خبرگزاری مهر - گروه استانها؛ مجتبی مهدوی ارفع *: حیا و عفاف، از مکارم اخلاقی و صفات نیکوی انسانی و به منزلۀ درختی تناور و پرثمر است که ریشه در سرزمین ایمان و عقل سلیم بشر داشته و با ایجاد ملکۀ شرم و پرهیز، از ارتکاب گناهان جلوگیری کرده و یکی از میوه‌های ارزشمند آن، حجاب فاخر و پوشش اسلامی می‌باشد.
در حقیقت، به هر میزان که باورمندی فرد به اصول مسلّم اعتقادی قوی‌تر باشد، بُن‌مایه‌های حیا و آزرم در قلب وی راسخ‌تر شده و این نورانیت معنوی، در پرهیزگاری و حجاب تجلّی می‌یابد. حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام فرمودند: إِنَّ الْإِیمَانَ یَبْدُو لُمْظَةً فِی الْقَلْبِ؛ کُلَّمَا ازْدَادَ الْإِیمَانُ، ازْدَادَتِ اللُّمْظَةُ، ایمان چون نقطه‌ای سپید در دل پیدا می‌شود، هر چه ایمان زیاد شود، آن نقطه سپید زیادتر می‌گردد.
همچنین برخی اندیشمندان، «حیاء» را به مثابۀ نفس لوّامه، عامل نظم‌دهنده و سامان‌بخش سبک زندگی انسان بر اساس «عقل» و «شرع» دانسته و پرهیز از شهوت‌مداری و افسارگسیختگی نفس انسان را از برکات آن می‌دانند.
از سوی دیگر، سبک زندگی مؤمنانه و رعایت بایسته‌های شرعی و پرهیز از منکرات، زمینۀ استواری و تقویت باورهای اعتقادی را داشته و این تأثیر متقابل ایمان و عمل، زمینۀ رشد حقیقی انسان را فراهم می‌آورد.
اتّصال و تأثیرگذاری حیا و ایمان در حدّی است که مطابق آموزه‌های اهل بیت علیهم‌السّلام، کسی که حیا ندارد، ایمان هم ندارد و پیوستگی ایمان و حیا چنان مستحکم است که با رفتن یکی، دیگری نیز از میان می‌رود.
یکی از شئونات و رسالت‌های اساسی حکومت اسلامی، از میان بردن موانع هدایت و رشد و نیز هموار کردن مسیر تعالی روحی و معنوی آحاد جامعۀ اسلامی است که یکی از ابعاد آن، نهادینه کردن حیا در جامعه به عنوان «کلید همۀ خوبی‌ها» است.
از ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و در طول سالیان پرحادثۀ گام اوّل، اندیشمندان و نظریه‌پردازان جبهۀ انقلاب اسلامی با تأسّی از تفکّرات امامین بصیر انقلاب بر ضرورت «فرهنگ‌سازی» برای نهادینه‌کردن اصل عفاف و حجاب تأکید کرده‌اند؛ لیکن در عرصۀ سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی، تدوین راهکارهای واقع‌بینانه و اجرایی برای آن اقدام اساسی و مؤثری صورت نگرفته است و تصمیم‌سازان صرفاً به تقنین مقرّرات بسنده نموده‌اند.
تجربیّاتی موفّق همچون فراگیری فرهنگ مواسات، همدلی، خدمت‌رسانی جهادی و حضور مردم در عرصه‌های گوناگون دینی و فرهنگی از جمله حرکت عظیم میلیونی اربعین، نمونه‌های عینی برای این واقعیّت هستند که توده‌های مردم در هر سطح و قشر فکری و فرهنگی، چنانچه در معرض تبلیغ مناسب و توأم با رویکرد اقناعی مناسب قرار گیرند، سینۀ گشاده‌ای برای پذیرش حقّ داشته و برای همراهی با آموزه‌های شرعی، عقلی و منطقی آمادگی دارند.
پس عدم توفیق در عرصۀ ترویج عفاف و حجاب، متأثّر از عواملی است که بایستی به دقّت بررسی شده و پس از کشف ایرادات، چالش‌ها و آسیب‌های مسیر طی‌شده، ادامۀ آن مسیر اصلاح و روش‌ها و روندها به‌سامان شود.
در گام دوم انقلاب اسلامی، توجّه بیشتر به گفتمان برتر حیا و حجاب با تکیه بر رویکرد اقناعی و فرهنگ‌سازی مناسب، برای پالایش جامعۀ اسلامی از مظاهر گناه‌آلود ضروری می‌نماید که این امر نیازمند نظریه‌پردازی و گفتمان‌سازی نخبگان انقلابی، همکاری و هم‌افزایی تمامی نهادهای مسئول و نیز حضور و مجاهدۀ همۀ دلسوزان دین و فرهنگ جامعه می‌باشد.
مساجد مقدّس نیز که از صدر اسلام تاکنون، مهم‌ترین کانون رشد و هدایت مسلمین و مایه حیات و قلب تپنده جامعه اسلامی بوده‌اند، می‌توانند بیشترین نقش را در تحقق این امر داشته باشند مشروط بر اینکه موانع و مشکلات پیش روی آنها مرتفع و زمینه اثرگذاری بیشتر آنها در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی فراهم گردد.
*رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد استان‌های خراسان