به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، نامزدهای نود و سومین جوایز اسکار یک بار دیگر یادآوری کردند که در قرن بیستویکم شکاف بین جوایز و نظر عموم مردم در حال افزایش است.
به مدت چند دهه، برنده جایزه بهترین فیلم سال اسکار اغلب یکی از برترین فیلمهای باکس آفیس بود که از جمله آنها میتوان به «بر باد رفته»، «بهترین سالهای زندگیمان»، «پل رودخانه کوای»، «بنهور»، «پدرخوانده»، «فارست گامپ» و «تایتانیک» اشاره کرد.
این روند زمانی به اوج خود رسید که فیلم «ارباب حلقهها: بازگشت پادشاه» سال ۲۰۰۳ توانست هم برنده ۱۱ جایزه اسکار شود و هم ۱.۱ میلیارد دلار در باکس آفیس کسب کند.
اما از آن موقع تا به حال، حتی یک فیلم برنده جایزه اسکار بهترین فیلم سال هم نتوانسته در جمع ۱۰ فیلم برتر باکس آفیسی قرار بگیرد. در ۱۶ سالی که از «ارباب حلقهها» گذشته، برنده جایزه بهترین فیلم سال به طور متوسط در رتبه ۴۷ باکس آفیس جهانی قرار گرفته است.
اما چه اتفاقی افتاد؟ پیتر جکسون و تیم هنرمندانش توانستند جلوههای دیجیتال خارقالعادهای خلق کنند که هالیوود با اشتیاقی بیش از حد به استفاده از آنها پرداخت. اما برخلاف جکسون، مدیران استودیویی اغلب جلوههای ویژه را تبدیل به اولویت اول خود کردند و داستانسرایی را در ردههای بعدی قرار دادند.
با توجه به اینکه تعداد فیلمهای مورد نظر مخاطبان زیاد شد، استودیوها به این نتیجه رسیدند که مردم میخواهند چیزی تماشا کنند که با آن آشنایی داشته باشند. در نتیجه در سال ۲۰۱۹، که آخرین سال «نرمال» بدون حضور کروناویروس بود، تکتک فیلمهایی که در جمع ۱۰ فیلم پرفروش سال قرار گرفتند یا دنباله (مثلاً «انتقامجویان: پایان بازی») یا بازسازی (مثلاً «شیرشاه») یا اسپینآفی از یک فیلم دیگر (مثلاً «کاپیتان مارول») بودند.
اما رایدهندگان اسکار به صورت فعالانه مقابل این روندها مقاومت کردهاند و به طور کلی از فیلمهای کوچک و خصوصیتر حمایت میکنند. رایدهندگان بعضی مواقع بلاکباسترهایی مانند «پلنگ سیاه» را برای بهترین فیلم سال نامزد کردهاند، اما در کل بیشتر این فیلمها از رقابت اصلی بازمیمانند.
این کاملاً قابل درک است، مخصوصاً با توجه به اینکه بسیاری از این فیلمهای پرفروش از نظر بصری بسیار قابل توجه هستند، اما هیچ محتوای قدرتمندی پشت آنها نیست. البته در این میان فیلمهای زیبایی از جمله «شوالیه تاریکی»، «لوگان» و «اسکای فال» هم از رقابت در جمع بهترین فیلم سال جا ماندهاند.