به گزارش خبرنگار مهر، شهرام گیل آبادی یکی از نمایشنامه نویسان و کارگردان های تئاتر ایران است که علاوه بر فعالیت در عرصه تئاتر، سابقه مدیریت فرهنگی و هنری را هم در کارنامه کاری خود به ثبت رسانده است.
وی که در حال حاضر به عنوان مدیرعامل خانه تئاتر فعالیت می کند، درباره موضوع حریم مجموعه تئاتر شهر و شرایطی که در فضای پیرامون این مجموعه وجود دارد نقطه نظرات خود را مطرح کرد.
وی درباره آسیب هایی که نداشتن حریم مشخص تئاتر شهر در عرصه فرهنگ و هنر به همراه دارد، به خبرنگار مهر گفت: واقعیت موضوع این است هر ساختمانی یک هویتی برای شهر است و شهر هم به عنوان موجود و پدیدهای زنده، پویا و تأثیرگذار است. وقتی بحث حریم را میکنیم موضوع حرمت مطرح میشود و حرمت برخی هویتها باید حفظ کرد. تئاتر شهر به عنوان محور و نقطه ثقل منظر نمایش کشور، حتماً نیاز به این دارد که حرمت اش حفظ شود و حفظ کردن حرمت تئاتر شهر به مثابه حفظ حرمت اندیشه، معرفت و فکر است.
تئاتر شهر به عنوان محور و نقطه ثقل منظر نمایش کشور، حتماً نیاز به این دارد که حرمت اش حفظ شود و حفظ کردن حرمت تئاتر شهر به مثابه حفظ حرمت اندیشه، معرفت و فکر استگیل آبادی اظهار کرد: اگر بی توجه به مکانهای فرهنگیمان باشیم بدون شک این بی توجهی به مجموعه فرهنگ و هنر کشور لطمه خواهد زد.
مدیرعامل خانه تئاتر معتقد است اینکه حریم تئاتر شهر را به نسبت مشکلات و پیچیدگیها اقتصادی، پیچیدگیهای معیشتی مردم و مشکلات جدیای که مردم با آن دست و پنجه نرم میکنند به فراموشی بسپاریم، بی توجهی است و شهرداری و اساساً ارگانهای دیگری مانند نیروی انتظامی و بهزیستی که متولی هستند باید به تاریخ نسبت به این بی توجهی پاسخ دهند.
این هنرمند عرصه تئاتر با بیان اینکه تئاتر شهر تنها یک مکان نیست، تأکید کرد: تئاتر شهر در ارتباطات راهبردی، نماد پیشروی بخشی از فرهنگ کشور است. وقتی وارد پارک دانشجو که اسمش دانشجوست و محوطه مجموعه تئاتر شهر به عنوان نگین پارک است میشویم متأسفانه صحنههای خوبی نمیبینیم و متأسفانه تبدیل به جولانگاه کج رویها، آسیبهای اجتماعی و ربایشهای مختلفی که دل مردم را به درد میآورد و خاطره خوشی از آن فضا در ذهن مردم نمیگذارد، شده است.
بی توجهی به تئاتر شهر دهن کجی جدی به فرهنگ است
گیل آبادی متذکر شد: بی توجهی به پارک دانشجو و مجموعه تئاتر شهر بی توجهی و دهن کجی جدی به فرهنگ کشور است.
این مدیر فرهنگی و هنری در ادامه سخنان خود یادآور شد: به یقین باید حرمت تئاتر شهر و پارک دانشجو حفظ شود و در عین حال حرمت مردم نیز باید حفظ شود. ما اگر کار فرهنگی و هنری انجام میدهیم برای این است که حرمت مردم را حفظ کنیم، به خاطر این است که مردم را عزیز و ارجمند بداریم و برای شان توسعه فکری ایجاد کنیم. پیشاهنگی فعالیتهای فرهنگی و هنری ارج گذاشتن به انسان است.
وی معتقد است با توجه به چیزی که الان در حال وقوع در پیرامون تئاتر شهر است، یک فاجعه در حال رخ دادن است و ثبت این موضوع به نام ما در تاریخ یکی از نقیصههایی جدی است که در قبال آن پاسخی برای آیندگان نداریم.
اینکه بعضی از ارگانها به غلط هنر را در مقابل مردم و در مقابل دستفروشان شریفی که برای قوت روزانه خودشان تلاش میکنند قرار میدهند، یکی از خطاهای جدی سیاستگذاری است و یکی از اشتباهات مشخص و روشنی است که جز فرار رو به جلو نیستگیل آبادی ادامه داد: حرمت و حریم تئاتر شهر، حریم پارک، حریم شهر به عنوان موجودی زنده و حرمت مردم باید مدنظر قرار بگیرد و باید تصمیم جدی و عاجلی برای حریم تئاتر شهر گرفته شود.
این نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر تصریح کرد: اینکه بعضی از ارگانها به غلط هنر را در مقابل مردم و در مقابل دستفروشان شریفی که برای قوت روزانه خودشان تلاش میکنند قرار میدهند، یکی از خطاهای جدی سیاستگذاری است و یکی از اشتباهات مشخص و روشنی است که جز فرار رو به جلو نیست.
وی متذکر شد: عضو محترم شورای شهر باید نقص خود، نقص برنامهریزی و نقص کوتاهیهای خود را بپذیرد و نباید فرار رو به جلو بکند. حریم تئاتر شهر باید در نظر گرفته شود و به دستفروشان شریف هم باید ارج گذاشته شود. سیاستمداران، سیاستگذاران و سیاستبازان نباید از احساسات مردم سوءاستفاده کنند تا فرار رو به جلو داشته باشند و اصل موضوع را مخدوش کنند.
گیل آبادی با بیان اینکه باید فکری عاجل برای تئاتر شهر و حریم تئاتر شهر به عنوان یک مکان فرهنگی جهانی که نقطه ارتباطات راهبردی هنر است بشود، تأکید کرد: هیچ هنرمندی مخالف این نیست که برای دستفروشان شریفی که برای روزی حلال تلاش میکنند فکری شود. یادمان باشد که هنرمندان کار هنری میکنند تا مردم توسعه فکری داشته و از زندگی بهتری بهره مند شوند. هنرمندان تلاش میکنند و جامعه را به خاطر مردم نقد و تحلیل میکنند پس هنرمندان نمیتوانند روبروی مردم قرار بگیرند. هنرمندان هر لحظه و هر نفس پشتوانه مردم هستند و از موضع خود هم کوتاه نمی آیند.
متأسفانه کاری که در حال اتفاق است و اندیشهای که از سوی برخی در رسانهها مطرح میشود اندیشهای چرک و کثیف است
مدیرعامل خانه تئاتر در ادامه سخنان خود تصریح کرد: متأسفانه کاری که در حال اتفاق است و اندیشهای که از سوی برخی در رسانهها مطرح میشود اندیشهای چرک و کثیف است و این اندیشه چرک و کثیف یک فرار رو به جلو است تا برخی از مسئولیتهای خودشان شانه خالی کنند و مسئولیت پذیر نباشند.
وی معتقد است حریم تئاتر شهر یکی از جدیترین موضوعاتی است که مطالبه عمومی تئاتر کشور، فرهنگ کشور و مردم شریفی است که در شهر به عنوان پدیده و موجودی زنده، زندگی میکنند.
گیل آبادی درباره برخی اظهار نظرها مبنی بر اینکه ایجاد حریم برای تئاتر شهر باعث ایجاد فاصله میان تئاتر و مردم می شود، یادآور شد: تئاتر شهر رها شده است؛ از درگیری پلیس تا دزدان به داخل تئاتر شهر کشیده میشود تا درگیریهای خونین که در بیرون آن اتفاق میافتد. معتقدم باید حرمت و حریم تئاتر شهر رعایت شود و موقعی حرمت و حریم رعایت میشود که فرهنگ و ارزش مردم را بفهمیم و برای ارزش گذاشتن به مردم و داشتههای فرهنگی کشور برنامهریزی کنیم.
چرا حصارهای قوه قضاییه و کاخ گلستان برداشته نمیشود مگر این بناها متعلق به شهر نیست؟
این مدیر تئاتری تأکید کرد: من معتقدم باید در خیابان ۱۵ خرداد حصارهای ساختمان تاریخی قوه قضاییه برداشته شود، حصارهای وزارت امور خارجه برداشته شود و اگر حصارها برداشته نمیشود پس دلیلی دارد. شورای شهر که درباره خوب نبودن حصار صحبت میکند چرا حصارهای قوه قضاییه و کاخ گلستان برداشته نمیشود مگر این بناها متعلق به شهر نیست؟ چرا در باغ ملی باز نمیماند تا مردم از آن استفاده کنند؟ اگر استدلال شان به موضوعات جهانی است که همه ساختمانها در همه جا در نزدیکترین وضعیت به مردم قرار گرفته پس تمام بناها از جمله قوه قضاییه، وزارت خارجه و کاخ گلستان را هم در نزدیکترین وضعیت به مردم قرار بدهند، مگر این ساختمانها هم متعلق به مردم نیست؟
وی تصریح کرد: اگر استدلال شان چیز دیگری است و حصار خوب است پس حریم تئاتر شهر را هم با حصار مشخص کنند و در منظر شهری به گونهای طراحی شود که به چشم نیاید و فقط حریم را رعایت کند. اگر حصار بد است پس باید برای همه جا بد باشد، اگر بد است دیگر ساختمانهای مردم را هم به مردم برگردانند.
گیل آبادی در پایان سخنان خود متذکر شد: منظری که تئاتر شهر در حال حاضر دارد زشتترین منظری است که دور از فضای کلی و بلایی کلی که بر سر فرهنگ کشور آمده نیست.