خبرگزاری مهر؛ گروه استانها - فرشاد بندانی ترشکی: در سال‌های گذشته شاهد مرگ جوانان ایذه‌ای به هنگام کار در سایر شهرهای کشور بودیم؛ به طور مثال ۱۶ اردیبهشت‌ماه امسال «رضا محمدی» کارگر ِجوان ِایذه‌ای که در پروژه‌های استان کرمان مشغول به کار بود، بر اثر حادثه سقوط لوله از ارتفاع فوت کرد.
همچنین در دی‌ماه سال گذشته دکلبان ایذه‌ای بر اثر سقوط از مانکی بورد به روی این دستگاه حفاری جان باخت؛ مثال‌های ذکر شده بخش خیلی کمی از مرگ ِجوانان ِ شهرستان ِایذه‌ای در پروژه‌های استان همجوار بوده که نه تنها جان جوان از دست رفته بلکه خانواده و ایلی را عزادار کرده است.
جوانان ایذه‌ای به دلیل نبود کار در این شهرستان و برای تأمین امرار معاش خانواده مجبور به کار کردن در استان‌های همجوار هستند؛ به طور معمول روزانه چندین اتوبوس از شهرستان ایذه به عسلویه و شهرهای جنوبی کشور و برعکس کار جابه‌جایی جوانان ایذه‌ای را انجام می‌دهند.
نرخ بیکاری در ایذه
«اکبر نوروزی» رئیس اداره کار شهرستان ایذه در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار می‌کند: نبود کارگاه‌ها، کارخانه‌های بزرگ، پروژه‌های بزرگ ملی و استانی در شهرستان ایذه باعث رشد بیکاری در این شهرستان به خصوص میان جوانان شده است که این امر آثار منفی بسیاری را از جمله اجتماعی، امنیتی و به خطر افتادن معیشت آنان و خانواده‌ها به همراه دارد؛ بنابراین جوانان ایذه‌ای مجبور هستند که در استان‌های دیگر مشغول شوند.
وی می‌افزاید: در راستای ایجاد زیرساخت‌ها و ایجاد اشتغال در شهرستان ایذه دولتمردان و مسئولان استانی و کشوری به این شهرستان توجه ویژه‌ای داشته باشند تا با برنامه‌ریزی صحیح بتوان گامی را در راستای ایجاد اشتغال شهرستان ایذه برداشت.
رئیس اداره کار شهرستان ایذه بیان می‌کند: در یک، دو سال گذشته تسهیلاتی بالغ‌بر ۵۰ میلیارد تومان در بخش‌های مختلف از طریق سامانه «کارا» به متقاضیان پرداخت شد که این امر باعث ایجاد اشتغال تعدادی از بیکاران شده است اما با این تسهیلات نمی‌توان مشکل بیکاری را در این شهرستان حل کرد.
نوروزی، نرخ بیکاری در شهرستان ایذه را طبق سرشماری ۱۴.۳ درصد اعلام می‌کند و می‌گوید: تنها راه برون از معضل بیکاری در این شهرستان، ایجاد پروژه‌های بزرگ و استفاده از ظرفیت‌های شهرستان ایذه است.
افسانه‌ای شدن کار در ایذه
«احمدرضا محمدی» فعال فرهنگی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر عنوان می‌کند: کار و پیدا کردن آن در شهرستان ایذه به یک افسانه تبدیل شده است که با یادآوری آن، کام بسیاری از افراد جویای کار تلخ می‌شود؛ ایذه به دلیل داشتن پتانسیل‌های نیروی انسانی، کشاورزی، دامداری، گردشگری و… یکی از بهترین مناطق برای ایجاد اشتغال در سطح کشور است اما هیچ‌گونه نگاهی از سوی مسئولان به آن نمی‌شود به گونه‌ای که در این شهرستان حتی یک کارخانه نیز وجود ندارد.
وی ادامه می‌دهد: بیکاری، فصل مشترک جواب این روزهای جوانانی است که در مقابل سوالاتی چون «چرا ازدواج نکرده‌ای» و… بیان می‌شود اما اگر بخواهیم نگاهی بومی‌تر به معضل بیکاری داشته باشیم، درد دو چندان می‌شود، دردی که با نگاه به ایذه و پتانسیل‌های بالا حتماً استخوان را می‌سوزاند و آن سوال همیشگی را مطرح می‌کند که «در میان این همه فرصت‌های شغلی، چرا جوانان این شهرستان تا این حد طعم بیکاری را می چشند؟».
محمدی یادآور می‌شود: در سال‌های نه چندان دور و در دهه‌های اخیر آبگیری سد ِکارون ِ٣ و مشغول به کار شدن چند هزار نیرو، موجی از امید و خوشحالی را در میان مردم این شهرستان به راه انداخت اما غافل از اینکه این خوشحالی و امید یک سراب ِتلخ است که برای مقطعی به وجود آمد و عواقب بعد آن تا ابد ماندگار شد.
این فعال فرهنگی با اشاره به کوچ خاموش و اجباری جوانان ایذه‌ای، بیان می‌کند: کوچ خاموشی که با به وجود آمدن این سد گریبان گیر مردم منطقه شد، بسیار ملایم و غافلگیرانه بود و هر روز شاهد مهاجرت‌های فردی بودیم؛ به طور مثال زنان نان‌آور خانه تلقی می‌شدند و کم‌کم انتظارات و وابستگی‌های مالی به فرد بیشتر و بیشتر می‌شد.
