خبرگزاری مهر - گروه استانها: رنگ و بوی انتخابات ششمین دوره شورای اسلامی شهر همچنان در سطح شهرها پر رنگ و لعاب است و هر روز روی دیگری از تبلیغات محیطی را شاهد هستیم و این امر انتخاب را برای شهروندان سخت می‌کند و شاید می‌توان گفت این شائبه وجود دارد که شایسته سالاری‌ها در بین حجم زیادی از تبلیغات گم می‌شود.
مهران صادقیان، نامزد ششمین دوره شورای شهر اصفهان است، او متولد سال ۴۸، فارغ التحصیل مهندسی مکانیک با گرایش ساخت و تولید، کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی، سرگروه آموزشی استان و مدرس دانشگاهی فنی است، تهیه و تدوین ده‌ها محتوای آموزشی، مدیریت‌های موفق سامانه و اتوماسیون، نویسندگی ده‌ها طرح توجیهی برای بنگاه‌های اقتصادی زودبازده، مشاور سیاسی نماینده دوره‌های پیشین مجلس و ده‌ها فعالیت شاخص دیگر را در زمینه مدیریتی در استان اصفهان دارد، ولی در کشور، بیشتر او را بعنوان نویسنده و تحلیل گر سیاسی و اجتماعی می‌شناسند.با یک جستجوی کوتاه در فضای نت می‌توان ده‌ها مقاله از وی را پیدا کرد که بارها در رسانه‌های داخلی و خارجی بازنشر شده و مورد توجه اندیشمندان فرهنگی و اجتماعی قرار گرفته است. ازجمله، (مقایسه آموزش فنی ایران با کشورهای پیشرفته) و (خطر پشت درِ خانه من و توست) در زمینه آسیب‌های اجتماعی نوجوانان و..... این بار در این خبرگزاری فرصتی را برای این نامزد شورای شهر اصفهان فراهم آورده‌ایم تا از تریبون خبرگزاری مهر با شهروندان اصفهان به گفت‌وگو بنشیند.
تعریف شما از شورای شهر چیست؟
شورای شهر، فقط شورای شهرداری نیست. اگر می‌گوئیم که شهر از سلول‌هایی به اسم خانواده تشکیل شده، پس تمام ویژگی‌های یک خانواده را باید به شهر نیز تسری داد. همان گونه که خانه را نمی‌توان فقط دیوار و در و آب و برق دانست و مباحث فرهنگی، نشاط افزایی و مدیریت فرهنگی نیز در آن باید بسیار مورد توجه باشد در مورد شهر نیز این امر، صادق است که متأسفانه تاکنون در حد فروش یا عدم فروش تراکم و.. محدود شده و مدیریت فرهنگی و نشاط افزایی و مقابله با آسیب‌های اجتماعی در آن مغفول مانده و یا در حد کالا و حرکتی لوکس و نمادین با آن برخورد شده است. شورای شهر، ناظری است قدرتمند و متنفذ … در کشورهای پیشرفته، مجموعه‌ای از متفکران و صاحب نظران برجسته در شورا حضور یافته و مدیریت فرهنگی و الگوسازی مؤثر را به سرانجام می‌رسانند.
عدم نگاه درست به موضوعات اجتماعی و فرهنگی در مدیریت شهری چه عواقبی را به همراه داشته است؟
نگاه بخشی به خدمات فرهنگی و اجتماعی در مدیریت شهری منجر به ایجاد تبعیض و از آن بدتر احساس تبعیض در شهر شده است. نگاه بخشی یعنی اینکه تنها به بخش‌های توریستی شهر چه به لحاظ ظاهری و چه به لحاظ خدمات مختلف، توجه ویژه نشان داده و نوعی توسعه نامتوازن را به وجود آورد و احساس تبعیض را تشدید کرد. (فراموش نکنیم که احساس تبعیض از خودِ تبعیض، مخرب‌تر است.) تا جایی که یکی از متفکرین غربی، سال‌ها پیش، این حرکت را (اصفهان فریبی) نامیده بود.
