حجت الاسلام حصیری خراسانی در گفتگو با خبرنگار مهر به مناسبت میلاد با سعادت نهمین امام شیعیان حضرت جواد الائمه (علیه السلام) بیان کرد: دوران زندگی پر برکت امام جواد (علیه السلام) یکی از مهمترین دوره‌های تاریخ اسلام و شیعه است و دوره‌ای پر فراز و نشیب و عصر امتحان سخت خواص و شیعیان بود.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره به امتحانات و فتنه‌های دوران امام جواد (علیه السلام) تصریح کرد: در آن زمان جامعه شیعی در معرض چند امتحان بسیار مهم قرار گرفت که هیچکدام در دوران ائمه قبل از ایشان سابقه نداشت و به عبارتی ابتلاء خاص در مقابل ابتلاء عام بود.
وی ضمن تشبیه جریان کربلا و واقعه غمبار عاشورا به ابتلاء عام شیعیان، وقایع زمان امام جواد (علیه السلام) را نمونه‌ای از امتحانات خاص شیعیان دانست و با تقسیم ایام زندگانی نورانی امام نهم شیعیان به چهار دوره بسیار مهم، افزود: با ولادت ایشان خط بطلان مجددی بر تفکرات «فرقه واقفیه» کشیده شد که ادعا می‌کردند امام رضا (علیه السلام) فاقد فرزند است و نسلی از ایشان باقی نیست و حتی بعد از ولادت این مولود پر برکت تشکیک کرده و تعدادی از «هاشمیون» و بستگان مغرض، در مقابل امام زمان خود یعنی علی بن موسی‌الرضا (علیه السلام) جسارت را به جایی رساندند که قیافه شناس آورده و امام جواد (علیه السلام) را روبروی او نشاندند و از قیافه شناس خواستند پدر ایشان را در میان جمع تشخیص دهد!
حجت الاسلام حصیری خراسانی با بیان اینکه دومین امتحان سخت شیعیان در آن دوره، انحراف برخی خواص به جهت مال و اموال دنیوی و تصرف وجوهات شرعی بود، تصریح کرد: تعدادی از وکلای امام کاظم (علیه السلام) برای تصرف وجوهات دریافتی از شیعیان، امامت امام رضا (علیه السلام) را انکار کرده و بعد از آن نیز قصد داشتند با انکار امامت جواد الائمه (علیه السلام) آن مسیر غلط را ادامه دهند.
وی افزود: سومین آزمایش جامعه شیعی در آن دوران، امامت وجودِ نورانی حضرت جواد الائمه (علیه السلام) در سن و سال کم بود که بنا به ۲ نَقل مختلف، سن ایشان در زمان امامت ۷ یا ۹ سال بود که این اتفاق قبل از ایشان، دارای سابقه نبود و همین امر موجب تشکیک بسیاری از شیعیان آن دوره شد اما با درایت و اخلاص و خضوع و خشوع مثال‌زدنی برخی از خواص شیعه آن دوره مانند جناب علی بن جعفر (علیه السلام)، این آزمایش مهم برای شیعیان با سربلندی به پایان رسید. جناب علی بن جعفر (علیه السلام) با آنکه در آن دوره پیرمرد مسن و صاحب جایگاه عظیم و رفیعی در میان شیعیان بود ولی با بصیرت و دینداری که داشت از همان ابتدای شروع امامت حضرت جواد الائمه (علیه السلام)، همواره سعی در شناساندن جایگاه ایشان به عنوان امام معصوم داشت تا جایی که هرگاه ایشان را می‌دید دست ایشان را می‌بوسید و از منبر پایین می‌آمد و جای خود را به ایشان می‌داد و در حقیقت خودش را برای حضرت خرج می‌نمود.
استاد حوزه علمیه قم با بیان اینکه چهارمین و مهمترین قسمت زندگی نورانی امام جواد (علیه السلام) آماده نمودن شیعیان برای عصر غیبت است، افزود: با توجه به امامت حضرت جواد (علیه السلام) در دوران کودکی و اثبات علم و ظرفیت امامت در سنین پایین در نزد شیعیان، در حقیقت آمادگی در جامعه شیعه برای پذیرش امامت حضرت حجت (عج) در سال‌های بعد ایجاد شد.
وی در پایان گفت: ایجاد این حجم از شک و شبهه و ابتلائات خاص در دوره زندگی نورانی امام جواد (علیه السلام) باعث غربت ایشان در برهه‌ای از زمان شد و دشمن جرأت پیدا کرد که بر ایشان جسارت کند و در نهایت نیز در سنین جوانی ایشان را به شهادت رساند و این درسی است که در زمان کنونی باید سرلوحه ما باشد که اگر امام جامعه از سوی مردم تنها بماند، دشمن جرأت جسارت پیدا می‌کند.