حجت‌الاسلام علی مینا پور در گفتگو با خبرنگار مهر، با تبریک ایام میلاد امام حسین علیه السلام، برادر گرامی‌شان ابوالفضل العباس (ع)، فرزندشان امام سجاد علیه السلام و نیمه شعبان میلاد امام زمان ارواحنا فداه گفت: درباره زندگی عباس (ع) تا قبل از واقعه کربلا اطلاعات تاریخی چندانی وجود ندارد. تنها ماجرایی که از حیات آن حضرت نقل شده حضور در جنگ صفین است و باقی آنچه وجود دارد مربوط به واقعه کربلا است.
وی افزود: در سال تولد عباس (ع) اختلاف وجود دارد و این اختلافات به دلیل بیان سن آن حضرت از ۱۶ تا ۱۸ سال در زمان شهادت پدرش امیرالمومنین (ع) است. قول مشهور این است که قمر بنی هاشم (ع) در چهارم شعبان ۲۶ هجری قمری در مدینه به دنیا آمد. زمانی که به دنیا آمد، امیرالمومنین علی (ع) او را در آغوش گرفت و عباس نامید، در گوشش اذان و اقامه گفت و بازوهایش را بوسید و گریه کرد و در پاسخ به ام‌البنین (س) که دلیل گریه او را جویا شد، فرمود دو بازوی عباس در راه یاری حسین (ع) جدا می‌شود و خداوند در ازای دو دست بریده‌اش، دو بال در آخرت به او عنایت می‌کند. طبق روایات، به علت فداکاری و جانفشانی قمر بنی هاشم (ع) در راه سیدالشهدا (ع) و آبرویی که نزد پروردگار عالم یافته‌اند، خداوند متعال لقب باب‌الحوائج را به حضرت ابوالفضل العباس (ع) عطا نموده است.
این پژوهشگر مسائل دینی با اشاره به ثبت حضور عباس (ع) در جنگ صفین در برخی از کتاب‌های متاخر افزود: قمر بنی هاشم (ع) از جمله افرادی بود که به فرماندهی مالک اشتر در جنگ صفین به فرات حمله کردند و برای لشکریان امیرالمومنین علی (ع) آب آوردند. در همین کتاب‌های متاخر، کشته شدن ابن شعثاء و هفت تن از پسرانش به دست حضرت عباس (ع) نیز جز حوادث جنگ صفین نقل شده است؛ مردم شام قدرت ابن شعثاء را برابر با هزار سوار می‌دانسته‌اند. به گفته برخی از نویسندگان، درباره زندگی عباس بن علی پس از جنگ صفین تا زمان وقوع واقعه کربلا چیزی در منابع تاریخی نقل نشده است.
وی در ادامه گفت: بنا بر آنچه در کتب تاریخ آمده است، حضور در واقعه کربلا مهمترین فراز زندگی عباس بن علی (ع) است و بخشی از اهمیت وجودی حضرت نزد ما شیعیان، ناشی از نقش برجسته و پررنگی است که در واقعه کربلا داشته است. همه مورخین عباس (ع) را یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های قیام امام حسین (ع) عنوان کرده‌اند ولی کتاب مستقلی درباره حضرت در همراهی با امام حسین (ع) نگاشته نشده است.
حجت‌الاسلام علی مینا پور با اشاره به بحث کادرسازی و آموزش اصحاب در قیام امام حسین (ع) گفت: آنچه ما در همراهی ایشان با امام حسین علیه السلام در طول قیام حضرت، بسیار تأثیر گذار می‌بینیم آن است که ابوالفضل العباس (ع) توانستند در قیام آن حضرت نه فقط به عنوان برادر بلکه به عنوان سردار و سرباز امام در اندیشه سازی و آموزش اصحاب با سخنان تأثیر گذار در طول سفر به نحو احسن انجام وظیفه کند. ایشان جز معدود اشخاصی هستند که از جانب امام معصوم علیه السلام زیارتنامه مأثوره دارند. در مجموع مضامین زیارتنامه حضرت عباس (ع)، سخنان زیبایی وجود دارد که امام صادق علیه السلام در مورد عمویشان عباس (ع) فرموده‌اند و فقط در مقام یک معصوم گفته می‌شود و همه نشان از بینش عمیق و بصیرت بالای آن حضرت است.
وی افزود: مرحله اول برای یک انسان وارسته، تسلیم بودن در برابر امر خدا و پیامبر و اهل بیت (ع) است که حضرت عباس (ع) این تسلیم را به خوبی در عمل نشان دادند. مرحله دوم مقام تصدیق بندگی خدا و تصدیق راه امامان معصوم (ع) است که ابوالفضل العباس (ع) با صداقت تمام به آن رسیده‌اند. وفاداری، سومین ویژگی برجسته و آموزنده قمر بنی هاشم (ع) محسوب می‌شود؛ مقامی تأثیرگذار از مقامات حضرت ابوالفضل العباس (ع) که در راه همراهی با امام (ع) تجلی دارد. مقام دیگر، نصیحت و خیرخواهی و اخلاص در خدمت به برادر بزرگوارشان است که در وجود حضرت به خوبی دیده می‌شود.
