به گزارش خبرنگار مهر، حسن حمزه‌زاده مدیرعامل مجمع خیرین کشور در یادداشتی به سریال‌های این روزها از جمله «ملکه گدایان»، «سیاوش» و «دراکولا» پرداخته است و اینکه در قصه هر یک از این سریال‌ها به نوعی به خیرین توهین شده است.
در این یادداشت آمده است:
«اهانت به خیرین در اتاق‌خلوت سریال‌های خانگی
پی‌رنگ سه سریال از ۵ سریال پرمخاطب و به‌روزی که هم‌اکنون در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، تخریب خیرین و خیریه‌هاست. یعنی در ۶۰ درصد سریال‌های روز این دو شبکه خانگی، اقدامات خیریه‌ها مذموم است و این دور از اخلاق رسانه‌ای و دور از جوانمردی و انصاف است.
امروزه بیش از ۲۰ هزار خیریه فعال در سطح کشور داریم؛ موسساتی که جای خالی اقدامات حمایتی دولت را در بسیاری از موارد پر می‌کنند و نیازمندان را زیر چتر خود می‌گیرند. البته ممکن است تعداد اندکی از موسسات تخلفاتی انجام دهند که حتماً باید با آن‌ها برخورد شود، اما شایسته نیست چشم بر این حجم کارهای خوب ببندیم و همه را به یک چوب برانیم یا چوب حراج بر آبرو و حیثیت نیک‌اندیشان نیک‌کردار بزنیم.
اقدامات خیرین ریشه در گذشته‌های دور دارد و با انگیزه‌های متفاوت انجام می‌شود. بسیارند مردان و زنانی که با آموزه‌های دینی گام در این راه گذاشته‌اند. بیش از ۲۵ درصد کلاس‌های درسی که در کشور ساخته می‌شود به همت خیرین مدرسه‌ساز است. بخشی از هزینه‌های سازمان بهزیستی کشور را مردم و خیرین تامین می‌کنند. تعدادی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی به همت خیرین ساخته شده است. بزرگ‌ترین شیرخوارگاه کشور و خاورمیانه در تهران با نام شیرخوارگاه شبیر توسط خیرین ساخته شده و حجم زیادی از دستگاه‌ها و تجهیزات بیمارستان‌ها برای مقابله با کرونا توسط خیرین تامین شده است. بزرگ‌ترین بیمارستان بیماران سرطانی به همت یکی از خیرین در بیمارستان سینا ساخته می‌شود. در لبیک به فرمان رهبر معظم انقلاب، این خیرین و نیکوکاران هستند که بسته‌های معیشتی آماده و به نیازمندان هدیه می‌کنند. در حوادث بحرانی مانند سیل و زلزله، این خیرین هستند که بلافاصله حاضر می‌شوند و به امداد هموطنان آسیب‌دیده می‌پردازند.
در رفع بسیاری از آسیب‌های اجتماعی، خیرین و خیریه‌ها هستند که شبانه‌روزی جهاد می‌کنند. عمده اقدامات سازمان هلال احمر با پوشش خیرین و نیروهای داوطلب انجام می‌شود و …
رهبر معظم انقلاب در دیدار با رییس‌جمهور و دست‌اندرکاران دولت توصیه می‌کنند در رفع آسیب‌های اجتماعی از توان مردمی و خیرین استفاده شود و درست هنگامی که ما باید این اقدامات را ارج نهیم و خیرین را بر صدر نشانیم، با این ادبیات در تولیدات فرهنگی، به آن‌ها حمله می‌کنیم.
نگاهی به سریال‌های «دراکولا»، «ملکه گدایان» و «سیاوش»، سه تا از پنج سریال روز شبکه نمایش خانگی بیاندازید، چه تصویری از خیرین و خیریه‌ها در ذهن شما شکل می‌گیرد؟ در دراکولا، کامران کامروا (مهران مدیری)، مردی ثروتمند و زن‌باره و شهوت‌ران و فاسد است که هم سایت شرط‌بندی در خارج از کشور را توسط پسرش اداره می‌کند، هم به صورت زیرزمینی در تولید بیت‌کوین نقش فعال دارد و از پوشش خیریه برای پولشویی استفاده می‌کند. او نام خیریه خود را «تا بیخ» گذاشته‌است و با ادبیاتی از خیریه خود تعریف می‌کند که انسان شرمش می‌شود این توصیفات را در کنار خانواده ببیند و بشنود.
در سریال «ملکه گدایان» نیز خانم ملکه و دار و دسته‌اش در پوشش خیریه، شیرخوارها را از سطح شهر جمع‌آوری می‌کنند و از آن‌ها کودکان کار می‌سازد تا بخشی از تولیدات مواد مخدر خود را توسط آن‌ها به فروش برساند. تاسف‌بار است که یکی از شخصیت‌های محوری که در کار قاچاق نوزاد است، نامش شبیر (تداعی‌کننده نام شیرخوارگاه شبیر) است. شبیر که (طبق ادعای خودش در فیلم) فرزندش را به ملکه گدایان فروخته‌است، شیرخوارها را از سطح شهر جمع می‌کند، مدتی نگه می‌دارد، سپس آن‌ها را برای بهره‌برداری به ملکه می‌فروشد. چرا در روزگاری که بزرگ‌ترین شیرخوارگاه کشور به نام شبیر در جنوبی‌ترین نقطه پایتخت به این فرزندان بی‌پناه خدمات می‌دهد، این‌گونه باید مورد تمسخر کارگردان و نویسنده این سریال قرار گیرد؟
دستمایه تکراری و استفاده از سوژه کودکان کار باز هم به همان شکل در سریال «سیاوش» تکرار شده است. این بار نصرت خالقی (رضا کیانیان) که او هم نماد آدم بده‌ی فیلم است، اقدامات کثیف خود را در پوشش خیریه‌ای انجام می‌دهد که باز هم در آن کودکان و نوجوانان را نگهداری می‌کنند.
صحبت درباره اینکه این سریال‌ها همه خطوط قرمز مسایل تربیتی را پشت سر گذاشته‌اند و در همه آن‌ها خشونت ترویج می‌شود، الفاظ رکیک بین بازیگران رد و بدل می‌شود و همه روابط عاشقانه مثلثی است (همان اشکالاتی که بر سریال‌های جم وارد بود) بماند برای مجالی دیگر، اما چرا باید در این ایام که چراغ سینماهای کشور خاموش است و سریال‌سازی شبکه‌های سیما به هر دلیل به محاق رفته و اقبال از شبکه خانگی زیاد شده است، نظارت‌ها بر این شبکه و تولیدات آن این‌قدر کم و در یک جمله خلاصه شده باشد که: دیدن این فیلم برای مخاطبان کم‌تر از ۱۸ یا ۱۲ سال توصیه نمی‌شود. گویا ما مجازیم هر نوع خزعبلاتی را در قالب فیلم به خورد مخاطبان بالای ۱۸ سال بدهیم!»