به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، دستگاه اکسیژن ساز خانگی در سال ۱۹۷۰ اختراع شد. قبل از این دوره برای اکسیژن رسانی خانگی از سیلندرهای اکسیژن بسیار سنگین و فشار بالا و یا از سیستم کوچک مایعات فریزری استفاده می‌کردند.
در هر دو این روش‌ها تأمین کنندگان باید مکرراً از خانه بازدید و منبع اکسیژن را پر یا تعمیر کنند. اما اختراع دستگاه اکسیژن ساز، آن را به شایع‌ترین و پرطرفدارترین روش انتقال اکسیژن در خانه تبدیل کرد.
طرز کار:
دستگاه‌های اکسیژن ساز اکثراً از تکنولوژی PSA ( جذب نوسانی فشار) استفاده می‌کنند این دستگاه اکسیژن را می‌گیرد و نیتروژن‌های آن را جدا می‌کند و یک گاز غنی شده از اکسیژن تولید می‌کند و در اختیار کسانی که سطح اکسیژن خونشان پایین است قرار می‌دهد.
این دستگاه یک منبع اقتصادی اکسیژن در فرایندهای صنعتی نیز می‌باشد و در این زمینه به ژنراتور گاز اکسیژن نیز معروف است. دستگاه اکسیژن ساز برای جذب گازها از یک غربال مولکولی استفاده می‌کند و با تکنیک جذب نوسانی فشار، نیتروژن را به مواد معدنی زئولیت تبدیل و نیتروژن‌ها را کاملاً خارج می‌کند. این کار باعث باقی ماندن اکسیژن به عنوان گاز اصلی و اولیه می‌شود. در فشارهای بالا زئولیت به دلیل گسترده بودن سطح و ویژگی‌های شیمیایی اش نیتروژن زیادی جذب می‌کند. پس از جمع آوری اکسیژن و دیگر مواد آزاد، فشار پایین می‌آید تا نیتروژن‌ها به راحتی دفع شود.
دستگاه اکسیژن ساز از یک کمپرسور هوا، دو سیلندر پر زئولیت، یک مخزن مساوی کننده فشار و چند شیر فلکه و لوله تشکیل شده است.
در ابتدا اولین سیلندر هوا را از کمپرسور دریافت کرده که این روند حدود ۳ ثانیه طول می‌کشد. در این حین فشار در سیلندر اول ۲.۵ برابر فشار فشار جوی می‌شود و زئولیت با نیتروژن اشباع می‌شود. زمانی که در سیلندر اول اکسیژن به مرحله خلوص می‌رسد، دریچه‌ای باز می‌شود و گاز اکسیژن خالص را به مخزن فشاری که به شلنگ بیمار متصل است، می‌رساند.
سپس هوا از کمپرسور وارد سیلندر دوم می‌شود و در اواسط سیکل دوم نیز یک تغییر شیر فلکه وجود دارد و گاز را به سیلندر اول و از آنجا به جو محیطی باز می‌گرداند.
دستگاه اکسیژن ساز قابل حمل
از سال ۲۰۰۰ به بعد بسیاری از شرکت‌ها دستگاه اکسیژن ساز قابل حملی تولید کردند که به طور متوسط یک الی پنج لیتر اکسیژن به طور مداوم تولید می‌کند.
دستگاه‌های قابل حمل یا اکسیژن اکساز یا با وصل شدن به پریز برق کار می‌کنند و یا برای فعالیت‌های خارج از خانه دارای باتری هستند. این دستگاه‌ها سیار هستند و به خروجی‌های DC در خودرو نیز وصل می‌شوند.
امنیت:
دستگاه‌های اکسیژن ساز مزیت‌هایی نسبت به سیلندر های اکسیژن دارند به طور مثال سیلندر های اکسیژنی دارای نشتی هستند و خطر آتش را بالا می‌برند.
دلیل استفاده
دستگاه اکسیژن ساز برای انتقال اکسیژن به بیماران تنفسی به کار می‌رود. این دستگاه به منظور رساندن اکسیژن کاملاً خالص به بیماران، دارای فیلترهای مخصوصی برای جداسازی نیتروژن از هوا می‌باشد.
دستگاه‌های اکسیژن ساز خانگی نیز همانند تمامی دستگاه‌های اکساز دیگر جهت عملکرد صحیح به نگهداری و سرویس احتیاج دارد و خوشبختانه نگهداری از این دستگاه‌های اکسیژن ساز خانگی کار بسیار ساده ای است.
هر تانکر اکسیژن در دستگاه‌های اکسیژن ساز خانگی به اندازه ۲۴۹.۶ دقیقه و یا ۴ ساعت و ۱۵ دقیقه اکسیژن دارا است.