استاد حوزه علمیه با اشاره به مؤثر بودن حضرت ابوالفضل علیه السلام در راستای کادرسازی، اندیشه سازی و آموزش نیروهای همراه قیام گفت: حضرت در مکه سخنانی را ایراد فرموده و واقعیت و ماهیت بنی‌امیه را افشا و منزلت امام حسین (ع) را برای مخاطبان بیان نمودند. در مقاطع مختلف قبل از قیام، مانند جریان تشییع پیکر مبارک امام حسن علیه السلام، با اشاره‌ی امام حسین (ع) تسلیم شدند و دست به شمشیر نبردند.
وی افزود: در کربلا، ابوالفضل العباس (ع) به عنوان پیک امانتدار، با بصیرت و زیرک امام حسین (ع) به سمت دشمن روانه می‌شود. همین دشمن شناسی و بصیرت عباس (ع) موجب شد در بحث امان نامه نیز در دام دشمن نیفتاده و وفاداری به امام را به خوبی نشان دهند. امام صادق علیه السلام عموی بزرگوارشان حضرت عباس (ع) را فردی تیزبین، با ایمان استوار و همراه در جهاد اباعبدالله معرفی می‌کنند که با شهادت در راه خدا و سرافرازی از امتحانات بیرون آمدند.
مدیر مدرسه علمیه امام رضا (ع) با تبیین بصیرت و تدبیر الهی در شخصیتی حضرت عباس (ع) گفت: مدیریت نیروهای اباعبدالله الحسین و اصحاب حضرت سیدالشهدا (ع) به دست عباس (ع) است، به همین دلیل توسط امام حسین علیه السلام علمدار و پرچم دار سپاه می‌شود که بتواند در مقابل دشمن به بهترین شکل لشکر را اداره کند. تمامی تجربیات یک مؤمن متعهد و با اخلاق را ابوالفضل عباس (ع) به شکل عملی به همه برادران و سایر بنی هاشم و اصحاب امام حسین (ع) منتقل کردند. مقام علمدار بصیرت افزایی یک لشکر بلکه امت اسلام، به خوبی در وجود قمر بنی‌هاشم (ع) تجلی دارد چرا که رفتار امام حسین (ع) در فقدان ابوالفضل (ع) مانند رفتار امیرالمومنین (ع) در زمان شهادت عمار (ع) است که حضرت دست به کمر مبارک گرفتند.
پژوهشگر مسائل دینی با بیان اینکه حضرت ابوالفضل العباس (ع) ویژگی‌هایی مانند ادب ولایتمداری و ولایت‌پذیری و مطیع امر خدا و پیغمبر و امام معصوم بودن را در عمل به اثبات رساند، گفت: اگر کسی می‌خواهد به عنوان نیروی الهی در مسیر تمدن نوین اسلامی همراه نایب امام زمان (ع) و به زودی در رکاب امام عصر (عج) قدم بردارد باید مانند قمر بنی‌هاشم (ع) آن صفات حسنه ویژه را در عمل دارا باشد.
وی افزود: در مورد سکوت و ادب مثال‌زدنی قمر بنی هاشم (ع) باید گفت که از ایشان به جز در جایی که مأمور به سخن بوده تا اندیشه الهی اباعبدالله الحسین را به نحو احسن بیان کند، هیچ صحبتی نمی‌بینیم؛ حتی در رجزخوانی روز عاشورا به دشمن می‌فهماند که در کنار امام حسین علیه السلام دغدغه دین دارند تا جلوی شبهات و یاوه‌گویی های دشمنان علیه خود را بگیرند.
استاد حوزه علمیه درباره اهمیت و اثرات تربیت صحیح مادر بزرگوار حضرت عباس یعنی حضرت ام‌البنین سلام الله علیها در راستای الگوگیری مادران جوان امروز برای پیشبرد و ایجاد تمدن نوین اسلامی گفت: وقتی آموزه‌های اسلام را می‌بینیم، نقش خانواده و مادر بسیار سرنوشت ساز تعریف شده است. وقتی بعد از شهادت فاطمه زهرا (س)، امیرالمومنین (ع) به راهنمایی عقیل (ع)، حضرت فاطمه کلابیه (س) آن بانوی بزرگوار را که از بهترین قبیله و نجیب‌ترین خانواده به همسری انتخاب می‌کنند؛ ادب و نجابت آن بانو به قدری متجلی است که حاضر نبودند امیرالمومنین (ع) نزد فرزندان فاطمه زهرا (س) ایشان را با نام فاطمه خطاب کنند و لذا امیرالمومنین (ع) لقب ام‌البنین (س) را به آن بانوی بزرگوار دادند.
وی افزود: خداوند به برکت همین ادب و نجابت چهار فرزند به ایشان عنایت کرد که همه در رکاب اباعبدالله الحسین (ع) به شهادت رسیدند. از دامن چنین مادری چنان فرزندانی به وجود می‌آیند و همین فراز از زندگی ام‌البنین، مادر حضرت عباس در تربیت فرزندان خود می‌تواند الگوی خانواده‌های ایران اسلامی باشد تا ادب و شجاعت و احترام به بزرگ‌تر را تحت تعلیمات اسلامی در هر جای جامعه که مورد نیاز است، رعایت کنند و بتوانند بسیاری از هجمه‌ها و اندیشه‌های غرب که بزرگترین صدمات به خانواده را وارد می‌کنند، خنثی سازند.