یعنی بزک کردن یک خیابان معروف و رها ساختن نسبی محلات و مناطق، نباید این نکته را از نظر دور داشت که شهری که در حد (برند جهانی) است، در همه شاخصه‌ها نیز باید در قد و قامت جهانی عرض اندام کند. نه اینکه اگر دو خیابان به موازات آن خیابان معروف، حرکت کنیم، احساس کنیم که در محروم‌ترین نقاط کشور پای گذارده‌ایم. نه اینکه افسرده‌ترین شهر در افسرده‌ترین کشور منطقه و جهان باشیم. اینکه در هر خیابانی و منطقه‌ای می‌توان، نقاط جرم خیز را نشان داد، حکایت از رها کردن مدیریت فرهنگی در سال‌های دور و نزدیک است.. نگاهی که شهر را فقط به عنوان شهر کار و درآمد می بیند و نه شهر زندگی … جوانان و بانوان که گویا غریبه‌ترین شهروندان این شهر اساطیری و مغموم هستند.
برای حل این چالش چه پیشنهادی را دارید؟
نیازی به آزمون و خطای زیان بار نیست. تجربیات موفق جهانی، پیش روی ماست. به وضعیت شهر نیویورک در دهه هفتاد میلادی نگاه کنید. شهری سرشار از مشکلات فرهنگی وبزه کاری‌های اجتماعی، در فاصله‌ای کمتر از ۱۰ سال مبدل به شهری می‌شود که حتی شگفتی مجریان آن را بر می‌انگیزد. علم امروز به ما آموخته است که مشکلات فرهنگی و آسیب‌های اجتماعی، راه حل های ساده ولی طولانی مدت دارد و بدون آگاه سازی اقشار مختلف مردم و بخصوص خانواده‌ها و اصحاب رسانه و فعالان تعلیم و تربیت، هر فعالیت دستوری، تخیلی و شعاری، سرنوشتی جز ناکامی نخواهد داشت. چرا که برشمردن نکات اخلاقی و نگاه قیم مآبانه به شهروندان، تنها مقاومت و گاهی لجاجت را در آنان به وجود می‌آورد.ارائه و تدوین الگوی شهروند شایسته با همراهی نخبه گان و شوراهای محلی و سپس برگزاری جشنواره‌هایی تحت عنوان (جشنواره شهروند شایسته) می‌تواند گامی باشد برای شروع … چرا که در شهری که هنوز در بخشی از محلات آن، نشانی از داش مشتی‌های سال‌های دور می‌توان یافت، جراحی فرهنگی، تبعات جدید دارد و دارو درمانی هم زمان بر است و صبوری فراوان می‌طلبد.
جایگاه نخبگان در حل بحران‌های شهری اصفهان کجاست؟
به عنوان مدرس دانشگاه و مدارس که به طور دائمی با جوانان و نوجوانان در ارتباط هستم باید عرض کنم که متأسفانه جوانان و نخبگان بر این باورند که برای دیده شدن و بروز و ظهور قابلیت‌های شأن باید به یکی از تفکرات و جناح‌های چپ یا راست نزدیک و محشور باشند و در غیر این صورت دیده نخواهند شد که به عنوان اقدامی عاجل، کارگروه‌های نخبگان را باید به صورت واقعی فعال کرد. در تصمیم گیری‌ها و تصمیم سازی‌های مخصوص جوانان، باید رد پای آنان را به وضوح مشاهده کرد.
روند انتخاب اعضای شورای شهر در کشور و به ویژه اصفهان را چطور ارزیابی می‌کنید و چه پیشنهادی برای انتخاب اصلح دارید؟
سازمان رأی اصفهان به شدت سنتی است؛ معروف است که مردم با صفای اصفهان به سختی و با دقت کامل اقدام به خرید می‌کنند، اگر بتوانید کالایی را به یک هم وطن اصفهانی بفروشی، معلوم است که کیفیت آن کالا یا خدمت، خیلی خوب و مناسب بوده، اما همین مردم نکته سنج، خیلی راحت رأی می‌دهند.