اکسیژن ساز خانگی برای چه زمانی مطلوب است؟
غلیظ کردن اکسیژن است، وسیله اکسیژن ساز یک دستگاهی است که با استفاده از برق کار می‌کند، به منظور آماده کردن اکسیژنی که بیماران به آن احتیاج دارند با روش غلیظ کردن هوای اتاق به اکسیژن خالص.
هوایی که ما در آن نفس می‌کشیم به شکل گسترده از نیتروژن ۷۸% و اکسیژن ۲۱% تولید شده است. این دستگاه با متراکم کردن هوای درونی محیطی بسته نیتروژن موجود آن را نابود کرده و اکسیژن بیشتر از ۹۵% را مورد استفاده مریض قرار می‌دهد.
انواع اکسیژن ساز
اکسیژن ساز ایستا یا خانگی
که بیشتر به اکسیژن ساز خانگی مشهور است نوعی از آن می‌باشد که فقط با استفاده از برق خانگی کار می‌کند. همه اکسیژن سازهای خانگی مثل کپسول اکسیژن گردش اکسیژن را به شکل پیاپی به شخص بیمار داده می‌شود. این نوع از اکسیژن سازها را به دلیل اینکه قابلیت حمل ندارد و استفاده از برق خانگی ضروری است، دستگاه اکسیژن ساز خانگی نامیده می‌شود درواقع با حجمی در حدود ۱۳ تا ۲۸ kg و توسط چرخ‌هایی که کارخانه‌های ساخت آنها برای این نوع از اکسیژن سازها تولید کردند به کارگیری از این نوع اکسیژن سازها به منظور استفاده در خانه بسیار مطلوب می‌باشد.
دستگاه اکسیژن ساز همراه
این نوع اکسیژن سازها خیلی به اکسیژن سازهای خانگی شباهت دارند با این اختلاف که به غیر از برق قابلیت کار کردن با باطری همچنین وجود دارند. اکثر دستگاه‌های همراه به شکل پالسی اکسیژن را انتقال می‌دهند اما نوع‌هایی مانند Respironics و oxygen plus وجود دارند که به شکل پی در پی همچنین اکسیژن را انتقال می‌دهند.
وسایل اکسیژن رسانی به بیمار
گونه‌های متفاوتی به منظور انتقال اکسیژن از وسیله به شخص بیمار وجود دارد که از مشهورترین آنها می‌توان به ماسک صورتی و نازل Cannula اشاره کرد.
چه زمانی از اکسیژن ساز خانگی استفاده می‌شود؟
برای اشخاصی که از مشکلات ریوی برخوردارند مثل COPD و ILD و … مورد استفاده است و به شکل گسترده بیمارهایی اکسیژن سطحی که در خونشان است از وضعیت نرمال پایین‌تر است. اکسیژن ساز خانگی وقتی کاربرد دارد که شخص مریض به منظور زیاد کردن اکسیژن خون خودش احتیاج به اکسیژن بیشتر داشته باشد. مقدار استفاده از این وسیله را دکتر تعیین می‌کند و این مقدار می‌تواند بین ۱ تا ۲۴ ساعت در طول شبانه روز باشد. همچنین بعد از اینکه پزشک تجویز کرد بلافاصله بایستی از دستگاه اکسیژن سازخانگی یا معمولی استفاده کرد.
نحوه کارکرد دستگاه اکسیژن ساز خانگی چگونه است؟
در دید اول عملکرد این دستگاه بسیار آسان است. هوای محیط را دریافت می‌کند، نیتروژن موجود آن را نابود می‌کند و اکسیژن بهتر و بیشتر از ۹۵% در اختیار ما قرار می‌دهد. همانگونه که نیتروژن با ۷۸% و اکسیژن با ۲۱% در هوای اتاق یا هر محیطی وجود دارد با نابود کردن نیتروژن موجود قابلیت تبدیل آن بین %۹۰ تا ۹۵ % اکسیژن خالص وجود دارد.
استفاده در ۴ مرحله راحت:
هوای محیط به درون دستگاه وارد می‌شود.
نیتروژنی که در هوا وجود دارد به دام می‌افتد یا اینکه به سطوح جذب می‌شود.
اکسیژن خروجی را می‌توان در ازای لیتر بر دقیقه تنظیم کرد.
اکسیژن خالص با مقدار خلوصیت ۹۰ تا ۹۵% به وسیله ماسک دستگاه یا نازل (سوند بینی) به شخص بیمار منتقل می‌شود.
این مطلب، یک خبر آگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.