به گزارش خبرنگار مهر به نقل از ساینس دیلی، به گفته محققان دانشگاه کالج لندن، این مطالعه برای اولین بار نشان می‌دهد بیماران کرونایی که با سطح سدیم پایین به بیمارستان مراجعه می‌کنند دو برابر بیشتر از بیماران با سدیم طبیعی نیاز به لوله گذاری یا سایر روش‌های تقویت تنفس پیشرفته دارند.
علاوه بر این، محققان دریافتند بیمارانی که در طول مدت اقامت در بیمارستان میزان سدیم بالایی دارند، سه برابر بیشتر از بیماران دارای سطح طبیعی سدیم در طول بستری با احتمال مرگ روبرو هستند.
محققان معتقدند اندازه گیری سدیم می‌تواند پزشکان را آگاه کند که کدام یک از بیماران کرونایی در معرض خطر بالای وخامت بیماری و مرگ قرار دارند. سطح سدیم می‌تواند تصمیم گیری در مورد اینکه آیا بیمار کووید ۱۹ نیاز به بستری شدن یا نظارت در بخش مراقبت‌های ویژه دارد را راهنمایی کند.
سدیم یک ماده معدنی ضروری است و به تنظیم حجم مایعات در بدن و فشارخون کمک می‌کند.
پزشکان معمولاً مقادیر بالای سدیم را با تزریق درون وریدی درمان می‌کنند و سدیم کم نیز ممکن است نیاز به تزریق درون وریدی، محدودیت مایعات یا داروها داشته باشد.
از دست رفتن مایعات به دلیل اسهال، استفراغ، تعریق و عدم نوشیدن آب کافی منجر به افزایش سطح سدیم می‌شود. از اینرو محققان بر اهمیت جلوگیری از کمبود آب در هنگام بستری شدن در بیمارستان برای بیماران کرونایی تأکید کرد.