از طرف دیگر رأی لیستی، شیوه مدرن و به روزی است که در نتیجه نبود احزاب فعال و سازوکارهای مناسب اجتماعی، هم چون ارتباط با هواداران و… موجبات رانت و فساد پدر خوانده‌های سیاسی و دنباله‌های آنان را فراهم آورده و با تشدید اختلاف طبقاتی و ظهور هزار فامیل در کلان شهرها، سرخوردگی قاطبه مردم، به ویژه جوانان تحصیل کرده و فعالان عرصه‌های تولیدی و اجتماعی را به دنبال خواهد داشت و مردم هم گاهی ناخواسته به تشدید این نظام طبقاتی کمک کرده و سپس فغان بر می‌آورند که چرا این گونه شد؟
به ایجاد نظام هزار فامیلی اشاره کردید، موضوعی که چالش جدی در شهرداری‌های کشور است، در این ارتباط دیدگاه شما چیست؟
استخدام نیروهای خاص و سفارشی در دستگاه‌های مختلف و از جمله در شهرداری و امثال اینها بیماری ساختاری است که که درمان آن نیاز به عزم ملی دارد. طراحی و اجرای نظام ارزشیابی جامع، اقدامی ارزشمند است که اگر طراحی دقیق آن زمانبر و هزینه زا هم باشد ولی توجیه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی فراوان دارد.
رشته تحصیلی ارشد بنده، آموزش و بهسازی منابع انسانی است و بخشی از تخصص بنده نیز طراحی نظام ارزشیابی مشاغل است و گاهی افسوسم را به آسمان می‌برد که با در اختیار داشتن چنین الگوهای علمی و تجربه شده؛ چگونه است که هنوز به روش سنتی عمل می‌کنیم و عمل می‌کنند؟ چرا که بخش پنهان هر نوع ارزشیابی، در حقیقت همان آموزش است. جوان تحصیل کرده ما با مطالعه نظام ارزشیابی علمی و در کلاس جهانی، متوجه می‌شود که چه اطلاعاتی و مهارت‌هایی را باید کسب کند؟ و یا در توسعه شخصی و شخصیت خود به چه مواردی باید توجه ویژه داشته باشد؟ چرا که وظیفه نهاد آموزش، در حقیقت آماده سازی عضو جدید برای ورود به اجتماع است.
برای درآمدهای پایدار شهری در اصفهان چه برنامه‌ای دارید؟
در این زمینه موضوعات مختلفی ذکر شده و حتی برخی از آنها به مرحله اجرایی نیز رسیده است، شاید بهتر باشد که روش‌های ابتکاری را در نظر گرفت که که به آموزش و ارتقای فرهنگ شهروندی نیز کمک کرده و آن را ارتقا بدهد، می‌توان به شکل عوارض اتومبیل، برچسب‌هایی را طراحی کرد و آن را در اختیار فروشگاه‌ها و اصنافی قرار داد که بخشی از درآمد خود را به شکل داوطلبانه در اختیار شورای شهر قرار می‌دهند.(میزان آن را می‌توان با مشورت صاحبان صنایع و برای مثال به عنوان کسری از مالیات هر واحد کاری در نظر گرفت و آن را بطور جدا از مالیات و البته داوطلبانه دریافت کرد) و به شهروندان توصیه کرد که در شرایط برابر، از فروشگاه‌های (همیار شورا) اقدام به خرید کنند. در چنین حالتی، شهروند متعهد نیز با دیدن برچسب (همیار شورا) برای لحظاتی به وظیفه خود نیز توجه خواهد کرد.(چرا که یکی از راه‌های تثبیت یک فضیلت، تکرار مؤثر آن در نهاد فرد است.(چیزی شبیه عبادات روزمره)
به نظر شما عضو مؤثر و مفید شورای شهر باید دارای چه ویژگی‌هایی باشد؟
برای تصدی هر مسئولیت مدیریتی، احراز سه ویژگی تخصص، ادراک و روابط انسانی که با توجه به نوع مدیریت، یکی از این ویژگی‌ها، مهم‌تر است. برای یک عضو شورا، ویژگی ادراکی از اهمیت بیشتری برخوردار است، یعنی درک جایگاه شورا و نقش آن در توسعه همه جانبه شهر و هم چنین ارتباط آن با بخش‌های دیگر و بویژه تأثیرات کوتاه و دراز مدت تصمیمات و اقدامات شورا بر بخش‌های دیگر اجتماع…. بخش تخصصی هر حوزه نیز، با کارگروه‌های تخصصی و ستادی و مشاوره با اصحاب فن و نخبگان هر حوزه قابل دفاع بوده و روابط انسانی هم با تشکیل روابط عمومی قدرتمند، به سامان خواهد رسید.