نبی اله گل تپه رئیس هیئت مدیره جامعه حرفهای واحدهای پذیرایی بین راهی و مجتمعهای گردشگری استان تهران به خبرنگار مهر گفت: واحدهای پذیرایی بین راهی جزو صنعت گردشگری هستند و باید قانونا مستثنا از همه صنوف باشند. بنابراین اصناف دیگر نباید دخالتی در این حوزه کنند.
گل تپه بیان کرد: معتقدیم هر جا که مسافر یا گردشگر میرود باید تحت پوشش جامعه تخصصی باشد. در همه محورها مثل دماوند، فیروزکوه، پاکدشت، ورامین، شهرری یا جاده قم و ساوه، رباط کریم و اسلامشهر، شهریار، مسیر کرج و کن سولقان، فرحزاد و دربند و درکه مجتمعهای بین راهی وجود دارد. ما مدعی هستیم در این مسیرهای گردشگری تنها گردشگران به این مجتمعها میروند بنابراین باید این واحدها را جزو تأسیسات گردشگری دانست و زیر نظر یک تشکل واحد فعالیت کنند.
وی گفت: جامعه مرتبط با مجتمعهای بین راهی در استان تهران تازه تأسیس است و یک سال از ثبت آن میگذرد و حدود ۲۰۰ عضو در تهران دارد. پیش بینی میکنیم حدود ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ عضو دیگر جذب کنیم که هر کدام یک واحد یا مجتمع در محورهای گردشگری منتهی به تهران هستند.
وی افزود: به همین منظور، برنامههای مفصلی برای آموزش و استانداردسازی داریم. امیدواریم کرونا از بین برود تا بحث گسترش واحدها، تغییر ظاهری، نحوه برخورد پرسنل، بهداشت و … را تحت پوشش جامعه انجام دهیم. برخی از افراد نسبت به قانون توجیه نیستند. توجیه شدن آنها هم زمان میخواهد.
وی گفت: اکنون مشکل اینجاست که اتحادیه پزندگان به خیلی از رستورانها، مجوز میدهد و هر کسی با هر عنوانی به این واحدها مراجعه کرده، نظارت میکند یا مجوز میدهد درحالی که این رستورانها باید زیر نظر اتحادیه ما باشند. چون فعالیت گردشگری در محورهای گردشگری دارند. ما نامههای زیادی به اصناف و اتحادیهها و وزارتهای صمت و میراث فرهنگی نوشته ایم تا در جایی که گردشگران مراجعه میکنند دخالت نشود اما همکاریها ضعیف است.
گل تپه بیان کرد: ۸۵ درصد از واحدهای گردشگری بین راهی ورشکسته شده اند. برخی از آنها برای اینکه واحدشان را نگه دارند ضرر میدهند برخی دیگر هم از منابع دیگر هزینهها را تأمین میکنند در هر حال از نظر اقتصادی همه آنها ورشکسته محسوب میشوند. برخی دیگر یا کاملاً تعطیل کرده اند و یا نیمه تعطیل هستند. عدهای هم اگرچه باز هستند اما بیشتر در حال ضرر هستند تا سود. چون هزینه نگهداری ملک، حقوق کارکنان و … بسیار زیاد است.
وی ادامه داد: یکی از اهداف مهم ما در این تشکل بحث آموزش، استانداردسازی و نظارت بر عملکرد واحدهای گردشگری بین راهی است. ما از دانشجویان گردشگری نیز کمک خواسته ایم تا پس از دوره بازرسی، بتوانند هر کدامشان روی یکی از محورها کار کرده و در نظارتها به ما کمک کنند. بزرگترین معضل ما این است که همه باید تحت پوشش یک جامعه یا تشکل باشند تا بتوان روی عملکرد آنها نظارت کرد.
وی ادامه داد: در یک سال اخیر نمیتوانستیم از واحدها بخواهیم که تاسیساتشان را تغییر بدهند چون هیچ درآمدی نداشتند و قبول نمیکردند. اما اگر روال کسب و کار آنها تغییر کند این الزام برای آنها وجود خواهد داشت که تحت نظر تشکل، فعالیت کرده و بنا به دستورالعملها، واحدهای پذیرایی و بین راهی خود را استاندارد کنند.