به گزارش خبرنگار مهر، از مجموعه کشورهای اسلامی، کتاب «مالزی» تألیف سید حمزه صفوی استاد دانشگاه تهران و رئیس مؤسسه آینده پژوهی جهان اسلام به همت سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی در سال ۱۳۹۵ منتشر شده است.
نگرش و تحقیق پیرامون مالزی از این منظر حائز اهمیت است که این کشور از معدود کشورهایی در جنوب شرق آسیا است که با اکثریت مسلمانان، به شدت از تنوع قومی برخوردار است. به علاوه پیشرفت چشمگیر مالزی در دهه‌های اخیر و رشد و توسعه همه جانبه‌ی آن می‌تواند به عنوان الگویی برای کشورهای اسلامی محسوب گردد. بر این اساس اثر حاضر قصد دارد گزارشی کامل از وضعیت گذشته و حال مالزی به دست دهد و مبنایی محکم و بومی برای تحقیقات بعدی فراهم آورد.
فهرست مطالب این اثر عبارت است از:
مقدمه
فصل اول: جغرافیای طبیعی و انسانی مالزی
فصل دوم: ساختار اقتصادی
فصل سوم: سیاست و حکومت در مالزی
فصل چهارم: وضعیت اجتماعی، آموزشی و فرهنگی
فصل پنجم: صنعت گردشگری مالزی
فصل ششم: نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها از منظر سیاسی و امنیتی
نویسنده در فصل نخست تصویری از جغرافیای طبیعی و انسانی مالزی به دست می‌دهد و سپس براساس وضعیت توپوگرافی و طبیعی این کشور، صورت بندی‌های مختلف از ناهمواری‌ها، هیدرولوژی و پوشش گیاهی و زندگی جانوری، جغرافیای انسانی کشور مالزی و سابقه تاریخی تشکیل جمعیت و جوامع مالزی را تبیین می‌کند.
در فصل دوم به ساختار اقتصادی و برنامه‌های تحول اقتصادی مالزی اشاره می‌شود. در این فصل همچنین شاخص‌های اقتصادی مالزی به تفصیل بیان شده است. صفوی، در فصل سوم با توضیح مالزی در دوره‌های مختلف تاریخ، شیوه‌های نوظهور و ساخت‌یابی صورت بندی‌های مختلف در هر دوران را نشان می‌دهد. سپس قانون اساس مالزی را بررسی نموده و در ذیل آن به ساخت یابی سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه اشاره می‌شود. در ذیل همین بحث صورت بندی‌های مختلف احزاب این کشور را توضیح می‌دهد. نویسنده در ادامه با بررسی وضعیت شیعیان در مالزی سیاست‌های دولت مالزی در قبال شیعیان را بررسی نموده و همچنین سیاست خارجی مالزی و عضویت آن در سازمان‌های منطقه‌ای و بین المللی را مورد تحقیق و ارزیابی قرار می‌دهد.
در فصل چهارم این کتاب که به وضعیت اجتماعی، آموزشی و فرهنگی کشور مالزی اختصاص دارد، نقش دین و فرهنگ در شکل‌گیری هویت مردم این کشور و نقش و تأثیر فرهنگ عربی در فرهنگ مالزی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. سپس نویسنده در همین فصل با اشاره به الگوی زندگی و آداب و رسوم در مالزی به وضعیت زنان در مالزی و عناصری چون هنر و ادبیات آموزش، بهداشت و رسانه‌های گروهی نیز توجه ویژه ای مبذول داشته اند.
در فصل پنجم با عنوان صنعت گردشگری در مالزی به طور مجزا به بررسی وضعیت این صنعت پرداخته شد، به این دلیل که مالزی یک از مهمترین کشورها در جنوب شرق آسیا محسوب می‌شود که رشد چشمگیری در حوزه گردشگری داشته است و این صنعت یکی از مهمترین کشورها در جنوب شرق آسیا محسوب می‌شود که رشد چشمگیری در حوزه گردشگری داشته است و این صنعت یکی از منابع مهم درآمدی مالزی محسوب می‌گردد. در این بخش نویسنده تلاش می‌کند تا وضعیت کشور مالزی در جذب گردشگران خارجی، تعداد گردشگران خارجی که به این کشور وارد می‌شوند، استراتژی‌های توسعه گردشگری، جاذبه‌های گردشگری، چالش‌های موجود بر سر راه گردشگری در کشور مالزی و غیره مورد بررسی قرار گیرد.
در نهایت در فصل ارزیابی با بهره گیری از روش SWOT نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدات پیش روی مالزی در ارتباط با هر کدام از موضوعات سیاسی، نظامی و امنیتی به طور جداگانه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
در مقدمه این اثر به قلم سیدحمزه صفوی آمده است: نگرش و تحقیق پیرامون مالزی از این منظر حائز اهمیت است که این کشور از معدود کشورهایی در جنوب شرق آسیا است که با اکثریت مسلمان، به شدت از تنوع قومی برخوردار است (با اقلیت‌های چینی و هندی و اکثریت مالایی) تا قبل از ۱۹۸۰ بیش از ۵۰ درصد مردم این کشور، زیر خط فقر قرار داشتند در حالی که بنابر آمار رسمی مالزی، هم اکنون کمتر از ۴ درصد مردم زیر خط فقر هستند. از ۱۹۸۱ تا ۲۰۰۳ در دوران نخست وزیری ماهاتیر محمد دوران شکوفایی اقتصادی مالزی آغاز گردید و رشد اقتصادی در این کشور به طور متوسط حدود ۱۰ درصد بوده، در حالی که تورم به طور متوسط تک رقمی بوده است و این رشد متأثر از سیاست‌های اقتصادی در دوران نخست وزیری ماهاتیر محمد می‌باشد.
پیشرفت چشمگیر مالزی و نقش مهمی که ماهاتیر محمد در دوران نخست وزیری‌اش طی سالهای ۱۹۸۱ تا ۲۰۰۳ در راستای رشد و توسعه همه جانبه مالزی ایفا کرد می‌تواند به عنوان الگویی برای همه کشورهای اسلامی محسوب گردد. از سیاست‌های مهم در دوران نخست وزیری وی می‌توان به گسترش خصوصی سازی اشاره کرد. اندیشه او به طور خلاصه تعادل نزدیک دولت و بخش خصوصی بود. خصوصی سازی در صنایع کوچک نیز نقش مهمی در توسعه اقتصادی مالزی ایفا کرد. همچنین مالزی با شروع نخست وزیری ماهاتیر محمد، سیاست خارجی فعالی در پیش گرفت و زمینه مساعدی برای گسترش ارتباط با سایر کشورها و رشد سرمایه گذاری خارجی در این کشورها فراهم گردید.
امنیت و ثبات داخلی در مالزی به عنوان یکی دیگر از فاکتورهای مهم در جذب سرمایه گذاری خارجی می‌باشد. مالزی در این دوران با استفاده از این استراتژی زمینه را برای ورود صنایع کشورهای توسعه یافته به کشور خود فراهم نمود. به باور کارشناسان، مالزی الگویی از هماهنگی نژادی شمرده می‌شود که چندین نژاد با صلح و به دور از هر گونه آشوب از زمان استقلال تاکنون در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.