به گزارش خبرگزاری مهر، محمدحسین شریف‌زادگان در همایش «ایران ۱۴: رفاه و تأمین اجتماعی» گفت: یکی از مشکلات ما در خصوص اجرای سیاست‌های رفاهی این است که سیاست رفاهی در ایران متأثر از دو رویکرد است: اول اجرای ناقص دولت رفاه و دوم دولت رانتینر.
وی افزود: دولت رانتینر دولتی است که بیش از ۶۰ درصد منابعِ آن از محل درآمدهای نفتی تأمین می‌شود بنابراین دولت رفاهی در اینجا دولتی است که تخصیص دهنده رانت است. درواقع آنچه در کشورهای دیگر به عنوان دولت رفاهی مطرح است در اینجا صرفاً به پرداخت یارانه ختم می‌شود.
شریف‌زادگان گفت: در ایران همواره سیاست‌های اجتماعی به عنوان تنظیمات اجتماعی تلقی می‌شده و نگاه به سیاست‌های اجتماعی این نبود که حقوق شهروندی ملت است.
وی با اشاره به اصل سی‌ام قانون اساسی گفت: قانون اساسی آموزش رایگان را به دولت‌ها حکم کرده است که ما خلاف آن عمل کردیم و در پیِ آن نابرابری شدیدی به وجود آمد. این نابرابری را ما در دوران کرونا دیدیم؛ طوری که بخشی از دانش آموزان امروز به دلیل نداشتنِ تجهیزاتِ لازم برای وصل شدن به شبکه‌ی شاد ترک تحصیل کردند.
مدیرعامل پیشین سازمان تأمین اجتماعی اظهار کرد: در بحث مسکن نیز به هیچ وجه دولت ایران برنامه‌ای نداشته است. مسکن مهر برنامه‌ای برای طبقات متوسط به بالا بود و برای سه دهک پایین جامعه، یعنی گروه‌هایی که امکان مشارکت در بازار را ندارند، کاری انجام نداده‌ایم.
وی با اشاره به وجود نابرابری منطقه‌ای در ایران، گفت: در حال حاضر برخی از مناطق ایران در وضعیت نابسامانی به سر می‌برند به طور مثال فقر در سیستان و بلوچستان بالای ۷۰ درصد است.
شریف‌زادگان با اشاره به عدم وجود نظریه رفاهی در ایران، گفت: ما در ایران نظریه‌ای که بتواند خود را با اقتصاد و فرهنگ و جامعه تطبیق دهد، نداریم.
وی گفت: سال ۱۳۵۷، ۴۰ درصد مردم ایران طبق گزارش بانک جهانی زیر خط فقر بودند. ۱۳۷۸ که دولت سازندگی تمام شد، ۱۹.۸ درصد در اثر اقداماتی که شد و کارهایی که جهاد سازندگی کرد، کاهش پیدا کرد. در سال ۱۳۸۴ که دولت اصلاحات کار خود را تمام کرد به ۱۰.۵ درصد رسید که وضعیت متوسطی بود. در سال ۹۱ و ۹۲ که در دولت احمدی‌نژاد که داعیه عدالت داشتند، فقر درآمدی در شهر ۳۴ درصد و در روستا ۴۰.۱ شد و این در دولت روحانی کاهش پیدا کرد و حتی به حدود ۲۰ درصد هم رسید اما در سال ۱۳۹۸ دوباره افزایش پیدا کرد؛ این‌ها گزارشات رسمی کشور است.
شریف‌زادگان گفت: براساس امارهای سال ۱۳۹۸، در کل کشور ۳۱ درصد خانوارها (۳۵.۱۷ درصد در شهرها و ۲۲.۳۳ درصد در روستاها) زیر خط فقر درآمدی هستند. ما دستاوردهایی را که در گذشته داشتیم در دولت نهم و دهم همه را به باد دادیم و می‌خواهیم دوباره اعاده کنیم و با مشکلات و گرفتاری‌های زیادی مواجه است.
وی در خصوص راه‌های حل مشکل اجرای سیاست‌های رفاه اجتماعی در ایران گفت: ما قانونی به عنوان قانون مادر داریم که البته به این قانون دست‌اندازی شده است. یکی از راه‌ها این است که باید اجرای قانونِ اصلی را در دستور کار قرار دهیم.
وی افزود: همچنین باید دستگاه یا وزارتخانه‌ی مستقلی برای رفاه و تأمین اجتماعی ایجاد شود تا بتوانیم سیاست‌ها و بودجه‌ی مستقلی در این زمینه داشته باشیم. باید بتوان صدای رسای رفاه اجتماعی را بلند کرد و این صدا باید رسمی و قدرتمند باشد.
شریف‌زادگان گفت: یکی از مهم‌ترین مولفه‌هایی که مردم از حکمرانان ابراز رضایت می‌کنند از مجرای اجرای سیاست‌های رفاه اجتماعی است. در شرایط حاضر بسیاری از مردم از کمبود درآمد خود، بیکاری و عدم دسترسی به خدمات پزشکی و آموزش و… ابراز نارضایتی می‌کنند. بنابراین اجرای سیاست‌های تأمین اجتماعی راه اصلیِ برای رسیدن به رضایت مردم است.