پرستار فرشته‌ی رحمت برای بیمار است. آن وقت که بیماراز همه جا دستش کوتاه است، در آن ساعاتی که حتی همسر، فرزندان و پدر و مادر بیمار هم بالای سرش نیستند، چشم امیدش بعد از خدا به پرستار است.
وَ مَنْ أَحْیَاهَافَکَأَنَّمَاأَحْیَاالنَّاسَ جَمِیعًا و هر کس نفسی را زنده کند گویا همه مردم را زنده کرده است (مائده ۳۲)
زحماتی که می‌کشند و رنج‌های که می‌برند را کسی نمی‌بیند. گاهی یک لبخند به بیماردل افسرده، به او جانِ دوباره می‌دهد. پرستاری، احساسی آکنده از انسان دوستی و گذشت و بردباری است. پیشه‌ای که با همه ناملایمات و بی توجهی‌ها همواره در بزنگاه‌های خاص همچون این روزگار نقش برجسته و بی همتای خود را ایفا کرده است.