وی می‌افزاید: با آبگیری این سد و زیر آب رفتن زمین‌ها و مراتع پشت سد شاهد از بین رفتن کشاورزی و دامداری در شهرستان ایذه شدیم که این دو شاخه و صنعت جایگاه بسیار مهمی را در تولید و اشتغال کشور دارند؛ بنابراین مردم از روی اجبار و برای ادامه زندگی، سرزمین‌های آبا و اجدادی خود را رها کرده و برای ادامه زندگی به شهر روی آوردند و به این ترتیب کوچ اجباری در این شهرستان رقم خورد.
محمدی می‌گوید: مردم شهرستان ایذه از یک زندگی پر جنب‌وجوش و با کار و فعالیت بالا به یک باره به یک زندگی ساکن روی آوردند و چشم امیدشان به جوانی بود که در آن نقطه مشغول به کار شده‌اند اما در این راستا وابستگی مالی هر روز احساس و بیشتر می‌شد.
این فعال فرهنگی با تأکید بر اینکه بیکاری خانمان‌سوز است، اضافه می‌کند: با پایان مقطعی کار سد ِکارون ِ٣ و خروج نیروها از پروژه‌ها، موجی از بیکاری به صورت یک سونامی در شهرستان ایذه به یک باره به راه افتاد که هر روز پررنگ‌تر می‌شد و این تازه شروع ماجرا بود.
محمدی تصریح کرد: «کوچ خاموش» و «کوچ اجباری» رنگ و روی تولید و اشتغال را از یکی از بهترین و حاصلخیزترین مناطق کشور گرفت و چندین هزار جوان را نیز بیکار کرد؛ نبود درآمد پایدار و مدیریت نادرست شغلی از سوی مسئولان و همچنین نبود کارخانه‌های تولیدی، صنایع و پتروشیمی‌ها در این شهرستان، ایذه را به نقطه‌ای با ظرفیت‌های بالا اما بدون سود برای مردمش تبدیل کرده است.
این فعال فرهنگی اظهار می‌کند: ترمینال ایذه روزانه شاهد مسافر گیری چندین اتوبوس به مقصدهای عسلویه و کنگان و دیگر شهرهای جنوبی کشور است که این افراد روزگاری با هزار امید و آرزو درس خواندند و دانشگاه را تجربه کردند اما اکنون با جایگاه علمی بالا و لیسانس و فوق‌لیسانس‌هایشان باید گرمای عسلویه و کنگان را به جان بخرند تا لقمه نان حلالی را برای خانواده بر سر سفره بیاورند.
محمدی ادامه می‌دهد: گاهی می‌بینیم که خبرهایی مبنی بر مرگ این جوانان به گوش می‌رسد که همه آنها سقوط از ارتفاع، فوت در حین کار و… است؛ به راستی که این اخبار جان را می‌سوزاند، جوانی که ازدواج برایش جزو محالات شده است و مسکن را افسانه می‌داند اما به خاطر خانواده‌اش دست از کار نمی‌کشد.
این فعال فرهنگی ابراز امیدواری کرد: با همدلی بار دیگر تولید و اشتغال به این منطقه استراتژیک برگردد و شاهد بالندگی این سرزمین و بارقه امید در دل مردم به ویژه مردم شهرستان ایذه‌ای باشیم.
کارگران مهره‌های سوخته
یکی از کارگران ایذه‌ای مشغول به کار در پروژه‌های جنوب کشور در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار می‌کند: با هزار امید و آرزو تحصیل کردم، درس خواندم و مدرک گرفتم به امید آنکه شاید در شهرستان ایذه مشغول به کار شوم اما نبود کارگاه تولیدی در شهرستان و همچنین نبود زیرساخت کاری در ایذه مجبور به کار کردن در پروژه‌های جنوب کشور شدم.
وی با بیان اینکه به دلیل اینکه تنها نان‌آور خانه هستم و مجبورم که گرمای طاقت‌فرسا و هوای شرجی عسلویه را تحمل کنم تا نانی حلال به دست بیاورم، می‌افزاید: در شهرستان ایذه تفکری شکل گرفته است که به هنگام جذب نیرو، خانواده و بستگان خود را در آن اداره مشغول به کار می‌کنند و دریغ از یک نگاه به جوانانی همچون ما که سال‌های متمادی را درس خوانده‌ایم و مدرک گرفته‌ایم اما به دلیل نداشتن کسی در این باندها مهره‌های سوخته این بازی شده‌ایم.
به گزارش خبرنگار مهر، با توجه به ظرفیت بالای شهرستان ایذه و وجود دو سد بزرگ، امید است که مسئولان فکری به حال ناخوش بیکاری در این شهرستان کنند و با راه‌اندازی کارخانه‌ها در شهرک صنعتی که در حال حاضر به حال خود رها شده و غیرفعال هستند؛ درد بیکاری را کمی برای جوانان ایذه‌ای دوا کند.
شهرستان ایذه با حدود جمعیت ۲۳۰ هزار نفری نرخ بالایی را در بیکاری و جامعه کارگری دارد.