به گزارش خبرگزاری مهر، فارس نوشت: بنده از کَم و کِیف ماجرای درگیری نماینده مجلس و سرباز راهور اطلاعی ندارم اما این ماجرا را باید فراتر از یک اتفاق تلقی کرد.
فرض کنیم ثابت شد این نماینده، سرباز بینوا را مورد ضرب و شتم قرار داده و در اتفاقی بی‌نظیر (و شاید محال) از مجلس اخراج شد!
ثم ماذا؟
به نظر این ماجرا نه فرصتی برای اثبات قانونمداری و نوع نگاه جریان خودی به مردم و برخورد با تخلفات تلقی بلکن نوعی فرصت برای توجه به تلنگری بزرگ است که چگونه از دیالمه‌ها و خامنه‌ای‌ها و… در اوایل انقلاب تا صدها مسئول پاکدست، مؤمن و تلاشگر دهه ۶۰ به اینجا رسیدیم؟
رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با برخی از مسئولان و کارگزاران نظام در ۲۰ فروردین ۹۷، با اشاره به فضای حاکم بر مدیران دهه‌ی ۶۰ و حال و هوای آن روزها، با انذار همه مسئولان به بلیّه تدریج و غفلت از اثرات این بلیه مانند سقوط و عقبگرد و…، فرمودند "یادتان هست احساسات خودتان در آن دهه را؟ یادتان هست رفتار خودتان در آن دهه را؟ یادتان هست بی‌اعتنایی به مال را که در آن دهه داشتید؟ اهتمام به خدمت را که در آن دهه داشتید؟ اینکه اساتید اخلاق دائماً ماها را توصیه می‌کنند به اینکه مراقبت داشته باشید - مراقبه، یکی از کارهای اساسی مراقبه است - مراقبه برای همین است؛ مراقب خودمان باشیم."
طبیعتاً این فرمایش آقا فقط ناظر به نوع کارکرد و عبادت فردی و… مسئولین نبود بلکن ابعاد بسیار گسترده‌تری را مدنظر داشتند.
آیا در طول سالیان گذشته در نوع سیاست‌ورزی، کنش‌های سیاسی، برنامه‌ریزی‌ها و حزب‌بازی‌ها و… به این تلنگر آقا توجه شد؟
تا چه حد سعی شد در تربیت و اخلاق سیاسی خود بعد از این تَنَبُّه رهبر انقلاب تجدیدنظر کنیم و براساس این نوع تربیت و نگاه، هزینه کنیم برای افراد و به آنها جایگاه و… بدهیم؟
بسیاری از رفتارهای هزینه‌زای افراد منتسب به جریان انقلابی ریشه در عدم دقت در نکته ظریفی دارد.
ما همواره دنبال این هستیم ببینیم فلان فرد که قصد بر عهده گرفتن مسئولیتی را دارد آیا کار "خلاف شرع" انجام داده یا نه، در حالیکه بسیاری از مصائب و هزینه‌ها بر سر عدم دقت افراد در انجام ندادن رفتارهای "خلاف شأن" است و عدم رعایت این نکته کم‌کم انسان را به وادی توجیه اقدامات خلاف شرع هم می‌کشاند.
برای روشن شدن مطلب کافی است به عنوان نمونه به ریشه‌ی باور و یقین مردم به عملکرد این روزهای رئیس قوه قضائیه نگاه کنیم.
این روزها اگر فردی مانند آیت‌الله رئیسی براحتی با مفاسد درونی و بیرونی قوه قضائیه در حال مبارزه است و برخلاف بی‌اعتمادی مردم به بسیاری از مسئولان، اقشار مختلف به او باور و یقین دارند، دلیلی ندارد جز توجه و تذکر همیشگی به خود برای حفظ حدود "شرع" و "شأن" یک خادم مردم در نظام اسلامی و حفظ اخلاق و روحیات دهه شصتی چه آنگاه که در ۲۰ سالگی و هنگام تصدی مسئولیت دادستانی کرج و در برابر اصرار فردی مبنی بر اهدای زمین وسیعی به دادستان جوان به خودش یا تقسیم آن بین نیازمندان، با حواله دادن آن فرد به نهادهای کمک‌رسانی به محرومین، گفت "اگر من که در این شهر هیچ چیز ندارم و حتی شب‌ها هم در دادسرا می‌خوابم این زمین را قبول کنم، هزار فکر نابجا در ذهن مردم می‌آید و دیگر نمی‌توانند به من اعتماد کنند" تا زمانی که جزو مسئولان عالی‌رتبه دستگاه قضا بود و گرفتن خانه تخفیفی مرسوم ما از قبول خرید خانه اعیانی مصادره‌ای از عوامل رژیم پهلوی پرهیز کرده و با گفتن این جمله که "مردم انقلاب نکردند که مدیرانشان بروند در خانه‌های اشرافی زندگی کنند" ترجیح داد تا با هر زحمتی که بود، منزلی را تهیه کند و چه پس از قبول منصب خادمی امام رضا (علیه‌السلام) که علی‌رغم هیچ منع شرعی و قانونی برای بهره‌مندی از امکانات در تراز تولیت این آستان رفیع، در تمامی سالیان حضور در مشهد مقدس ترجیح داد در سوئیتی بسیار محقر و کوچک در چند ده متری حرم مطهر سکنی گزیند.
اگر امروز به دنبال توفیق جریان انقلابی هستیم، تنها راه ما بازگشت بزرگان و سردمداران جریان انقلابی به صفا و اخلاص و روحیات دهه ۶۰ و تربیت نسل جدید براساس همان مکتب است.