسته شود. البته اگر خود رایزن هم روحانی باشد و یا قاری و صدالبته خوش الحان؛ نورعلی نور می‌شود و ایده‌آل هر سفارتخانه‌ای است! و چه خوب می‌شد نگارنده رایزن نیز در کنار علاقه و ارادت به اهل بیت صدای خوشی هم می‌داشت و کار مداحی و قاری را نیز با افتخار برعهده می‌گرفت ولی چکارش می‌توان کرد وقتی از این یکی نعمت و استعداد به طور خدادادی محروم است!
در پایان دعای کمیل پنج شنبه گذشته؛ مداح سفارت طبق معمول همیشه به ذکر دعا پرداخت و همه هم - که تعدادشان به زور به تعداد انگشتان دو دست می‌رسید- آمین گفتند. در لابه‌لای دعاهای آن شب طبق معمول برای شفای بیماران نیز دعا کرد ولی این بار از کسانی هم نام برد: ت. همکار ایرانی سفارت و ح و ی دو تن از معلمان ایرانی مشکوک به کرونا.
با شنیدن خبر یکه خوردیم. گویا همان روز تست کرونای دیپلمات ایرانی ما مثبت اعلام شده بود و دو معلم دیگر نیز در منزل بستری هستند و مشکوک به کرونا. البته از ابتدای برنامه دعای کمیل همان شب یک نوع پریشانی را در رفتار و روحیه برخی همکاران حس می‌کردیم. ما قبلش در جریان این خبرها نبودیم و درست در همان لحظه دعا متوجه این اتفاقات شدیم. واقعاً شوکه کننده بود بخصوص در مورد همکار دیپلماتمان که اتفاقاً در رعایت پروتکل‌های بهداشتی در بین همکاران زبانزد بود. پس از نماز متوجه شدیم اکبر صالحی یکی از ایرانیان مقیم نیز به کرونا مبتلا شده است.
فردای آن روز با تدبیر و هماهنگی سفارت از کلیه همکاران وخانواده‌هایشان تست کرونا گرفته شد. تا روز دریافت جواب و نتیجه نهایی تست دلهره عجیبی بر همه مستولی شده بود. شنبه فردای روز تست؛ نتیجه تست دو نفر – یکی از معلمان ایرانی که در بالا ذکر شد و… منشی بخش کنسولی سفارت - مثبت از آب درآمد و نگرانی‌ها بیشتر و بیشتر شد. قرار بود نتیجه تست هرکس که مثبت باشد از طریق سفارت به همکاران تلفنی اعلام شود. شرایط دلهره آوری بود. قبل از ظهر روز دوشنبه دوم تیر باخبر شدیم صالحی همان ایرانی مقیم قرقیزستان که در بالا ذکر شد (معروف به اکبر موتو) بر اثر کرونا درگذشته است و تصور و پذیرش این اتفاق برای همه ما سخت و غیر قابل باور بود.
از مجموعه همکاران رایزنی فرهنگی نیز یک هفته‌ای می‌شود که همسر یکی از آنها در منزل بستری است و فعلاً منتظر نتیجه تست کرونا است و ولی جان همکار تاجیک تبار رایزنی نیز دو روزی است تمپرچرش بالاست ( تمپرچر = دمای بدن) و سرفه می‌کند و بالاجبار و برای احتیاط از او خواستیم در خانه بماند و استراحت کند. در بحبوحه این نگرانی‌ها و استرس‌ها ساعت ۱۶ روز سه‌شنبه منشی سفارت پیام صوتی در تلگرام گذاشتند. هر تماس از مبدا سفارت این روزها برای ما حس بدی داشت؛ حس کرونایی! این روزهای پر از دلهره اصلاً دوست نداشتیم کسی از سفارت تماس نگیرد! بالاخره با استرس و دلهره و نگرانی پیام صوتی را گوش دادم. در لابلای اولین جمله پیام صوتی منشی سفارت واژه «خوشبختانه» را که شنیدم؛ نفس راحتی کشیدم و خیالم راحت شد.(از این لحاظ که نتیجه تست کرونا مثبت نبوده است.)
تقریباً از اوایل خرداد ماه با عادی شدن اوضاع؛ بسیاری از محدودیت‌های اصلی برداشته شده و زندگی تقریباً به حالت عادی بازگشته است ولی در چند روز اخیر آمار مبتلایان به کرونا به طور صعودی بالا رفته و همین مسئله بار دیگر موجی از نگرانی را در جامعه دامن زده است. شرایط آنقدر به سمت عادی شدن می‌رفت که شرکت‌های هواپیمایی در تدارک بازگشایی پروازهای بین‌الملی خود بودند ولی اوضاع در یک هفته اخیر بار دیگر در برخی کشورها از جمله ایران؛ قرقیزستان؛ قزاقستان، به ناگهان بهم ریخت. اکنون دیگر برخی مسئولان قرقیز ازجمله شهردار بیشکک؛ برخی نمایندگان پارلمان و حتی از تیم ریاست جمهوری… نیز به کرونا مبتلا شده‌اند و صحبت‌ها از احتمال برقراری مجدد محدودیت‌هاست.
به‌منظور پیشگیری‌های لازم و در شرایطی که پس از انجام تست کرونا؛ سفارت خواستار بازگشت همه همکاران به محل کار شده است؛ ما با توجه به شرایط ذکر شده فعلاً همکاران را تا اطلاع ثانوی – تا دوشنبه آینده- از حضور در رایزنی منع کرده و به دورکاری فرستاده‌ایم. تا دوشنبه آینده منتظر می‌مانیم تا ببینیم شرایط کرونایی در قرقیزستان و شهر بیشکک به چه سمت و سویی سوق پیدا می‌کند. صدالبته در این مدت کارهای رایزنی فرهنگی همچون دوره اول دورکاری کمافی السابق ادامه پیدا خواهد کرد.
قاسمی
۹۹/۴/۴